گروه فضای مجازی مشرق- محسن مهدیان روزنامه نگار و فعال رسانه ای در انتقاد به جوسازی برخی افراد و رسانه ها علیه دکتر احمد توکلی در صفحه گوگل پلاس خود نوشت: مخالفان توکلی چند دسته اند. برخی برسر مصادیق اشکال دارند. مثلا عملکرد توکلی و وزارت زنگنه. اصلاح طلبان هم شاید به رفتار وی در ماجرای دادگاه مهدی هاشمی منتقد باشند.
گروه دوم انتقادشان به الف است. مخالفین الف نیز، هم در میان اصولگرایان هستند و هم اصلاح طلبان.
اما این دو گروه کم یا زیاد توکلی را به عدالتخواهی و آزادی طلبی می شناسند. انتقادشان سر جایش است اما منکر ازادی خواهی و عدالتخوهی وی نیز نیستند.
کسی با وجدان خود سر جنگ ندارد. مساله روشن است.
آزادی خواه کسی است که در دادگاه نیز کمتر از اتهام خود می گوید و تلاش می کند نگاه دستگاه قضایی به ساحت رسانه را تغییر دهد. و عدالتخواه کسی است که فراغ از گرایشان حزبی برای گرفتاری هم صنفی های خود تلاش کند. کسانی که با پاردمیانی توکلی آزاد شدند گواهند. دوستان نزدیکشان نیز فراموش نمی کنند.
البته گروه سومی نیز هستند که تعریف ضیق و تنگ نظرانه ای از ازادی و عدالت دارند که چون معدودند و خاص، محل بحث ما نیستند.
و اما بعد؛
چه کسانی کینه دارند؟
اول.کینه را از کجا می شود تشخیص داد؟
کینه وقتی خود را نشان می دهد که فرد وجدانش را کتمان کند. به همین دلیل دو گروه بالا فارغ از انتقادات تندی که به توکلی دارند عدالت خواهی و آزادی طلبی وی را تکذیب نمی کنند.
دوم. علت کینه چیست؟
در روایات داریم که مبارزه با نفاق کینه ایجاد می کند. جریانی که نفاق شان عیان شده باشد کینه بدل می گیرد. این جریان مقابل وجدان خود خواهد ایستاد.
سوم. ریشه کینه این گروه کجاست؟
آنجا که به اسم حزب اللهی گری قدرت گرفتند و اما توکلی ها نشان دادند این قرائت از حزب اللهی گری انحرافی است و حداقل های یک حزب اللهی از جمله ولایت فقیه را ندارد.
توضیح بیشتر نیاز ندارد. از جریان کینه باید تبرئه جست و البته مدارا کرد.
آزادی خواه کسی است که در دادگاه نیز کمتر از اتهام خود می گوید و تلاش می کند نگاه دستگاه قضایی به ساحت رسانه را تغییر دهد.
