گروه تاریخ مشرق- در آخرین روزهای حضور محمدرضاپهلوی در ایران او در تلاش بود تا از هر وسیله برای خواباندن اعترضات عمومی استفاده کند از روی کارآوردن دولت آشتی ملی به نخست وزیری جعفر شریف امامی گرفته تا دل بستن به سیاست کابینه نظامی ارتشبد ازهاری.

در خاطرات یکی از وابستگان به دربار در مورد وقایع دوم آبان 1357 درباره طرح یکی از بلندپایگان نظامی رژیم پهلوی اشاره به یکی از طرح های ارتش برای سرکوب نهضت مردمی اسلامی و انقلابی مردم ایران آمده است:

در حدود ساعت چهار بعدازظهر دریادار کمال‌الدین حبیب‌اللهی، فرمانده نیروی دریایی، شرفیاب شد. یک گزارش 30 صفحه‌ای با خود آورده بود. که با اجازۀ اعلیحضرت شروع به خواندن کرد. خلاصه گزارش این بود که به وی اجازه دهند ادارۀ اوضاع کشور را در دست بگیرد و دست کم 5 هزار نفر را اعدام کند.

شاه گفتند: «این امر ناممکن است.» حبیب‌اللهی گفت: «به نظر من این تنها راه نجات کشور است.» وی چند روزی پس از این شرفیابی از سمت خود استعفا کرد و ایران را ترک گفت.

منبع: امیراصلان افشار، سروها در باد: آخرین روزهای شاه در تهران، به تقریر امیراصلان افشار؛ تهیه و تنظیم محمود ستایش، تهران: نشر البرز، 1378، ص 29