به گزارش مشرق و به نقل از ایندپندنت، قوانین کارگری و سخت کشور قطر که آن را به نام "کفاله" می‌‌شناسند، به این معنا است که اکثر ۴۰۰ هزار کارگر نپالی شاغل در این کشور، پاسپورت خود را در دست کارفرما خود می‌‌بینند و این به آن معنا است که اجازه بازگشت به خانه را به دشواری به دست می‌‌آورند.

کمپین بین المللی Avaaz در نامه‌ای از مسئولان قطری خواسته است که اجازه خروج موقت را به مصیبت دیدگان نپالی بدهند اما مسئولان قطری هنوز هیچ پاسخی به این درخواست نداده اند.

سم برات، مدیر این کمپین می‌‌گوید:"ما درخواست خروج این کارگران را به عنوان یک عفو موقتی برای بازگشت به خانه فرستاده ایم. آنها در ساخت زیر ساخت‌های جام جهانی‌ شرکت دارند. قطر با کارگران ارزان نپالی در حال ساخت است؛ تنها کاری آنها می‌‌توانند بکنند این است که حداقل برای سوگواری عزیزانشان به آنها اجازه خروج بدهند."

یک کارگر نپالی که نخواست نامش فاش شود در دوحه می‌‌گوید که همسر و فرزندان وی در حال حاضر در نپال بی‌ سر پناه و آواره هستند:

«خانواده من در کاتماندو زندگی‌ می‌‌کنند. پس از زلزله نتوانسته‌ام با آنها صحبت کنم. دو تا از اقوام و نزدیکان من در زلزله فوت کرده اند. همسر و فرزندان من در کنار خیابان می‌‌خوابند. من برای بازگشت به آنجا هر کاری می‌‌کنم. با این حال نمی‌‌توانم بروم چون کارفرما من اجازه خروج نمی‌‌دهد. من نمی‌‌توانم بروم چون باید پول قرضی که با آن به قطر آمده‌ام را بازپرداخت کنم!»

گروهی هزینه ساخت جام جهانی‌ را ۱۴۰ میلیارد دلار قلمداد کرده اند. شایعاتی در مورد رفتار بسیار بد با کارگران در قطر وجود دارد با اینکه مسئولان قطری می‌‌گویند امیدوارند جزئیات قوانین کارگری تغییر کند.