به گزارش مشرق، دنیای امروزی ما به اندازه‌ای به سوی استفاده از فناوری پیش رفته است که تقریبا مقوله سیاست نیز به‌شدت به فناوری و ارتباطات دیجیتالی وابسته شده است. در طول دو سال اخیر، مهم‌ترین هک‌های انجام شده با مقاصد سیاسی انجام شده‌اند که شاید مشهورترین آن‌ها ماجرای هک شدن سونی پیکچرز به علت ساخت فیلم کمدی درباره کره شمالی بوده است. این امر موجب شده است تا سران کشورهای بزرگ در جهان علاوه بر اینکه از یکدیگر به عنوان رقبای تجاری و نظامی بترسند، ترس دیجیتالی را نیز در برابر خود ببینند.
 
در میان کشورهایی که نام آن‌ها در لیست کشورهای تهدید‌آمیز در رده حملات سایبری دیده می‌شود، نام کشورهای چین و روسیه بسیار برجسته است و به همین دلیل نیز این دو کشور حق دارند که از حملات امنیتی دیگران واهمه داشته باشند. راهکاری که سیاستمداران این کشور برای این موضوع یافته‌اند بسیار ساده است: دوستانت را به خودت نزدیک نگاه دار و دشمنانت را نزدیک‌تر.
 
سران چین و روسیه به یکدیگر متعهد شده‌اند که هیچ اقدامی در زمینه حملات سایبری، شنود اطلاعات و ... را نسبت به یکدگیر انجام ندهند. البته این قرارداد به همینجا ختم نمی‌شود و این دو کشور در صورت مواجهه هریک از آن‌ها با حملات امنیتی، به کمک دیگری خواهند رفت که این امر می‌تواند تهدید بسیار جدی برای کسانی باشد که قصد درافتادن با هریک از این دو دولت در رده سایبری را دارند.
 
این قرارداد همکاری را می‌توان به نوعی آغازگر یک جنگ جهانی سایبری دانست و ممکن است شاهد یارگیری گروه‌هایی مشابه متفقین و متحدین باشیم که در این صورت، بروز یک حمله امنیتی با ایجاد یک عکس‌العمل زنجیره‌ای می‌تواند به آغاز یک جنگ جهانی دیگر تبدیل شود، البته این‌بار به‌ جای توپ و تانک و سربازها شاهد حضور کامپیوتر و ارتش هکرها خواهیم بود.