این خبری بود که روز گذشته از سوی رسانهها مخابره شد که ارشاد برای حضور رهبر معظم انقلاب در نمایشگاه کتاب تهران از ایشان «دعوت رسمی» بعمل آورده است.
«دعوت رسمی» از شخصیتی در جمهوری اسلامی صورت گرفته که نه تنها یک دغدغهمند حوزه فرهنگ است بلکه یک کتابخوان حرفهای بوده و این نکتهای است که همه بر صحت آن اذعان دارند و معترف هستند که کسی به اندازه رهبر انقلاب آن هم در این جایگاه کتاب نمیخواند. حال «دعوت رسمی» کردن از رهبر فرزانه انقلاب نه تنها توجیهی ندارد بلکه این سوال را در ذهن ایجاد میکند که مگر رهبر معظم انقلاب نیاز به «دعوت رسمی» دارد؟
مرسوم است دعوت از کسانی صورت گیرد که احتمالا با آن موضوع قرابتی ندارند اما در موضوع فرهنگ به ویژه امر کتاب و کتابخوانی، «دعوت رسمی» به عمل آوردن از رهبر انقلاب برای شرکت در بزرگترین رویداد فرهنگی کمی تعجببرانگیز است. رهبر انقلاب که از هر مناسبت و فرصتی برای تبلیغ و ترویج کتاب استفاده میکند حال چه شده که باید با «دعوت رسمی» به نمایشگاه کتاب بیاید؟ مگر سال های پیش از رهبری انقلاب «دعوت رسمی» صورت میگرفته که اکنون وزیر ارشاد از رهبر معظم انقلاب «دعوت رسمی» به عمل آورده است.
رهبر معظم انقلاب در طول دوران رهبریشان تنها یک یا دوره در نمایشگاه کتاب شرکت نداشتهاند که آن دلایلی روشن دارد اما در باقی سالهای برپایی بزرگترین رویداد فرهنگی کشور نه تنها شرکت کردهاند بلکه مانند یک دلسوز و علاقهمند به حوزه کتاب مشورت دادهاند و مسیر را برای فعالان نشر و فرهنگ مشخص کردهاند.
برگزاری نمایشگاه کتاب در نظر رهبر حکیم انقلاب به اندازهای اهمیت دارد که ایشان از این رویداد بزرگ با عنوان «بهار کتاب» یاد کردهاند و به کار بردن این عبارت نشانگر این مسئله است که رهبر انقلاب که فردی کتابخوان هستند، برای شرکت در نمایشگاه کتابی که به نوعی بهار کتاب است نیاز به «دعوت رسمی» ندارند.
نامه و «دعوت رسمی» از رهبر معظم انقلاب اقدامی است که ارشاد دولت یازدهم انجام داده تا از فشار رسانهها نسبت به عدم حضور رهبر انقلاب بر وزارت ارشاد کاسته شود. این نامهنگاری در حالی صورت گرفته که سال گذشته نیز رهبر انقلاب در نمایشگاه کتاب شرکت نکردند و تحلیل فعالان و کارشناسان حوزه فرهنگ نسبت به این عدم حضور این بود که رهبری از اوضاع فرهنگی ناراضی بودند و با این اقدام عدم رضایت خود را به گوش برگزار کنندگان نمایشگاه کتاب و مدیران فرهنگی رساندهاند و این نامهنگاری و «دعوت رسمی» از رهبر معظم انقلاب از سوی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی نوعی فرار به جلو در زمینه فرهنگی است.