مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره کتاب «عصرهای کریسکان» خاطرات امیر سعیدزاده نوشته کیانوش گلزار راغب گفت: برای اولین بار در این کتاب شاهد روایت دو راوی از حوادث زندگی‌ آنها هستیم که حضور راوی دوم یعنی همسر سعیدزاده، به پیشبرد داستان کمک شایانی کرده است.

به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مرتضی سرهنگی، مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره کتاب «عصرهای کریسکان» گفت: فضایی که این کتاب برای ما ترسیم می‎کند، فضای تازه‎ای است. در واقع به آن معنا، فضای جبهه و جنگ نیست، روایت این کتاب درباره جنگ داخلی در کردستان عراق است.

سرهنگی درباره راوی این کتاب توضیح داد: راوی، فرد خاصی است. سعیدزاده در مجموع 7 سال از زندگی خود را در زندان می‎گذراند، 3 سال در زندان کومله و 4 سال در زندان دموکرات‎ها سپری می‎شود. جالب اینکه کیانوش گلزارراغب که این کتاب را تدوین کرده، در دوره اسارت، سعیدزاده را از طریق سقف شکسته‎ زندان، فراری می‎دهد.

سرهنگی درباره اینکه برای اولین بار در این کتاب شاهد روایت دو راوی از حوادث زندگی‌ آنها هستیم، گفت: مرد در جبهه می‎جنگد و همسرش با نداری‎ها و کاستی‎های زندگی، نبود همسر، زخمِ‎زبان‎های برخی از همسایه‎ها می‎‎جنگد. در جایی از داستان همسر به ملاقات سعیدزاده در خاک عراق می‎رود که همین حضور راوی دوم یعنی همسر سعیدزاده به پیشبرد داستان کمک شایانی می‌کند.

وی ادامه داد: زن از زندگی بدون مردش صحبت می‎کند و مرد از مبارزات خود می‎گوید. این داستان و داستان‎های مشابه به واقع نمایشی از سبک زندگی به افراد است. اساساً ادبیات جنگ، ادبیات امید است. شما برای زندگی کردن با حداقل‎ها می‎سازید. شرایط زمان جنگ، بسیار سخت بوده و شما زیر موشک‌باران زندگی می‎کنید، یا در شهرهایی زندگی می‎کنید که دارو، کلینیک و بیمارستان نیست.

مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره اینکه چرا این کتاب «عصرهای کریسکان» نامیده شد، گفت: کومله‌ها هر روز عصر یک زندانی را انتخاب می‎کردند، بیل و کلنگ را به او می‎دادند و می‎گفتند قبر خودت را بکن. سپس او را مورد ضرب و شست قرار می‌دادند و می‌کشتند و داخل همان قبر دفن می‌کردند. تا اینکه بالاخره نوبت راوی داستان می‎شود که این فصل از بخش‎های درخشان کتاب است.

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha

این مطالب را از دست ندهید....

فیلم برگزیده

برگزیده ورزشی

برگزیده عکس