سرویس جهان مشرق - مایکل آرتور لدین یکی از نومحافظه‌­کاران کهنه­‌کار است. او که کار خود را از موسسه امریکن انترپرایز آغاز کرد، از سال 1970 به بعد، همواره یکی از طرفداران اصلی سیاست خارجی مداخله‌­جویانه­ آمریکا بوده است. او از تمامی برنامه‌های نظامی حمایت می­‌کند؛ از جنگ­‌های کنترا به پشتیبانی آمریکا در آمریکای مرکزی در دهه­ هشتاد گرفته تا برنامه­ جنگ علیه تروریسم که با هدف مبارزه با آنچه که جورج بوش فاشیسم اسلامی[1] می‌خواند، ایجاد شده است.   [2]

در ادامه، سوابق و نظریات مایکل لدین را دقیق‌تر بررسی خواهیم کرد.

خدمات غیر دولتی:

· مشاور امور امنیت ملی رئیس‌جمهور ایالات متحده

· عضو ارشد موسسه آمریکن اینترپرایز[3]

· عضو ارشد موسسه­ یهودی امور امنیت ملی[4]

تاریخ تولد:

1 آگوست 1941

مذهب:

یهودی

تحصیلات

· کارشناسی و دکترای تاریخ و فلسفه از دانشگاه ویسکانسین[5]

· لیسانس از کالج پومونا[6]

سوابق علمی و اجرایی

· محقق کرسی آزادی در بنیاد دفاع از دموکراسی[7]

· محقق سابق کرسی آزادی در موسسه امریکن اینترپرایز

· عضو هیئت مشاوران در موسسه­ یهودی امور امنیت ملی

· عضو هیئت مؤسسین در ائتلاف برای دموکراسی در ایران[8]

· نویسنده مقالات متعدد برای مجله وال استریت[9]

· نویسنده مقالات متعدد برای نشنال ریویو آنلاین[10]

· گزارشگر مجله نیو ریپابلیک[11] (از سال 1975 تا 1977)

· مؤسس و عضو هیأت تحریریه فصلنامه واشنگتن کوارترلی [12]

· عضو حامیان اصلی کمیته آمریکایی لبنان آزاد[13]

· عضو سخنرانان دفتر شرکای بنادور[14]

· عضو ارشد مرکز مطالعات راهبردی و بین المللی[15] (از سال 1977 تا 1981)؛ محقق ارشد (از سال­ 1982 تا 1986)

· استاد مدعو گروه تاریخ دانشگاه رم، ایتالیا (از سال 1975 تا 1977)

· مربی و استادیار دانشگاه واشنگتن[16] (از سال 1974 تا 1976)

· عضو کمیته آمریکایی صلح در قفقاز[17]

خدمات دولتی:

· نماینده ارشد و نائب رئیس کمیسیون چین-آمریکا (از سال 2001 تا 2004)

· مشاور ویژه وزیر امور خارجه (در سال­‌های 1981 و 1982)

· مشاور ویژه (در سال­‌های 1981 و 1982) و مشاور امور سیاسی (از سال 1982 تا 1986) در وزارت دفاع

· مشاور امور امنیت ملی رئیس‌­جمهور ایالات متحده (از سال 1982 تا 1986)

آثار

· بمب ساعتی ایران: تلاش ملاهای متعصب برای ویرانی (2007) [18]

· جنگ با سردمداران تروریسم (2002) [19]

· اصول ماکیاولیسم در رهبری جهانی امروز (2000) [20]

· خیانت به آزادی: چگونه ایالات متحده جنبش دموکراتیک جهانی را پس از جنگ سرد، رهبری می­کند (1996) [21]

· سیاستمداری خطیر، نگاهی از درون به ماجرای ایران کنترا (1988) [22]

· کمونیسم اروپای غربی و سیاست خارجی آمریکا (1987) [23]

· دوراهی ابرقدرت­ها: آمریکا و اتحاد جماهیر شوروی در پایان قرن (1991) [24]

مقالات:

· حمله سیاسی، اهرمی برای مبارزه با سردمداران تروریسم در ایران و سوریه (2003)

· نوبت روسیه و ایران فرارسیده است (2003)

· فرانسه عامل بن­بست عملیات در آنکارا (2003)

· ایران: سلاح­های هسته­ای (2003)

· عراق: جنگ گسترده (2003)

· پدرخواندگان تروریسم (2003)

· پایان سناریوی جهان (2002)

· استبداد خاورمیانه، دشمن واقعی (2002)

· جنگ با تروریسم در بغداد پایان نمی­یابد (2002)

· انقلاب بعدی ایران (2002)

· از کمونیسم تا فاشیسم (2002)

· حسرت آزادی در خاورمیانه (2002)

سابقه آکادمیک

لدین دکترای خود را در رشته اروپای مدرن از دانشگاه ویسکانسین – مدیسون اخذ کرده است. یکی از اعضای هیأت علمی گروه تاریخ دانشگاه واشنگتن در سنت‌لوئیس، در مصاحبه با روزنامه واشنگتن پست عنوان کرده بود که به خاطر مسائلی در رابطه با "کیفیت بورسیه تحصیلی" و "استفادۀ بدون اجازه از اثر یک فرد دیگر" استخدام لدین در آن دانشگاه منتفی شد. [27]

پس از آن لدین به عنوان استاد میهمان در دانشگاه رم منصوب شد. یکی از استادان اصلی لدین، یک مورّخ یهودی متولد آلمان به نام جورج موشه[28] بود که وی دستیاری تحقیق او را بر عهده داشت. موشه دو کتاب معروف در مورد سوسیالیسم ملی نوشته بود. فرد دیگری که تأثیر زیادی بر لدین داشت، رنزو دی فلیچه[29] مورخ ایتالیایی بود. لدین از دیدگاه‌های سیاسی‌ای برخوردار بود که بر "لزوم مبارزه با تمرکز قدرت در دست دولت و محوریت آزادی انسان" تأکید می‌کردند. [30] گفته می‌شود این دیدگاه‌ها الهام‌بخش دولت بوش بوده‌اند.

طرفدار سرسخت ماکیاولی

لدین از طرفداران سرسخت نیکولو ماکیاولی بوده و او را یکی از بزرگ‌ترین اندیشمندان سیاسی می‌داند. از نظر لدین، ماکیاولی برای پاسداشت و دفاع از آرمانگرایی، آرمان‌گرایی دموکراتیک و رئالیسم سیاسی را باهم درآمیخته بود.

مشاور تروریسم

در اوایل دهه 1980، لدین همراه با ویلیام کولبی، [31] رئیس پیشین سیا، کلیر استرلینگ[32] ، نویسنده، و آرناد بورش‌گریو[33] ، ویراستار سابق نیوزویک، در کمیته تازه تاسیس سنا در امور امنیت و تروریسم حاضر شد. در آن زمان لدین و بورش‌گریو هر دو برای مرکز مطالعات
راهبردی و بین‌المللی در دانشگاه جورج‌تاون کار می‌کردند. [34] هر چهار نفر شهادت دادند که معتقدند شوروی از گروه‌های تروریستی مختلف حمایت مادی، آموزشی و معنوی به عمل می‌آورد. [35]

مایکل لدین مشاور ویلیام کولبی رئیس سازمان سیا در سال‌های 1973 تا 1976 بود

لدین از دهه­ 1960، در قسمت­‌های مختلفی از قبیل رسانه­‌ها، دولت، دانشگاه و اندیشکده‌­ها فعالیت داشته است. واشنگتن پست در مارس 2003 در مقاله­‌ای با تاکید بر نقش لدین در دولت جرج بوش، از او به عنوان یکی از نخبه­‌هایی که کارل روو[36] ، مشاور قدرتمند کاخ سفید، از آنها مشاوره می­گیرد، نام برد. در این مقاله آمده است: "این دو پس از انتخاب جرج بوش، با هم آشنا شدند و کارل به لدین گفت: "هر وقت ایده­ خوبی داشتی، من را هم در جریان بگذار. " هر 6 هفته یا یک ماه، لدین پیشنهادهایی را به روو می­دهد و بارها دیده‌­ایم که این پیشنهادها به سیاست­‌های رسمی دولت و یا متن سخنرانی­‌ها تبدیل شده است. "[37]

در می 2003، پرفسور ویلیام بیمن[38] ، استاد دانشگاه براون[39] ، نظر همگان را به لدین جلب کرد و درباره او نوشت: "بیشتر آمریکایی‌­ها تا به‌­حال نام مایکل لدین را نشنیده­‌اند، اما اگر آمریکا جنگی گسترش یافته در خاورمیانه را شروع کند، به علت الهام‌­های اوست. سخنان لدین هر روز از زبان افرادی نظیر دیک چنی، دونالد رامسفلد و پال وولفویتز زده می‌­شود. در واقع نظرهای اوست که پس از 11 سپتامبر 2001، سیاست­‌های خارجی خشن آمریکا را تعیین می‌­کند. او معتقد است که خشونت برای بسط و گسترش دموکراسی، از ابزار قهری بسط و توسعه نژادی آمریکایی­‌ها خواهد بود و سرنوشت ملی آنها را رقم خواهد زد. پرواضح است که او توجیه­‌کننده­ اصلی اشغال عراق توسط نیروهای کشورش است. "[40]

دکترین لدین

شیوه‌­های نظامی لدین در سیاست خارجی ایالات متحده، روزنامه­‌نگار محافظه­‌کار مجله­ نشنال ریویوو ، جونا گلدبرگ[41] را بر آن داشت تا لفظ جدید دکترین لدین را وارد ادبیات سیاسی کند. گلدبرگ درباره­ این دکترین نوشته است: "احتمالا دوست من آقای لدین از اینکه رهبری این عقیده را به او نسبت داده‌­ام، از من قدردانی نکند و چندان راضی نباشد. این دکترین که پایه و اساس عقایدش، کم و بیش و با الفاظ خود لدین بیان می­‌شود، بدین شرح است: "هر 10 سال یکبار ایالات متحده یک کشور کوچک را انتخاب می­کند و به آن حمله می­کند، تا به جهانیان بگوید ما در سیاست­‌هایمان جدی هستیم. " این صحبت‌­هایی است که لدین در حدود ده سال پیش در سخنرانی‌­اش در موسسه امریکن اینترپرایز بیان کرده بود. "[42]

از زمانی­که گلدبرگ این اصطلاح را ابداع کرد، دکترین لدین در رسانه‌­ها برای توضیح سیاست­‌های کشورهای دیگر به کار گرفته شده است. به عنوان مثال چندی پیش و در جریان درگیری روسیه و گرجستان، در یکی از وبلاگ‌های پان­‌اروپایی[43] آمده بود: "روسیه ماجرا را لدینیزه کرد؛ یعنی با انتخاب کشوری کوچک وحمله به آن، سعی در اثبات اقتدار و جدیت خود داشت. "[44]

جونا گلدبرگ

لدین در دهه­ هفتاد و هنگامی که به عنوان مشاور با سرویس اطلاعات نظامی ایتالیا همکاری می‌­کرد، با دادن هشدارهای بی­‌پایه و اساس در زمینه­‌ی حملات تروریستی، مشهور شد. اندکی پس از انتخاب رونالد ریگان به عنوان رئیس­ جمهور، او فعالیت خود را به عنوان مشاور ارشد وزارت امور خارجه و سرویس امنیت ملی آغاز کرد. در این جایگاه بود که او از ادعای کلیر استرلینگ[45] که در کتاب پرفروشش، شبکه‌­ی ترور[46] ، اولین بار آن را مطرح کرده بود، دفاع کرد. بنا به این ادعا، مسکو در پشت پرده­ اقدامات تروریستی قرار داشته و سرویس اطلاعاتی روسیه، کا. گ. ب، مسئولیت هماهنگی سوقصد انجام گرفته به پاپ ژان پل دوم[47] در سال 1981، را بر عهده داشته است. [48] لدین در این مورد با سیا، اختلاف داشت، چراکه طبق نظر مامورین سیا، مسکو ارتباطی با شبکه­‌ی ترور نداشته است.

مشارکت در ترور پاپ و شبکه گلادیو

اسناد متعدد به عضویت لدین در گلادیو[49] اشاره می‌کنند. گلادیو یک شبکه پنهانی وابسته به ناتو بود که گمان می‌رود از گرگ‌های خاکستری ترکیه (محمدعلی آغچا، که در سال 1981 تلاش کرد پاپ ژان‌پل دوم را ترور کند، عضو این گروه ملی‌گرای افراطی بود) و استراتژی تنش در ایتالیا حمایت می‌کرد و عوامل سرویس اطلاعات نظامی ایتالیا[50] در آن درگیر بوده‌اند. شبکه‌های گلادیو مستقیما به فرماندهی عالی متحدان در اروپا[51] گزارش می‌دادند. به نوشته کریگ آنگر[52] "با ورود رونالد ریگان به کاخ سفید، ‘ارتباط بلغاری’ یک تبلیغات تمام عیار جنگ سرد به راه انداخت. مایکل لدین یکی از پرشورترین طرفداران آن بود و آن را در روزنامه‌ها و شبکه‌های تلویزیونی سرتاسر جهان تبلیغ می‌کرد. [53]

رسوایی ایران- کنترا

لدین در رسوایی ایران- کنترا در دولت ریگان درگیر بود. او به عنوان مشاور امنیت ملی در دهه هشتاد و در مراحل اولیه ماجرای ایران کنترا، به عنوان رابط بین دولت ریگان و جاسوس اسرائیلی، دیوید کیمخی[54] فعالیت می­کرد تا بتواند از طریق یک تاجر اسلحه ایرانی­‌الاصل به نام منوچهر قربانی­فر، گروگان­‌های آمریکایی در بیروت را آزاد کند. [55]

منوچهر قربانیفر

بر اساس تحقیقات انجام گرفته، لدین در بکارگیری رابطان اسرائیلی در تحویل سلاح به ایرانیان، نقش داشته است. (به عنوان مثال مراجعه کنید به گزارش تاور و برای اطلاعات بیشتر درباره ردگیری لدین، مراجعه کنید به جیم لوب، "نومحافظه­‌کار کهنه‌­کار به سوی ایران"، آسیاتایمز، 26 ژوئن 2003) [56]

بر اساس جلسات مختلفی که با هماهنگی لدین و بلافاصله پس از حوادث 11 سپتامبر، بین ایرانیان و کارمندان فیث در سازمان دفاع برپا شد، ماهنامه واشنگتن مانثلی[62] گزارش داده است: "جلسات بین قربانی­فر و مسئولان وزارت دفاع این احتمال را در اذهان تداعی می­کند که گروهی در پنتاگون سعی دارند بر خلاف سیاست­‌های وزارت خارجه و شخص رئیس‌جمهور، شرایط لازم برای تغییر رژیم در ایران رافراهم کنند. " [63] به گزارش این ماهنامه یکی از اعضای سابق سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران که ادعا می­کند از گروه­‌های ناراضی در داخل رژیم اطلاعاتی را در دست دارد نیز از شرکت کنندگان در این جلسات بود. این ماهنامه همچنین از طریق یکی از منابع اطلاعاتی دولت دریافته است که نیکولا پولاری[64] رئیس آژانس اطلاعات نظامی ایتالیا و آنتونیو مارتینو[65] وزیر دفاع ایتالیا که در حوزه­‌های نومحافظه‌­کار در واشنگتن مشهور است، نیز جزء شرکت‌کنندگان در این جلسات بودند. [66]

سندسازی در مورد کیک زرد عراق

لدین به دست داشتن در سندسازی‌هایی که ادعا می‌کردند صدام حسین از نیجریه کیک زرد خریداری کرده است، متهم است.

بر اساس مقاله‌ای که در سپتامبر 2004 به قلم جاشوا میکا مارشال، [67] لورا روزن[68] و پل گلاستریس[69] در ماهنامه واشنگتن منتشر شد:

"ملاقات اول در دسامبر 2001 در رم انجام گرفت. در این ملاقات فرانکلین، رود و یک آمریکایی دیگر به نام مایکل لدین، نویسنده نومحافظه‌کار، که ملاقات را ترتیب داده بود، شرکت داشتند. (لدین در آن زمان به عنوان مشاور داگلاس فیث، معاون وزیر دفاع، خدمت می‌کرد.) قربانی فر و تعدادی از مقامات ایرانی نیز در این جلسه شرکت داشتند. " [70]

در سال 2005، وینسنت کانیسترارو[71] سرپرست پیشین عملیات‌های ضدتروریسم در سیا و مدیر اطلاعاتی در شورای امنیت ملی دولت ریگان، در پاسخ به این سوال که آیا لدین منبع اسناد جعلی بود، پاسخ داد: "خیلی نزدیک شده‌اید. " این در حالیست که درست لحظاتی قبل هنگامی که از او پرسیده بودند "آیا می‌دانیم چه کسی آن اسناد را تهیه کرده؟ " کانیسترارو گفته بود: "ترجیح می‌دهم اکنون در مورد آن صحبت نکنم، زیرا فکر نمی‌کنم یک موضوع اثبات‌شده باشد".[72]

فیلیپ جیرالدی، افسر سابق ضدتروریسم سیا، که شریک تجاری کانیسترارو و ستون‌نویس مجله آمریکن کانسرویتیو[73] است، در مصاحبه‌ای به تاریخ 26 جولای 2005 عنوان کرد که اسناد جعلی توسط "عده‌ای از ماموران سابق سیا که با آن قسمت از دنیا آشنا هستند، و با یک نومحافظه‌کار ویژه با ارتباطات نزدیک با ایتالیا آشنا هستند" تهیه شده‌اند، و در ادامه اذعان کرد که منظورش لدین بوده است. جیرالدی افزود که این ماموران سابق سیا همچنین تا حدودی در آن عملیات سهم داشتند. تعداد زیادی از این افراد در سمت‌های مشورتی قرار داشته و درآمدهای مختلفی از حساب‌های خارجی دارند. [74]

جیرالدی پس از چندی در نشریه آمریکن کانسرواتیو عنوان کرد:

اگرچه دفتر طرح‌های ویژه[75] [در پنتاگون] در دور زدن رویه‌های اداری مرسوم جهت ارائه اطلاعات به دست سیاست‌گذاران در کاخ سفید دست داشت، اما تا این لحظه هیچ‌گونه ارتباطی بین آمریکا و اسناد جعلی به اثبات نرسیده است. اما اگر این دفتر بیش از این درگیر بوده باشد، مایکل لدین – که هرگونه ارتباط با اسناد نیجریه را انکار می‌کند – می‌تواند یک واسطه منطقی در هماهنگی جعل اسناد و رو کردن آنها بوده باشد، چرا که وی هم پیمانکار پنتاگون بوده و هم به دفعات در ایتالیا بوده است. وی براحتی می‌توانست از دوستان سابق خود در سیا، از جمله رئیس سابق ایستگاه رم – که همانند لدین یک مشاور پنتاگون و همچنین کنگره ملی عراق بود – کمک گرفته باشد. برای دولت، که سعی در توجیه تهدید عراق داشت، خیلی راحت بود که اطلاعات لازم برای تایید تهدید بودن عراق را از یک "منبع خارجی" موثق بگیرد. جعل احتمالی اطلاعات از سوی کارمندان وزارت دفاع بیانگر شرارت حمله علیه خانم والری پلیم[76] و همسرش است. هنگامیکه ویلسون در جولای 2003 جعل اسناد را در نیویورک تایمز محکوم کرد، موضوعی را مطرح ساخت که علاقه عمومی کمی نسبت به آن وجود داشت. بررسی‌ها ادامه دارد، اما هجمه علیه این خبرچین حاکی از این است که دولت نگران چیزی بمراتب جدی‌تر از آن نظر انتقادی است. [77]

جنگ عراق

در سال 2002 لدین دیدگاه‌های برنت اسکوکرافت (Brent Scowcroft)، مشاور سابق امنیت ملی، در رابطه با تغییر رژیم در ایران را به باد انتقاد گرفت و نوشت:

برنت اسکوکرافت در کنار هنری کیسینجر

«او می‌ترسد که اگر به عراق حمله کنیم، در خاورمیانه غوغا بپا خواهد شد. این غوغا ممکن است کل منطقه را به یک آشفته‌بازار تبدیل کرده و جنگ علیه تروریسم را تباه سازد.

اما تنها امید این است که ما منطقه را به یک آشفته‌بازار تبدیل کنیم، و هر چه سریع‌تر این کار را بکنیم، بهتر. اگر امروز تنها یک منطقه وجود داشته باشد که سزاوار آشفتگی و بی‌ثباتی باشد، همانا خاورمیانه است. اگر جنگ را به صورت مؤثری آغاز کنیم، رژیم‌های تروریست را در عراق، ایران، و سوریه سرنگون خواهیم کرد، و حتی خواهیم توانست پادشاهی عربستان را نیز سرنگون ساخته یا آن را مجبور به دست کشیدن از پرورش تروریست‌های جوان نماییم. این است ماموریت ما در جنگ علیه تروریسم.» [78]

در سال 2002 لدین خواستار سرنگونی رژیم صدام حسین با توسل به زور شد:

این خبر خوبی است که اسکوکرافت مخالف جنگ ضروری و موعدگذشته بر ضد صدام حسین و بقیه سردمداران تروریسم است. و البته اگر همه ما اینقدر در مورد نیاز فوری به حمله به عراق مطمئن هستیم، چه زمان باید آن را انجام دهیم؟

پاسخ این است: دیروز. [79] [کنایه از دیر شدن یک امر فوری]

از نظر گلن گرین‌والد[80] اظهاراتی چون "جنگ شدیدا ضروری و موعد گذشته علیه صدام حسین" و "نیاز عاجل به حمله به عراق" که قبل از آغاز جنگ از سوی لدین عنوان شده بودند، باعث می‌شوند تا این سخن وی که گفته بود "من با تهاجم نظامی به عراق مخالف بودم" به یک دروغ آشکار تبدیل شود. با این حال، لدین عنوان می‌کند که اظهاراتش تناقضی ندارند زیرا: "من از انقلاب سیاسی در ایران به عنوان اولین گام منطقی و ضروری در جنگ علیه سردمداران تروریسم حمایت می‌کردم – و اکنون هم می‌کنم. "[81]

گلن گرین‌والد تحلیل‌گر سیاسی و خبرنگار گاردین

مروج ایران‌هراسی

لدین که خود را یک دموکرات انقلابی می‌­داند[82] از سیاست­‌های خارجی هماهنگ با حزب دست راستی لیکود اسرائیل حمایت می­‌کند. او که به علت دشمنی دیرینه­‌اش با ایران شهره است، ایران را مسبب تمامی مشکلات جهانی بخصوص حملات انجام شده علیه ایالات متحده می­‌داند. [83]

او در مقاله‌­ای در مجله­ ویکلی استاندارد در اکتبر 2009، ادعای بی‌­اعتبار دولت بوش مبنی بر حمایت دولت ایران از حملات انجام گرفته علیه نیروهای آمریکا در افغانستان را تکرار کرد. وی نوشت: مهم نیست که ما در افغانستان و عراق چقدر خوب عمل کردیم و چه هدف­‌های مهمی را پیش بردیم. همچنین مهم نیست که امنیت چند شهر، روستا و آبادی را تامین کردیم. تا زمانی­که ایران را شکست نداده‌­ایم، درگیر طراحی برنامه­‌های ضد شورش خواهیم بود. ما در جنگی بزرگ هستیم که در آن، ایران سردسته­ دشمنان ماست. همچنین پس از انقلاب اسلامی ایران، هیچ­‌یک از رؤسای ­جمهور ایالات متحده تمایل نداشته‌­اند که با عواقب جنگ ایران و آمریکا روبرو شوند. اکثر مواقع رؤسای جمهورمان نخواستند این حقیقت را باور کنند که ایران از هیچ تلاشی برای نابودی ما فروگذار نمی­کند. همواره به جای اینکه به فکر مقابله با حکومت مذهبی ایران باشند، در صدد برقراری روابط حسنه با آنها هستند؛ همانند کاری که اوباما در حال حاضر انجام می­دهد. [84]

پیتر باینارت[85] در سال 2007 در نگاهی به کتاب لدین با نام «بمب ساعتی ایران: تلاش آخوندهای متعصب برای ویرانی»، نوشته است : تلاش لدین برای معرفی تهران به عنوان مسئول تمامی حملات انجام شده از سوی مسلمانان علیه آمریکا، او را به حال و هوایی عجیب برده است. او بمب‌­گذاری‌­های سفارت آمریکا در تانزانیا و کنیا را به دولت ایران نسبت می‌­دهد در حالی‌که براساس تحقیقات کمیته­ 11 سپتامبر، القاعده مسئول آنها بوده است. او ادعا می­‌کند شیعیان ایران طرفدار ابومصعب الزرقاوی هستند. همچنین معتقد است بیشتر شورشیان عراقی زیرنظر ایران قرار دارند و توسط ایرانیان کنترل می­‌شوند. او معتقد است نفوذ ایرانیان تنها شامل شیعیانی نظیر سید مقتدی صدر نمی‌شود، بلکه سنی‌­ها را نیز در بر­می­گیرند. او بر این باور است که درگیری­ شیعیان و سنی­‌ها، سرابی بیش نیست، چرا که هر دو گروه توسط دولت ایران کنترل می­‌شوند. او همچنین ادعا می­‌کند که القاعده نیز جزئی از رژیم حاکم بر ایران است. او می­‌گوید وقتی نام القاعده را می­‌شنوید، عاقلانه این است که به ایران فکر کنید. پرواضح است که لدین روحانیون ایران را مسئول وقایع 11 سپتامبر می‌داند. [86]

کمی پس از حضور آمریکا در عراق، لدین در سخنرانی‌­اش در شهر واشنگتن به میزبانی موسسه یهودی امور امنیت ملی (وابسته به حزب لیکود اسرائیل)، سیاست‌­های جدید خود را افشا کرد. عنوان سخنرانی او این بود: "اینک نوبت تمرکز بر روی مادر تروریسم جدید یعنی ایران است. " او در این جلسه با دفاع از حمله­ نظامی آمریکا اظهار کرد: "دموکراسی تنها راهی است که مردم عراق از طریق آن می­توانند بر روی پاهای خود بایستند و من تا به حال کشوری را ندیده‌­ام که مردم آن به اندازه­ ایران طالب دموکراسی باشند. " او سخنرانی‌­اش را با تکرار این ادعا که درمان نهایی، برقراری دموکراسی است، پایان داد و اظهار کرد: "دوران دیپلماسی رو به اتمام است و اینک وقت آن است که ایران، سوریه و لبنان را آزاد ببینیم. "[87]

مایکل لدین و امیرعباس فخرآور روزنامه‌نگار اصلاح‌طلب سابق و ضدانقلاب فراری امروز که همراه با لدین خواستار سرنگونی جمهوری اسلامی است

لدین همواره سیاستمردانی را که درصدد برخورد دیپلماتیک با مسائل خاورمیانه بوده‌­اند، مورد انتقاد قرار داده است. لدین در مورد تلاش‌های کاندولیزا رایس، وزیر امور خارجه­ پیشین، در اوایل سال 2007، برای برقراری ارتباط با مسئولین ایرانی اظهار داشت: "این تصور باطل که با نشاندن افراد در میز مذاکره، می­توان مشکلات بین ما و ایران را برطرف کرد، از زمان ریاست جمهوری جیمی کارتر، یکی از دغدغه‌­های اصلی دول مختلف آمریکا بوده است. هر دولتی که بر روی کار می­‌آید، نماینده‌­ی جدیدی را برای مذاکره به تهران می­فرستد و روش جدیدی را اتخاذ می­کند، اما نتیجه چه بوده است؟ تعداد بیشتری از شهروندان آمریکایی کشته شده‌­اند و هنوز این خیال پوچ پابرجاست. پس از هر بار که مذاکرات شکست می­خورد، اندیشمندان، وزیر امور خارجه را متقاعد می‌­کنند که فقط یک قدم تا موفقیت باقی مانده و وزرای خارجه نیز، نظیر کاندولیزا رایس، این تصور باطل را می‌­پذیرند. "[88]

لدین در سخنرانی­‌اش در مارس 2006 در کمیسیون روابط خارجی­ مجلس آمریکا، پیشنهاد کرد که مشکل ایران از طریق انقلاب و تغییر رژیم حل شود. او اظهار کرد که دولت آمریکا در مقابل اربابان تروریسم که از سال 1979، جنگی شوم را علیه این کشور آغاز کرده‌­اند، کوتاه نخواهد آمد و با آنها مقابله خواهد کرد؛ "آنها گروه­‌هایی نظیر حزب‌الله و جهاد اسلامی را ایجاد کرده‌­اند و از گروه‌­هایی نظیر حماس و القاعده نیز حمایت می­‌کنند. دامنه­ تحت پوشش آنها بسیار وسیع است و نمایندگانی از شیعه، سنی و مارکسیست را به کار می­‌گیرند تا با تمام توان­ برای نابودی ما بهره ببرند. من کاملا با حمله نظامی مخالفم و بهترین راه را انقلاب می­دانم. " او افزود: "به نظر من اولین قدم در راه حل مساله­ ایران این است که خیال پوچ حل شدن مشکلات از طریق مذاکره را از سر بیرون کنیم. "[89]

لدین در کتاب بمب ساعتی ایران توضیح داده است که در 30 سال آینده، چه خطراتی از سوی ایران آمریکا را تهدید خواهد کرد[90] ؛ "این تصور باطل که مشکلات ایران از طریق دیپلماسی و مذاکره برطرف خواهد شد، تنها به روحانیون اجازه خواهد داد که نظریه­‌شان مبنی بر الهی بودن فرمان کشتن آمریکایی‌­ها را هرچه بیشتر بسط دهند. " او افزود: "این تمایل به دیپلماسی، ذهن سیاستمداران آمریکایی را از سال­های اول پس از انقلاب در ایران، منحرف کرده است. "[91]

اندرو مک کارتی[92] نیز در کتابش به صورت خلاصه به لزوم توجه به این مساله اشاره داشته است: "اگر ایالات متحده می­خواهد در مبارزه علیه تروریسم پیروز شود، تغییر رژیم در ایران، یک الزام است. این موضوع که این کار چگونه می‌­تواند انجام شود، می‌­تواند مورد بحث قرار بگیرد، اما در اینکه بایستی اتفاق بیفتد، هیچ شکی نیست و نقش مایکل لدین در آشکار شدن این حقیقت، واقعا ارزشمند است. "[93]

پس از حوادث 11 سپتامبر، لدین ادعا کرد که مسلمانان تندرو در کشورهایی نظیر ایران، در حال طراحی شبکه­ ترور جدیدی هستند. او در سال 2002 در کتابش با عنوان جنگ علیه سردمدارن تروریست، نوشته است: "قسمت اعظمی از این جنگی که علیه رهبران تروریست‌­ها در کشورهای دشمن، انجام می­‌شود، شیوه‌­ای بسیار قدیمی از جنگیدن خواهد بود و به شکل جنگی انقلابی صورت خواهد گرفت که پس از قرن هجدهم، بخش اعظمی از هویت ملی­‌مان را رقم زده است. باوجود اینکه ما مجبوریم با انجمن­‌های تروریستی و حملات انتحاری مبارزه کنیم، هدف اصلی ما مقابله با حکومت­‌های فاسد است. ما در هر مورد خاص به یک استراتژی متفاوت نیاز داریم. ما برای مقابله با صدام حسین به یک نوع استراتژی و ابزار خاص احتیاج داشتیم، در حالیکه برای مقابله با خاندان دیکتاتوری اسد در سوریه به استراتژی و ابزاری متفاوت احتیاج خواهیم داشت. این موضوع در مورد مقابله با استبداد دینی ایران و حمایت مسلم عربستان سعودی از بنیادگرایی اسلامی و شبکه­‌های تروریستی نیز صادق است. اما هدف در تمامی موارد مشابه است و آن از میان بردن رهبران تروریست است. [94]

مایکل لدین تندترین انتقادات را به دلیل مذاکره آمریکا و ایران به اوباما دارد و به چیزی کمتر از تغییر نظام و براندازی رضایت نمی‌دهد!

لدین همواره از گروه­‌هایی که پس از حوادث 11 سپتامبر، موضوع ایجاد تغییرات در نظام حاکم بر ایران را مطرح کرده‌­اند، حمایت کرده است. او به همراه موریس آمیتای[95] لابی­‌کننده سابق کمیته­ امور عمومی آمریکا و اسرائیل (آیپک) در سال 2003 ائتلاف برای دموکراسی در ایران را تاسیس کرد. این ائتلاف تا قبل از انحلال در سال 2005، تغییر رژیم در ایران را در دستور کار داشت و قوانین مختلفی برای تحقق آن وضع می­کرد. از بین حامیان و اعضای بانفوذ این ائتلاف، می­توان از فرانک گافنی[96] رئیس مرکز سیاست­های امنیتی، جاشوا موراوچیک[97] محقق موسسه آمریکن اینترپرایز، که در شکل­‌گیری گروه‌های نومحافظه‌­کار بسیار تاثیرگزار بود و جیمز وولسی[98] رییس پیشین سازمان سیا نام برد.

لدین همچنین از کمیته­ آمریکایی لبنان آزاد که یک بانکدار لبنانی به نام زیاد عبدالنور[99] طراح آن بود، نیز حمایت می­کرد. این کمیته در حال حاضر وجود ندارد.

از نظر لدین، کسانی­که با سیاست‌­های او در خاورمیانه مخالفند، سیاست­ مماشات را پیش گرفته‌­اند. این اصطلاح با توجه به سیاست­‌های اتخاذ شده در جنگ جهانی دوم و برای انتقاد از مخالفین با جنگ، در دهه­ی 60 - زمانی­که نورمن پودهورتز[100] به عنوان ویراستار مجله­ کامنتری فعالیت می­کرد- تعریف شد. لدین در سال 2003 در مورد آن­‌ دسته از اعضای کنگره و وزارت خارجه که به قول خودش از سیاست­ مماشات پیروی می­‌کنند، نوشت: "این افراد نمی­خواهند در مورد ایران چیزی بدانند، چرا که اگر حقایق راجع به این کشور را بدانند، به سوی انجام اقداماتی هدایت می‌­شوند که تمایل ندارند. آنها باید از انقلاب آزادانه در ایران حمایت کنند، اما به جای آن ترجیح می­دهند با روحانیون مذاکره کنند. " او در ادامه افزود: "به نظر می‌رسد مادامی که چند نفر از سیاسیون آمریکایی به دست تروریست­‌های تحت حمایت ایران کشته نشوند، اقدامی جدی درباره­ این مشکل اتخاذ نخواهد شد. "[101]

او همچنین از ضعف در سیاست­‌های ارتباط خارجی بسیار نگران بوده و برای بالا بردن هوش فرماندهی­‌اش، همواره از ایده­‌های ماکیاولی[102] استفاده می­کند. به عنوان مثال وی در مصاحبه با بی‌­بی­‌سی اظهار داشت: "به محض اینکه در خاک عراق فرود بیاییم، با شبکه‌­ای از تروریست‌­ها روبرو خواهیم شد. ایران، عراق، سوریه و عربستان چهار مورد اصلی هستند و لیبی پس از آنها قرار دارد. من مطمئنم که از پس همه­ اینها برنخواهیم آمد. من درباره­‌ی ماکیاولی کتابی نوشته‌­ام و می­دانم که جنگ با شیطان همواره ادامه خواهد داشت. " [103]

او در سال 1999 با انتشار کتابی با عنوان چرا قوانین ماکیاولی امروز هم به اندازه‌­ی 5 قرن پیش مهم هستند؟ [104] ادعا می­کند که جنگ نوعی تست شخصیت است و رهبران مناسب برای ملت­‌ها را پرورش می­دهد. [105]

علی­رغم حضور همیشگی لدین در کنگره و نفوذش در چرخه­‌ی سیاست، نظریات و صلاحیت او چندان مورد قبول نبوده و علت این امر، انتقادهای همیشگی او است. به عنوان مثال پروفسور ویلیام بیمن[106] از دانشگاه براون درباره‌­ی او می‌گوید: "لدین تاکنون در ایران نبوده است. فارسی هم نمی­تواند صحبت کند. او صلاحیت اظهار نظر درباره­‌ی انتخابات و شرایط سیاسی ایران را ندارد. "[107]

دروغ‌پردازی در مورد سلامت آیت‌الله خامنه‌ای

مایکل لدین در 15 اکتبر 2009 با درج خبری در سایت شخصی خود عنوان کرد که آیت‌الله خامنه‌ای از هوش رفته و به کلینیک ویژه‌اش منتقل شده است. وی ادعا کرده بود که این خبر را از منابع خود در ایران گرفته است.

او با اشاره به وخامت شرایط روحی و عصبی آیت‌الله خامنه‌ای، دلایل آن را ناتوانی در حل مشکلات پس از انتخابات و از دست دادن موقعیت مذهبی خود در نتیجه انتقاد روحانیون عالی‌مقام کشور از وضعیت پیش آمده در انتخابات عنوان کرده بود

لدین در سال 85 هم یک بار مدعی شده بود که آیت‌الله خامنه ای فوت کرده است!

همکاری با جریان فراماسونری

لدین در موارد متعددی به صورت مستقیم در شکل­‌گیری سیاست­‌های آمریکا و کشورهای دیگر بصورت هم­زمان، دخیل بوده که سبب شکل‌گیری موارد عجیب و غریبی در روابط شده است. در دهه­‌ی 1970 که لدین به عنوان مشاور تروریسم در آژانس اطلاعات نظامی ایتالیا[108] فعالیت می­­کرد، با فرانچسکو پازینزا[109] همکار شد. این مامور ایتالیایی علاوه بر آژانس اطلاعات نظامی، در لژ ماسونی P2 ایتالیا[110] نیز فعالیت می­کرد. این گروه از عاملان اصلی حملات تروریستی در دهه‌­های 70 و 80 بود. (برای اطلاعات بیشتر در مورد پازینزا و روابطش با لدین، رجوع کنید به ولفگانگ آشنتنر و تونی بلر، "تحقیقات برای یافتن توطئه علیه شاه؛ چه کسی تفنگ را در دستان آغچا قرار داد؟ "، روزنامه ایندپندنت، 19 می 1991) [111] روزنامه تورنتو استار[112] در مقاله‌­ای درباره مشارکت گروه P2 در بمب­گذاری‌­های ایتالیا، گزارش داده است که پازینزا ادعا کرده است که تنها به عنوان واسطه بین دولت رونالد ریگان و ماموران ایتالیایی فعالیت می­کرده است. به گزارش این روزنامه، پازینزا در نهایت به اتهام سواستفاده از جایگاهش به عنوان مامور مخفی، محکوم شد. پازینزا با دریافت پول، اطلاعات تماس‌های بیلی کارتر و معمر قذافی رهبر لیبی را در اختیار لدین قرار داده بود. [113]

فرانچسکو پازینزا افسر اطلاعاتی ایتالیا و عضو لژ ماسونی p2

استعفای ناگهانی از امریکن انترپرایز

لدین در آگوست 2008 بسیاری از سیاستمداران را متعجب کرد و از سمتش در موسسه امریکن انترپرایز استعفا کرد. او که قریب به بیست سال در این موسسه فعالیت کرده بود، در سمت مشابه‌ی در بنیاد دفاع از دموکراسی مشغول به کار شد. این بنیاد که از بنیادهای نومحافظه­‌کار جدید است، اندکی پس از حوادث 11 سپتامبر و با هدف مبارزه با تروریسم تشکیل شده است. لدین در مقدمه‌­ی وبلاگش نوشته است: "من پس از 20 سال فعالیت رضایتمندانه در موسسه امریکن انترپرایز، آنجا را ترک گفتم تا به بنیاد توسعه­ دموکراسی بپیوندم. به نظرم برای این پست مناسبم. موقعیت جدید، من را در جایگاه بزرگانی چون اندی مک‌­کارتی[114] قرار می­دهد. منظورم این است که تمام چیزهایی که می­خواستم در اینجا هست. "[115]

جیم لوب[116] که روزنامه‌­نگار کهنه­‌کاری به شمار می‌­آید و مدت­‌ها رفتار نومحافظه‌­کاران را تحت نظر داشته، درباره‌­ی تغییر موقعیت لدین نوشته است: "لدین در صحبت­‌هایش از این تغییر با نام ترقی یاد کرده است. این بدین معنی است که حضور او در بنیاد دفاع از دموکراسی موثر خواهد بود. به ویژه اینکه بنیاد دفاع از دموکراسی، که تا پیش از این از مشکلات دموکراتیک زیادی رنج می‌­برد، حساب ویژه­ای بر روی کمک­‌های میلیاردر معروف، شلدون آدلسون[117] باز کرده است. (و من شک ندارم که عقده­‌های روحی لدین در مورد ایران، به مزاج افراد بانفوذی که در کازینوهای آدلسون رفت و آمد دارند و عقده‌­های مشابهی دارند، خوش خواهد آمد.) یکی از علل محتمل این است که رئیس بعدی موسسه امریکن انترپرایز، آرتور بروکز[118] ، امیدوار است که وجهه­ عمومی این موسسه در سیاست­‌های خارجی، که مدت­‌های مدیدی توسط نومحافظه­‌کاران تندرویی چون ریچارد پرل[119] تعیین می­شد، تا اندازه‌­ای بهبود پیدا کند. "[120]

رفتار نامعقول، انتقادات فراوان

رفتار نامعقول و تندروانه لدین، همواره انتقادات فراوانی را علیه او برانگیخته است. گلن گرینوالد، لدین را به خاطر سابقه اظهارات دروغ و پیش‌بینی‌های نادرست، مورد شماتت قرار داده و او را "یکی از نادرست‌ترین و مضحک‌ترین جوک‌ها در عرصه سیاسی" نامیده است. [121]

جک هوبرمن، که لدین را "بانفوذترین و بی­شرم‌ترین جنگ‌افروز زمانه" می‌خواند، طی نوشتاری در مجله نیشن (Nation) این جملات را از لدین نقل می‌کند[122]

· "سطح تلفات (در عراق) در درجه دوم اهمیت قرار دارد"

· "ما (آمریکایی‌ها) مردم جنگ دوستی هستیم ... ما عاشق جنگیم"

· "تغییر – و از همه مهمتر تغییر خشونت‌آمیز – جوهر تاریخ بشر است"

· "تنها راه برای رسیدن به صلح، جنگ تمام‌عیار است"

· "هدف جنگ تمام‌عیار این است که اراده خود را تا ابد به ملت‌های دیگر تحمیل کنید"

· "برای اینکه به دنیا نشان دهیم که تا چه حد جدی هستیم، هر 10 سال یکبار ایالات متحده باید یک کشور کوچک بی­ارزش را انتخاب کرده و ضعیف‌کشی کند"

برخی اعتقاد دارند که لدین طرفدار سرسخت فاشیسم ایتالیا است و همچنین اینکه "قائل شدن تمایز بین ‘رژیم’ فاشیستی و ‘نهضت’ فاشیسم از سوی لدین وی را به مدافع گزینه دوم بدل می‌سازد. "[123] مواضع و رویکردهای وی همچنین در ‌سایت انتقادی Antiwar تقریبا به طور مرتب (بویژه از سوی جاستین ریموندو) مورد نقد قرار گرفته است. [124]

به گفته کریستوفر دی بلاگیو[125] از مجله نقد کتاب نیویورک تایمز، لدین یک "تحلیل تحریف‌شده از رویدادهای ایران" به خوانندگانش ارائه داده است؛ مثلا در نشنال ریویو[126] ادعا کرده بود که در 22 نوامبر 2002، ‘حدود نیم میلیون ایرانی’ در اعتراض به حکم اعدام هاشم آغاجری راهپیمایی کرده بودند، در حالیکه بلاگیو، که در آن زمان در ایران بود، در بزرگترین راهپیمایی تنها حدود 5000 دانشجو را مشاهده کرده بود. [127]