به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، مرتضی سرهنگی، مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره کتاب «عصرهای کریسکان» گفت: فضایی که این کتاب برای ما ترسیم میکند، فضای تازهای است. در واقع به آن معنا، فضای جبهه و جنگ نیست، روایت این کتاب درباره جنگ داخلی در کردستان عراق است.
سرهنگی درباره راوی این کتاب توضیح داد: راوی، فرد خاصی است. سعیدزاده در مجموع 7 سال از زندگی خود را در زندان میگذراند، 3 سال در زندان کومله و 4 سال در زندان دموکراتها سپری میشود. جالب اینکه کیانوش گلزارراغب که این کتاب را تدوین کرده، در دوره اسارت، سعیدزاده را از طریق سقف شکسته زندان، فراری میدهد.
سرهنگی درباره اینکه برای اولین بار در این کتاب شاهد روایت دو راوی از حوادث زندگی آنها هستیم، گفت: مرد در جبهه میجنگد و همسرش با نداریها و کاستیهای زندگی، نبود همسر، زخمِزبانهای برخی از همسایهها میجنگد. در جایی از داستان همسر به ملاقات سعیدزاده در خاک عراق میرود که همین حضور راوی دوم یعنی همسر سعیدزاده به پیشبرد داستان کمک شایانی میکند.
وی ادامه داد: زن از زندگی بدون مردش صحبت میکند و مرد از مبارزات خود میگوید. این داستان و داستانهای مشابه به واقع نمایشی از سبک زندگی به افراد است. اساساً ادبیات جنگ، ادبیات امید است. شما برای زندگی کردن با حداقلها میسازید. شرایط زمان جنگ، بسیار سخت بوده و شما زیر موشکباران زندگی میکنید، یا در شهرهایی زندگی میکنید که دارو، کلینیک و بیمارستان نیست.
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره اینکه چرا این کتاب «عصرهای کریسکان» نامیده شد، گفت: کوملهها هر روز عصر یک زندانی را انتخاب میکردند، بیل و کلنگ را به او میدادند و میگفتند قبر خودت را بکن. سپس او را مورد ضرب و شست قرار میدادند و میکشتند و داخل همان قبر دفن میکردند. تا اینکه بالاخره نوبت راوی داستان میشود که این فصل از بخشهای درخشان کتاب است.
کد خبر 385083
تاریخ انتشار: ۱۱ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۸
- ۰ نظر
- چاپ
مدیر دفتر ادبیات و هنر مقاومت حوزه هنری درباره کتاب «عصرهای کریسکان» خاطرات امیر سعیدزاده نوشته کیانوش گلزار راغب گفت: برای اولین بار در این کتاب شاهد روایت دو راوی از حوادث زندگی آنها هستیم که حضور راوی دوم یعنی همسر سعیدزاده، به پیشبرد داستان کمک شایانی کرده است.