به گزارش مشرق، چهل و دومین مجمع کمیته ملی المپیک در آخرین روزها از سال جاری شکل می‌گیرد تا هم تکلیفی از روی دوش کمیته برداشته شود، هم اینکه گزارش مالی سال 91 تایید مجمع را بگیرد؛ همان گزارشی که در مجمع انتخاباتی 30 دی ماه 92 به قهر کرباسیان، خزانه‌دار وقت کمیته ملی المپیک منجر شد. به این بهانه که او می‌خواست گزارش مالی را بدهد اما از آنجایی که دستور جلسه مجمع، انتخابات بود، این بحث در دستور کار مجمع قرار نگرفت.
حالا با گذشت بیش از یک سال از آن تاریخ و بعد از اینکه کمیته ملی المپیک، سال فشرده‌ای را پشت سر گذاشته، اعضای مجمع کمیته در آکادمی ملی المپیک دور هم جمع می‌شوند تا هم گزارش هیات اجرایی را از آنچه در این سال پشت سر گذاشته‌اند را بشوند هم اینکه نظرشان را درباره گزارش مالی سال 91 بدهند؛ آنچه در زمان ریاست علی‌آبادی اتفاق افتاده است. همان دوره‌ای که کمیته ملی المپیک دچار حاشیه‌های زیادی شد و بحث‌های مالی مختلفی درباره‌اش از سوی بعضی از اعضای هیات اجرایی از جمله خسروی وفا مطرح شد اما در نهایت مشخص نشد که نتیجه این اعتراض‌ها به کجا رسید و اتهام‌هایی که مطرح شد، چه سرنوشتی پیدا کرد!
با این حال و هوا، هیات اجرایی فعلی کمیته ملی المپیک که روزهای شلوغی را پیش رو دارد، مجبور است گزارشی را به مجمع بیاورد که مربوط به دوره گذشته است و بعضی از اعضا ابهام‌هایی در موردش دارند و در اصل مسوولیتی در قبالش ندارند اما به هر حال باید مطرح شود و جالب است که بعد از مطرح شدن، بعضی از اعضای مجمع از جمله شایسته، رییس فدراسیون تنیس انتقادهایی را بیان می‌کنند.
گویا همگی بر وجود مشکل اذعان دارند اما در نهایت این گزارش مصوب و قرار می‌شود، بررسی درباره جزییاتش به بعد موکول شود. شهنازی درباره این ابهام‌ها می‌گوید: «بعضی از اعضا ایرادهایی داشتند که ایرادشان هم وارد است. به همین خاطر کلیات گزارش مالی سال 91 مصوب شد اما درباره جزییاتش مباحثی وجود دارد که باید بررسی کنیم.»
شهنازی در حالی بعد از جلسه این توضیح را می‌دهد که تعدادی از اعضای مجمع وقتی با پرسشی درباره این گزارش مالی مواجه می‌شوند، لبخندی می‌زنند و از ابهام‌ها می‌گویند اما جالب است که عده‌ای هم چون این گزارش را منسوب به زمان علی‌آبادی می‌دانند، می‌گویند: «دیگر جای بحث نیست.»
البته همگی این موضع را ندارند. یکی ناراحت است و می‌گوید: «بحث ما این نیست که چقدر پول گرفته شده و چطور هزینه شده است. بحث ما این است که سرمایه گذاری‌هایی که در زمان علی آبادی انجام شده، چه نتیجه‌ای برای ورزش داشته و آیا در همان مقاطع سودی برای کمیته داشته یا خیر؟ ما ابهام‌های اینچنینی درباره دوره گذشته کمیته داریم که همچنان این ابهام‌ها به‌جا مانده است.»
این موضع‌گیری در حالی از سوی بعضی از اعضای مجمع صورت می‌گیرد که یک موضوع به ذهن می‌رسد؛ اینکه اگر ابهامی وجود داشته، چطور در دو سال گذشته و در همان زمان حضور علی آبادی مطرح نشده است و مساله دیگر اینکه خب اگر ایرادی وجود داشته، چرا این موضوع اینطور جمع شد؟
به هر حال شاید کمیته ملی المپیک که روزهای سختی را پشت سر گذاشته، نمی‌خواهد بیشتر از این تاوان روزهای پرحاشیه دوره گذشته را بدهد، و ترجیح می‌دهد کمیته در سال کسب سهمیه المپیک آرامش داشته باشد تا اینکه مجبور باشد حاشیه‌های بجا مانده از دوره قبل مدیریتی را جمع کند.
حالا با گذشت بیش از یک سال از آن تاریخ و بعد از اینکه کمیته ملی المپیک، سال فشرده‌ای را پشت سر گذاشته، اعضای مجمع کمیته در آکادمی ملی المپیک دور هم جمع می‌شوند تا هم گزارش هیات اجرایی را از آنچه در این سال پشت سر گذاشته‌اند را بشوند هم اینکه نظرشان را درباره گزارش مالی سال 91 بدهند؛ آنچه در زمان ریاست علی‌آبادی اتفاق افتاده است. همان دوره‌ای که کمیته ملی المپیک دچار حاشیه‌های زیادی شد و بحث‌های مالی مختلفی درباره‌اش از سوی بعضی از اعضای هیات اجرایی از جمله خسروی وفا مطرح شد اما در نهایت مشخص نشد که نتیجه این اعتراض‌ها به کجا رسید و اتهام‌هایی که مطرح شد، چه سرنوشتی پیدا کرد!
با این حال و هوا، هیات اجرایی فعلی کمیته ملی المپیک که روزهای شلوغی را پیش رو دارد، مجبور است گزارشی را به مجمع بیاورد که مربوط به دوره گذشته است و بعضی از اعضا ابهام‌هایی در موردش دارند و در اصل مسوولیتی در قبالش ندارند اما به هر حال باید مطرح شود و جالب است که بعد از مطرح شدن، بعضی از اعضای مجمع از جمله شایسته، رییس فدراسیون تنیس انتقادهایی را بیان می‌کنند.
گویا همگی بر وجود مشکل اذعان دارند اما در نهایت این گزارش مصوب و قرار می‌شود، بررسی درباره جزییاتش به بعد موکول شود. شهنازی درباره این ابهام‌ها می‌گوید: «بعضی از اعضا ایرادهایی داشتند که ایرادشان هم وارد است. به همین خاطر کلیات گزارش مالی سال 91 مصوب شد اما درباره جزییاتش مباحثی وجود دارد که باید بررسی کنیم.»
شهنازی در حالی بعد از جلسه این توضیح را می‌دهد که تعدادی از اعضای مجمع وقتی با پرسشی درباره این گزارش مالی مواجه می‌شوند، لبخندی می‌زنند و از ابهام‌ها می‌گویند اما جالب است که عده‌ای هم چون این گزارش را منسوب به زمان علی‌آبادی می‌دانند، می‌گویند: «دیگر جای بحث نیست.»
البته همگی این موضع را ندارند. یکی ناراحت است و می‌گوید: «بحث ما این نیست که چقدر پول گرفته شده و چطور هزینه شده است. بحث ما این است که سرمایه گذاری‌هایی که در زمان علی آبادی انجام شده، چه نتیجه‌ای برای ورزش داشته و آیا در همان مقاطع سودی برای کمیته داشته یا خیر؟ ما ابهام‌های اینچنینی درباره دوره گذشته کمیته داریم که همچنان این ابهام‌ها به‌جا مانده است.»
این موضع‌گیری در حالی از سوی بعضی از اعضای مجمع صورت می‌گیرد که یک موضوع به ذهن می‌رسد؛ اینکه اگر ابهامی وجود داشته، چطور در دو سال گذشته و در همان زمان حضور علی آبادی مطرح نشده است و مساله دیگر اینکه خب اگر ایرادی وجود داشته، چرا این موضوع اینطور جمع شد؟
به هر حال شاید کمیته ملی المپیک که روزهای سختی را پشت سر گذاشته، نمی‌خواهد بیشتر از این تاوان روزهای پرحاشیه دوره گذشته را بدهد، و ترجیح می‌دهد کمیته در سال کسب سهمیه المپیک آرامش داشته باشد تا اینکه مجبور باشد حاشیه‌های بجا مانده از دوره قبل مدیریتی را جمع کند.
