به گزارش مشرق، نیویورکر در یادداشتی از استراتژی دولت اوباما در قبال مذاکرات هسته‌ای و دوری وی از یکجانبه‌گرایی دولت سابق آمریکا استقبال کرد.

در یادداشت منتشر شده در این پایگاه آمریکایی با عنوان «با توافق ایران، آمریکا به یک مدل بهتر سیاست خارجی بازمی‌گردد»، آمده است: «قطعا توافق هسته‌ای ایران طی چند ماه آینده بر دستور کار سیاسی آمریکا سایه افکنده و بر آن مسلط می‌شود».

نویسنده آمریکایی این مطلب نوشت: «اگر تفسیر آمریکا  از توافق دقیق و صحیح باشد، ایرانی‌ها امتیازات مهمی دادند. به خاطر همین دلیل است که حتی برخی منتقدان استراتژی دولت اوباما هم توافق موقت را تحسین کرده‌اند».

«جان کاسیدی» ادامه داد: «این توافق کاری است که در حال پیگیری و رو به جلو رفتن است و برخی از عناصر کلیدی هنوز قطعی و نهایی نشده است که از جمله آنها جزئیات بازرسی‌های بین‌المللی و زمانبندی‌های کاهش یا لغو تحریم‌های اقتصادی ایران است. همیشه این ریسک وجود دارد که مذاکرات فروبپاشد اما اگر ایرانی‌ها به قول‌های ابتدایی داده شده خود عمل کرده و توافق کامل شود، امضای آن تصمیمی ساده است».

وی موضوع مذاکرات هسته‌ای را دارای یک جنبه دیگر هم دانست که زیاد به آن پرداخته نشده که در توضیح آن نوشت: «این موضوع فراتر از اعمال محدودیت‌ها روی برنامه هسته‌ای ایران و فراتر از مساله روابط آمریکا و ایران است. این موضوع تصویر بزرگتر مساله امنیت دسته‌جمعی در یک دنیایی که به سرعت در حال کوچک شدن است، ‌می‌‌باشد».

نویسنده با انتقاد شدید از مواضع «یکجانبه‌گرایانه دولت سابق آمریکا و حمله آن به عراق در سال 2003،‌ اقدام جرج بوش را «یکی از بزرگترین اشتباهات سیاست خارجی تاریخ آمریکا و شاید بزرگترین آن» خواند.

او توضیح داد که این حمله «علاوه بر آنکه محدودیت‌های قدرت نظامی آمریکا را نشان داد،‌ تاثیر ناگواری روی نظم بین‌المللی دوره پسا جنگ سرد گذاشت: نظمی که بر مبنا و اساس رهبری مشروع آمریکا از راه نهادهای بین‌المللی و رویه‌های تصمیم‌گیری دسته‌جمعی شکل گرفت».

در یادداشت منتشرشده در نیویورکر همچنین آمده است؛«خوشبختانه آمریکا در پرداختن به ایران به مدل قدیمی اعمال رهبری از راه نهادهای جمعی بازگشت. در این مذاکرات علاوه بر ایران و آمریکا، ‌5 عضو دائم شورای امنیت و قدرت اقتصادی غالب اروپا هم حضور دارند».

در این مطلب تاکید شده که البته عقب‌نشینی آمریکا از سیاست‌های یکجانبه خود از سال 2006 و با پیوستن دولت بوش به ابتکار اروپایی‌ها در مذاکرات با ایران آغاز شد که البته این اقدام به خاطر «آموختن درس‌ عبرتهای سخت در عراق» بود.

در پایان این یادداشت هم نویسنده درباره آغاز ریاست جمهوری اوباما و تغییر ساختار مذاکرات اروپایی‌ها با ایران به قالب گروه 5+1 آمده است: «دولت آمریکا از طریق این چارچوب به مذاکرات ادامه داد و همچنین در همان حال تحریم‌ها را تقویت کرد و دیپلماسی چندجانبه به اضافه تحریم‌های اقتصادی را پیش برد».