به گزارش مشرق، 33 سال پیش در چنین روزی خرمشهر پس از 578 روز اشغال، آزاد شد و تقویم رسمی کشورمان را به نام روز مقاومت، ایثار و پیروزی مزین کرد.
بسیاری از مردم ساعت 14 سوم خرداد سال 61 را خوب به یاد دارند؛ همان لحظه ای که گوینده ای به نام محمود کریمی علویجه با صدایی پر از شور و عشق و ایمان و امید، یکی از خوش ترین خبرهای دوران جنگ تحمیلی و حتی فراتر تاریخ این سرزمین را خواند و گفت: شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید.
خرمشهر، شهر خون، آزاد شد.اما این شوروحرارت ناشی از واقعه ای با این میزان اهمیت و شکوه فقط در چند فیلم بازتاب هایی داشته است و سینمای ایران نتوانسته آن طور که باید دینش را به سوم خرداد ادا کند. اگر از انگشت شمار آثار در این زمینه همچون روز سوم، سفر سرخ ـ ساخته به نمایش درنیامده حمید فرخ نژاد ـ، سرزمین خورشید، بلمی به سوی ساحل، کیمیا و دوئل بگذریم، کمتر فیلمی به قصه های پرشمار آزادسازی خرمشهر و نمایش رشادت ها و جانفشانی های رزمنده های ایران در آن زمان اعتنایی جدی داشته است.
در عین حال سینماگرانی هم بوده و هستند که به همان اندازه ای که سربازان ایرانی در جبهه های حق علیه باطل حضور داشتند، روی پرده سینما و در قاب تلویزیون جنگیده اند و نقش بسزایی در انعکاس تلاش های رزمنده ها داشته اند. همان طور که حاتمی کیا و درویش و ملاقلی پور و امثال آنها را می توان سرداران سینمای جنگ نامید، اصغر نقی زاده را هم می شود با عنوان رزمنده سینمای دفاع مقدس خطاب کرد.بازیگری که با دغدغه ای مثال زدنی بارها در فیلم ها به نقش رزمنده ها و مردان بی ادعای جنگ جان بخشیده و خاطرات خوش دلاورمردان ایرانی را زنده کرده است.
نقی زاده به بهانه نقش آفرینی های فراوانش در عرصه سینمای جنگ و دفاع مقدس و به مناسبت روز آزادسازی خرمشهرـ به عنوان یکی از نقاط عطف دوران جنگ تحمیلی ـ مهمان برنامه هفت شد و با محمود گبرلو به گفت وگویی شیرین و دوست داشتنی نشست. گبرلو در ابتدای این گفت وگو، ضمن تبریک به مناسبت سوم خرداد (روز آزادسازی خرمشهر) همه هنرمندان را مدیون و وامدارخون شهدا و دلاوری هایشان دانست و گفت: به همه قهرمانان دفاع مقدس، بخصوص کسانی که در آزادسازی خرمشهر شرکت داشتند، درود می فرستم.
او درخصوص فیلم های دفاع مقدس نیز بیان کرد: فیلمی که به آرمان ها و اعتقادات و ارزش های یک جامعه بپردازد، قطعا مورد توجه قرار می گیرد؛ مانند فیلم های دفاع مقدسی که در سال های گذشته ساخته شده است.
اصغر نقی زاده هم از حضورش در فیلم های دفاع مقدسی اظهارخوشنودی کرد و گفت: مردم با دیدنم در کوچه و خیابان به یاد رزمنده ها و جنگ می افتند.
بازیگر فیلم های «معراجی ها» و «از کرخه تا راین» درباره شروع کار هنری خود نیز توضیح داد: کار هنری را از تئاتر در آموزش و پرورش شروع کردم و اولین کارم در سینما را هم در سال 61 با فیلم «توبه نصوح» و با همکاری در پشت صحنه، شروع کردم. نخستین باری هم که جلوی دوربین سینما رفتم، در فیلم «مهاجر» ساخته ابراهیم حاتمی کیا بود.
نقی زاده در پاسخ به این پرسش که چگونه به این موقعیت و مرحله رسیده نیز گفت: در زمینه بازیگری مدیون استادان بزرگی چون خسرو شکیبایی، پرویز پرستویی و رضا کیانیان هستم.
بازیگر سریال های وضعیت سفید و رقص پرواز درباره دلایل باورپذیر بودنش در بازی ها هم بیان کرد: یکی از این دلایل این است که نقش ها براساس شخصیت واقعی خودم نوشته می شود. دلیل دیگر آن هم حس و حالی است که خودم در کارها و بازی ها دارم. من با هر نوع کارگردانی کار می کنم و در این مورد مشکلی ندارم.
نقی زاده درباره وضعیت امروز سینمای ایران هم گفت: سینمای ایران تابع سیاست های کلان فرهنگی است، اگر سیاست در مرحله ای برای تولید آثار دفاع مقدس باشد، به اصغر نقی زاده ها کار داده می شود و اگر به سمت فیلم های اجتماعی و پرفروش حرکت کند، افرادی مثل ما بیکار می شوند.او در همین خصوص افزود: مدت چهار سال است که بیکارم و آخرین فیلمی که کار کردم «سلام بر فرشتگان» در سال 90 بود.
نقی زاده درباره دلایل ماندن در سینما هم گفت: دلایل لازم در این زمینه نادیده گرفتن شهرت، پول، داشتن رفتار حرفه ای و همواره آموختن است. به نظرم بهترین درس برای کارگردان و بازیگر دیدنِ فیلم است.
این بازیگر فیلم های دفاع مقدسی در پایان گفت: مدت هاست به جشنواره فیلم فجر نمی روم، چون کارت ورود به این رویداد را ندارم و اصلا دعوت نمی شوم! البته شاید عضو نبودنم در خانه سینما دلیل این امر باشد.
اما برنامه اخیر «هفت» به جز گفت وگو با اصغر نقی زاده، میزگردی را هم به بررسی وضعیت فیلمنامه در سینمای ایران اختصاص داد که طی آن همایون اسعدیان، شادمهر راستین، طهماسب صلح جو و محمدتقی فهیم درخصوص این مقوله مهم عرصه سینما به بحث و گفت وگو پرداختند.
بسیاری از مردم ساعت 14 سوم خرداد سال 61 را خوب به یاد دارند؛ همان لحظه ای که گوینده ای به نام محمود کریمی علویجه با صدایی پر از شور و عشق و ایمان و امید، یکی از خوش ترین خبرهای دوران جنگ تحمیلی و حتی فراتر تاریخ این سرزمین را خواند و گفت: شنوندگان عزیز توجه فرمایید، شنوندگان عزیز توجه فرمایید.
خرمشهر، شهر خون، آزاد شد.اما این شوروحرارت ناشی از واقعه ای با این میزان اهمیت و شکوه فقط در چند فیلم بازتاب هایی داشته است و سینمای ایران نتوانسته آن طور که باید دینش را به سوم خرداد ادا کند. اگر از انگشت شمار آثار در این زمینه همچون روز سوم، سفر سرخ ـ ساخته به نمایش درنیامده حمید فرخ نژاد ـ، سرزمین خورشید، بلمی به سوی ساحل، کیمیا و دوئل بگذریم، کمتر فیلمی به قصه های پرشمار آزادسازی خرمشهر و نمایش رشادت ها و جانفشانی های رزمنده های ایران در آن زمان اعتنایی جدی داشته است.
در عین حال سینماگرانی هم بوده و هستند که به همان اندازه ای که سربازان ایرانی در جبهه های حق علیه باطل حضور داشتند، روی پرده سینما و در قاب تلویزیون جنگیده اند و نقش بسزایی در انعکاس تلاش های رزمنده ها داشته اند. همان طور که حاتمی کیا و درویش و ملاقلی پور و امثال آنها را می توان سرداران سینمای جنگ نامید، اصغر نقی زاده را هم می شود با عنوان رزمنده سینمای دفاع مقدس خطاب کرد.بازیگری که با دغدغه ای مثال زدنی بارها در فیلم ها به نقش رزمنده ها و مردان بی ادعای جنگ جان بخشیده و خاطرات خوش دلاورمردان ایرانی را زنده کرده است.
نقی زاده به بهانه نقش آفرینی های فراوانش در عرصه سینمای جنگ و دفاع مقدس و به مناسبت روز آزادسازی خرمشهرـ به عنوان یکی از نقاط عطف دوران جنگ تحمیلی ـ مهمان برنامه هفت شد و با محمود گبرلو به گفت وگویی شیرین و دوست داشتنی نشست. گبرلو در ابتدای این گفت وگو، ضمن تبریک به مناسبت سوم خرداد (روز آزادسازی خرمشهر) همه هنرمندان را مدیون و وامدارخون شهدا و دلاوری هایشان دانست و گفت: به همه قهرمانان دفاع مقدس، بخصوص کسانی که در آزادسازی خرمشهر شرکت داشتند، درود می فرستم.
او درخصوص فیلم های دفاع مقدس نیز بیان کرد: فیلمی که به آرمان ها و اعتقادات و ارزش های یک جامعه بپردازد، قطعا مورد توجه قرار می گیرد؛ مانند فیلم های دفاع مقدسی که در سال های گذشته ساخته شده است.
اصغر نقی زاده هم از حضورش در فیلم های دفاع مقدسی اظهارخوشنودی کرد و گفت: مردم با دیدنم در کوچه و خیابان به یاد رزمنده ها و جنگ می افتند.
بازیگر فیلم های «معراجی ها» و «از کرخه تا راین» درباره شروع کار هنری خود نیز توضیح داد: کار هنری را از تئاتر در آموزش و پرورش شروع کردم و اولین کارم در سینما را هم در سال 61 با فیلم «توبه نصوح» و با همکاری در پشت صحنه، شروع کردم. نخستین باری هم که جلوی دوربین سینما رفتم، در فیلم «مهاجر» ساخته ابراهیم حاتمی کیا بود.
نقی زاده در پاسخ به این پرسش که چگونه به این موقعیت و مرحله رسیده نیز گفت: در زمینه بازیگری مدیون استادان بزرگی چون خسرو شکیبایی، پرویز پرستویی و رضا کیانیان هستم.
بازیگر سریال های وضعیت سفید و رقص پرواز درباره دلایل باورپذیر بودنش در بازی ها هم بیان کرد: یکی از این دلایل این است که نقش ها براساس شخصیت واقعی خودم نوشته می شود. دلیل دیگر آن هم حس و حالی است که خودم در کارها و بازی ها دارم. من با هر نوع کارگردانی کار می کنم و در این مورد مشکلی ندارم.
نقی زاده درباره وضعیت امروز سینمای ایران هم گفت: سینمای ایران تابع سیاست های کلان فرهنگی است، اگر سیاست در مرحله ای برای تولید آثار دفاع مقدس باشد، به اصغر نقی زاده ها کار داده می شود و اگر به سمت فیلم های اجتماعی و پرفروش حرکت کند، افرادی مثل ما بیکار می شوند.او در همین خصوص افزود: مدت چهار سال است که بیکارم و آخرین فیلمی که کار کردم «سلام بر فرشتگان» در سال 90 بود.
نقی زاده درباره دلایل ماندن در سینما هم گفت: دلایل لازم در این زمینه نادیده گرفتن شهرت، پول، داشتن رفتار حرفه ای و همواره آموختن است. به نظرم بهترین درس برای کارگردان و بازیگر دیدنِ فیلم است.
این بازیگر فیلم های دفاع مقدسی در پایان گفت: مدت هاست به جشنواره فیلم فجر نمی روم، چون کارت ورود به این رویداد را ندارم و اصلا دعوت نمی شوم! البته شاید عضو نبودنم در خانه سینما دلیل این امر باشد.
اما برنامه اخیر «هفت» به جز گفت وگو با اصغر نقی زاده، میزگردی را هم به بررسی وضعیت فیلمنامه در سینمای ایران اختصاص داد که طی آن همایون اسعدیان، شادمهر راستین، طهماسب صلح جو و محمدتقی فهیم درخصوص این مقوله مهم عرصه سینما به بحث و گفت وگو پرداختند.
