به گزارش مشرق، روز گذشته خبري روي خروجي خبرگزاري‌ها و سايت‌هاي خبري قرار گرفت كه بسيار قابل تأمل و البته تعجب‌آور بود.
خبر اين بود «اولين دوره جشنواره فيلمسازان زن مستقل ايراني در كشور سوئيس با همكارى مؤسسه «آرت لينك» سوئيس(وابسته به وزارت فرهنگ سوئيس)، شهردارى برن و شهردارى بيل به صورت غيررقابتي آغاز شده است.» همانطور كه از متن خبر هويدا و عيان است، وزارت فرهنگ كشور سوئيس قرار است براي زنان فيلمساز و البته مستقل ايراني يك جشنواره برگزار كند. با توجه به اينكه انواع و اقسام جشنواره‌هاي كوتاه و بلند سينمايي و... كه مرتبط با فيلم و فيلمسازي است در كشور خودمان به وفور وجود داشته است و برگزار مي‌گردد؛ اين اقدام كشوري مثل سوئيس كه در حوزه فيلمسازي و سينما حرفي براي گفتن ندارد، كاري بس عجيب و البته هدفمند قلمداد مي‌شود.
چه اينكه به قول قديمي‌ها «گربه براي رضاي خدا موش نمي‌گيرد» و قطعاً وزارت فرهنگ كشور سوئيس هم بدون هدف و برنامه‌ريزي چنين اقدامي را طرح‌ريزي و اجرا نكرده است. از طرفي وقتي نگاهي به عنوان جشنواره و زنان فيلمسازي كه به آن جشنواره دعوت شده‌اند، بيندازيم ممكن است سؤالاتي برايمان پيش بيايد. از جمله فيلمسازان زني كه به اين جشنواره دعوت شده‌اند و از جانب مسئولان آن مستقل! تشخيص داده شده‌اند، منيژه حكمت با فيلم «زندان زنان» و پگاه آهنگراني با فيلم‌هاي «زندگى غزاله عليزاده» و «ده‌نمكى‌ها» هستند. مسئله ديگر اينكه مسئولان اين جشنواره چرا چنين جشنواره‌اي را براي زنان فيلمساز ديگر كشورها برگزار نمي‌كنند يا لااقل در همين جشنواره از ديگر زنان فيلمساز مستقل جهان دعوتي صورت نگرفته است؟!
هرچند دوستان در سازمان سينمايي و وزارت ارشاد تاكنون هيچ برنامه يا چشم‌اندازي از دورنما و افق آينده سينماي ايران ترسيم نكرده و ارائه نداده‌اند، اما نبايد نسبت به جشنواره‌اي كه قرار است فيلمسازان زن مستقل! ايراني را دعوت كند و برايشان كلاس‌هاي آموزشي و نشست‌هايي تحت عنوان «فيلمسازى مستقل: مفهوم استقلال در فيلمسازى زنان فيلمساز ايرانى» و كارگاه‌هايي با موضوع «ويژگى‌هاى شرايط توليد فيلم در ايران: تفاوت‌ها و محدوديت‌ها» برگزار كنند، حساس باشند!
منبع: روزنامه جوان
خبر اين بود «اولين دوره جشنواره فيلمسازان زن مستقل ايراني در كشور سوئيس با همكارى مؤسسه «آرت لينك» سوئيس(وابسته به وزارت فرهنگ سوئيس)، شهردارى برن و شهردارى بيل به صورت غيررقابتي آغاز شده است.» همانطور كه از متن خبر هويدا و عيان است، وزارت فرهنگ كشور سوئيس قرار است براي زنان فيلمساز و البته مستقل ايراني يك جشنواره برگزار كند. با توجه به اينكه انواع و اقسام جشنواره‌هاي كوتاه و بلند سينمايي و... كه مرتبط با فيلم و فيلمسازي است در كشور خودمان به وفور وجود داشته است و برگزار مي‌گردد؛ اين اقدام كشوري مثل سوئيس كه در حوزه فيلمسازي و سينما حرفي براي گفتن ندارد، كاري بس عجيب و البته هدفمند قلمداد مي‌شود.
چه اينكه به قول قديمي‌ها «گربه براي رضاي خدا موش نمي‌گيرد» و قطعاً وزارت فرهنگ كشور سوئيس هم بدون هدف و برنامه‌ريزي چنين اقدامي را طرح‌ريزي و اجرا نكرده است. از طرفي وقتي نگاهي به عنوان جشنواره و زنان فيلمسازي كه به آن جشنواره دعوت شده‌اند، بيندازيم ممكن است سؤالاتي برايمان پيش بيايد. از جمله فيلمسازان زني كه به اين جشنواره دعوت شده‌اند و از جانب مسئولان آن مستقل! تشخيص داده شده‌اند، منيژه حكمت با فيلم «زندان زنان» و پگاه آهنگراني با فيلم‌هاي «زندگى غزاله عليزاده» و «ده‌نمكى‌ها» هستند. مسئله ديگر اينكه مسئولان اين جشنواره چرا چنين جشنواره‌اي را براي زنان فيلمساز ديگر كشورها برگزار نمي‌كنند يا لااقل در همين جشنواره از ديگر زنان فيلمساز مستقل جهان دعوتي صورت نگرفته است؟!
هرچند دوستان در سازمان سينمايي و وزارت ارشاد تاكنون هيچ برنامه يا چشم‌اندازي از دورنما و افق آينده سينماي ايران ترسيم نكرده و ارائه نداده‌اند، اما نبايد نسبت به جشنواره‌اي كه قرار است فيلمسازان زن مستقل! ايراني را دعوت كند و برايشان كلاس‌هاي آموزشي و نشست‌هايي تحت عنوان «فيلمسازى مستقل: مفهوم استقلال در فيلمسازى زنان فيلمساز ايرانى» و كارگاه‌هايي با موضوع «ويژگى‌هاى شرايط توليد فيلم در ايران: تفاوت‌ها و محدوديت‌ها» برگزار كنند، حساس باشند!
منبع: روزنامه جوان
