به گزارش مشرق به نقل از ايرنا، وي در تازه ترين ساخته به نمايش درآمده اش ، فيلم يکي از ما دو نفر که پيشتر پرنسيب و اصولگرا خوانده مي شد،به گونه اي ديگر به مشکلات زنان پرداخته و به شکل اغراق شده اي داستان ساده و پيش پا افتاده خود را روايت کرده است!.
ميلاني در تمامي ساخته هايش به جز فيلم دو زن، توجه خاصي به فيلمنامه به عنوان زيربناي اثر نداشته و ساختار را بر آن ارجح دانسته است که اين مشکل در يکي از ما دو نفر به اوج خود رسيده است.جالب اينکه آن کارگرداني هوشمندانه نيز در اينجا نزول کرده و همپاي فيلمنامه به حرکت درآمده است!.
وي که هميشه و در همه حال خود را مدافع حقوق زنان دانسته و در آثارش زورگويي مردان نسبت به زنان را به شکلي مبالغه آميز و کاريکاتورگونه به تصوير کشيده، در اينجا بابک و سارا را به عنوان دو مهندس معمار موفق بهانه اي براي شعارهاي قديمي و هميشگي خود قرار داده است.
ارايه اين قصه و نماي تکراري در سينماي ايران که نمونه موفق کمدي اش را همين کارگردان با عنوان آتش بس در کارنامه دارد،در يکي از ما دو نفر به فيلمي خسته کننده و کسالت آور تبديل شده که تحمل آن تا به پايان صبر زيادي مي طلبد!.
شخصيت هاي اصلي فيلم -سارا و بابک -به هيچ وجه باورکردني نبوده و بيشتر به کاريکاتوري از واقعيت شباهت دارند.بابک به عنوان آرشيتکتي موفق که زنان را همچون کالايي مصرفي مي داند، بيش از اندازه منفي و سياه است به گونه اي که تماشاگر از او نفرت پيدا کرده و نقطه مثبتي در آن مشاهده نمي کند.به همين خاطر است که طنز کمرنگ فيلم از کار درنيامده و لحني عبوس بر سرتاسر آن حاکم گشته است.در اين بين خودشيفتگي مفرط بابک نيز مزيد بر علت شده و رنگ و بوي ديگري به شيطنت هايش بخشيده است.
در نقطه مقابل نيز سارا شخصيت پادرهوا و سرگرداني دارد که براي تقابل با رقيب بيش از اندازه ضعيف بوده و تلاش هاي ميلاني براي قوي تر جلوه دادن او ره به جايي نبرده است.
نبود باورپذيري، بارزترين مشکل شخصيت ياد شده است که به هيچ وجه به باور تماشاگرانش ننشسته و حس همذات پنداري آنان را برنمي انگيزاند. ايده آشنايي تصادفي وي با بابک نيز بيش از حد مضحک وغريب بوده و لطمه بيشتري به شخصيت فوق وارد کرده است.
در رابطه با شخصيت هاي فرعي نيز ميلاني به سياق شخصيت هاي محوري عمل کرده و تنها در حکم ابزار و وسايل صحنه بهره گرفته است.در واقع هيچ کدام از اين شخصيت ها نقش برجسته اي در پيشبرد داستان و خلق موقعيت هاي نمايشي نداشته و تنها براي افزايش زمان فيلم و رساندن به اندازه استاندارد به کار گرفته شده اند!.
در فيلم هاي تهمينه ميلاني اساسا عنصري به نام بازيگر نقش مهمي داشته که حضور بازيگراني همچون:محمد رضا فروتن،نيکي کريمي،شهاب حسيني و مهناز افشار شاهدي بر اين مدعاست.اما نکات مثبت يادشده در فيلم يکي از ما دو نفر به پاشنه آشيل اثر تبديل شده و لحظات عذاب آوري را براي تماشاگران رقم زده است!.بهرام رادان که اين روزها از دوران اوج خود به وضوح فاصله گرفته، انتخاب درستي براي نقش بابک نبوده که درک نادرست وي از آن نيز مزيد بر علت شده است.تنها در تک لحظاتي بارقه هايي از کمدي ناب در بازي او به چشم مي خورد که متاسفانه امتداد پيدا نمي کند.
السا فيروزآذر که به واسطه نسبت فاميلي نزديک با کارگردان به سرقفلي فيلم هاي چند سال اخير او تبديل شده، يکي از بدترين بازي هاي خود را ارايه کرده که ژست ها و فيگورهاي اغراق آميزش همچون سوهاني روي اعصاب تماشاگرها کشيده مي شود.
فيلم يکي از ما دونفر از اين مناظر يادشده ، لطمه شديدي خورده و افت کيفي زيادي را تجربه کرده است.
به نظر مي رسد که فيروز آذر براي حضور در مقابل دوربين سينما به حضور در کلاس هاي بازيگري و آموزش آکادميک نياز شديدي داشته باشد، مگر آنکه همچنان از الطاف خانوادگي کارگردان بهره گيرد!. هرچند وي، رقيب قدرتمندي به نام دانيال عبادي نيز براي تصاحب لقب بدترين بازيگر سال دارد که به تنهايي براي فراري دادن تماشاگران و ريزش مخاطبان کفايت مي کند.
يکي از ما دو نفر به عنوان اثري سينمايي از فيلمسازي باسابقه به هيچ وجه جذاب و تماشايي نبوده و اداهاي فمينيستي کارگردان که با سروصداي بسيار همراه است،جز آزار گوش مخاطبان نتيجه ديگري به همراه ندارد.
اين فيلم داستان دو آرشيتکت را روايت مي‌کند که از دو دنياي متفاوت مي‌آيند و به لحاظ فکري و جهان‌بيني با هم متفاوت هستند.
بهرام رادان،آناهيتا نعمتي،السا فيروز آذر،فتانه ملک محمدي،پيام صالحي،سمانه پاکدل و دانيال عبادي در فيلم جديد ميلاني ايفاي نقش کردند.