به گزارش مشرق، جمال شورجه کارگردان و تهیه‌کننده در خصوص مهجور ماندن چهره مشاهیر و بزرگان ایرانی و نپرداختن سازندگان و فیلم‌سازان به زندگی و معرفی آنان به مخاطب گفت: از خود نویسندگان نمی‌توان انتظار داشت که به سوی چهره‌ها رفته و آن‌ها را به تصویر و فیلمنامه تبدیل کنند. ساخت کارهای تاریخی جزء کارهای سفارشی است که سازمان صدا و سیما درخواست آن را مطرح می‌کند.
وی تصریح کرد: در حال حاضر ده‌ها فیلم نامه نوشته شده وجود دارد که به دلیل نبودن بودجه، امکان ساخته شدن آن‌ها وجود ندارد. بنابراین در درجه اول باید سیاستگذاران سیما برنامه‌ریزی کرده و با پیش‌بینی منابع، شخصیت اولویت‌بندی و نوشته شوند، زیرا اگر منابع تأمین شوند رکودی ایجاد نمی‌شود.
شورجه عنوان کرد: اگر از همان ابتدا افق دیدمان را مشخص کنیم و افراد مشخص را برای ساخت و نگارش فیلم نامه دعوت کنیم، به افق نزدیک می‌شویم و مسیر را کج نمی‌رویم. حتی در زمان پخش فیلم با اعتراض مخاطب مواجه نشده و امکانات را هدر نمی‌دهیم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه شخصیت‌های علمی، فرهنگی، فکری، سیاسی و اجتماعی و... الگوهای ما هستند، پس باید از قبل طراحی شوند و بودجه ساخت آن‌ها از مجلس، دولت و منابعی که موجودند، تأمین شود. نباید انتظار داشته باشیم که فیلم‌سازان بدون پشتوانه کار کنند زیرا این کار زمان، انرژی و تحقیق و پژوهش‌های بسیاری را می‌طلبد. برنامه‌ریزان برای ساخت شخصیت‌های ملی و هر شخصیت دیگری در یک کار باید سیاست‌های طولانی مدتی را متناسب با بودجه در نظر داشته و سفارش دهند. بهتر است در سال سه یا چهار کار با مضمون شخصیت‌های تاریخی آماده داشته و پخش کنیم.
شورجه اظهار داشت: سوژه‌ها و شخصیت‌های تاریخی ما فرامرزی هستند. در واقع افکار، اعتقادات و منش آنان، مختص ایرانی نیست. مانند شهید چمران و دیگر شخصیت‌های تاریخی، ادبی و سیاسی، قابلیت عرضه شدن در سطح منطقه و جهان را دارند. به عنوان نمونه سوژه حضرت یوسف (ع) جزء پربیننده‌ترین کارهای تاریخی بود و استقبال بی نظیری از این مجموعه در کشورهای اسلامی شد.
وی افزود: معرفی افکار و عقاید به کشورهای اسلامی منطقه و جذب مخاطب باید از همان ابتدا و در زمان نگارش فیلمنامه در نظر گرفته شود و انتخاب سوژه‌ها بر اساس معیارهایی با ویژگی‌های جهان شمول باشد-مانند شخصیت امام (ره) که تمام وجوه جهانی شدن را داشت و از تمام ظرفیت‌های موجود برخوردار و به الگویی برای تمام جهان حتی افراد غیر مذهبی تبدیل شد.
شورجه بیان کرد: مدیریتی درست است که در انتخاب سوژه، تهیه‌کننده، کارگردان و حتی عوامل مرتبط با سوژه، افراد مفید و معتقدی که مسبب نشر عقاید هستند را انتخاب کرده که در نهایت دچار پشیمانی نشده و مجبور به کنار گذاشتن کل پروژه نشود. بنابراین باید حضور افراد فنی و هنرمندی که در مقابل و یا پشت دوربین هستند با هدف گسترش ارزش‌های انقلاب باشد، در غیر این صورت یک جای قضیه عیب پیدا می‌کند.
کارگردان فیلم "سی‌و‌سه روز" بیان کرد: کارگردن‌ها و نویسنده‌های ما باید از قبل پیش‌بینی‌های لازم، از جمله پیش‌بینی برای تولید را داشته باشند. بهتر است اواخر تولید فیلمنامه، کارگردان و عوامل، درگیر کار شده و پیشنهادات لازم را به نویسنده داده تا یک کار تولید شود. بعد از آماده شدن فیلمنامه، تهیه‌کننده و دیگر عوامل مشخص می‌شوند و برای تولید برنامه‌ریزی کرده و درگیر کار می‌شوند. تمام این موارد نیازمند یک سیاستگذاری مدرن است. به طور مثال اگر قرار است در سال 94 یک پروژه عظیم داشته باشیم بهتر است، صدا و سیما این موضوع را در ابتدای سال مصوب کند و حمایت‌هایی رسانه‌ای را اعمال کرده و جامعه را برای پذیرش آن پروژه آماده کنند و در نهایت زمینه‌ی تبلیغات از جمله شنیداری و دیداری نیز تأمین شود.
وی تصریح کرد: در حال حاضر ده‌ها فیلم نامه نوشته شده وجود دارد که به دلیل نبودن بودجه، امکان ساخته شدن آن‌ها وجود ندارد. بنابراین در درجه اول باید سیاستگذاران سیما برنامه‌ریزی کرده و با پیش‌بینی منابع، شخصیت اولویت‌بندی و نوشته شوند، زیرا اگر منابع تأمین شوند رکودی ایجاد نمی‌شود.
شورجه عنوان کرد: اگر از همان ابتدا افق دیدمان را مشخص کنیم و افراد مشخص را برای ساخت و نگارش فیلم نامه دعوت کنیم، به افق نزدیک می‌شویم و مسیر را کج نمی‌رویم. حتی در زمان پخش فیلم با اعتراض مخاطب مواجه نشده و امکانات را هدر نمی‌دهیم.
وی ادامه داد: با توجه به اینکه شخصیت‌های علمی، فرهنگی، فکری، سیاسی و اجتماعی و... الگوهای ما هستند، پس باید از قبل طراحی شوند و بودجه ساخت آن‌ها از مجلس، دولت و منابعی که موجودند، تأمین شود. نباید انتظار داشته باشیم که فیلم‌سازان بدون پشتوانه کار کنند زیرا این کار زمان، انرژی و تحقیق و پژوهش‌های بسیاری را می‌طلبد. برنامه‌ریزان برای ساخت شخصیت‌های ملی و هر شخصیت دیگری در یک کار باید سیاست‌های طولانی مدتی را متناسب با بودجه در نظر داشته و سفارش دهند. بهتر است در سال سه یا چهار کار با مضمون شخصیت‌های تاریخی آماده داشته و پخش کنیم.
شورجه اظهار داشت: سوژه‌ها و شخصیت‌های تاریخی ما فرامرزی هستند. در واقع افکار، اعتقادات و منش آنان، مختص ایرانی نیست. مانند شهید چمران و دیگر شخصیت‌های تاریخی، ادبی و سیاسی، قابلیت عرضه شدن در سطح منطقه و جهان را دارند. به عنوان نمونه سوژه حضرت یوسف (ع) جزء پربیننده‌ترین کارهای تاریخی بود و استقبال بی نظیری از این مجموعه در کشورهای اسلامی شد.
وی افزود: معرفی افکار و عقاید به کشورهای اسلامی منطقه و جذب مخاطب باید از همان ابتدا و در زمان نگارش فیلمنامه در نظر گرفته شود و انتخاب سوژه‌ها بر اساس معیارهایی با ویژگی‌های جهان شمول باشد-مانند شخصیت امام (ره) که تمام وجوه جهانی شدن را داشت و از تمام ظرفیت‌های موجود برخوردار و به الگویی برای تمام جهان حتی افراد غیر مذهبی تبدیل شد.
شورجه بیان کرد: مدیریتی درست است که در انتخاب سوژه، تهیه‌کننده، کارگردان و حتی عوامل مرتبط با سوژه، افراد مفید و معتقدی که مسبب نشر عقاید هستند را انتخاب کرده که در نهایت دچار پشیمانی نشده و مجبور به کنار گذاشتن کل پروژه نشود. بنابراین باید حضور افراد فنی و هنرمندی که در مقابل و یا پشت دوربین هستند با هدف گسترش ارزش‌های انقلاب باشد، در غیر این صورت یک جای قضیه عیب پیدا می‌کند.
کارگردان فیلم "سی‌و‌سه روز" بیان کرد: کارگردن‌ها و نویسنده‌های ما باید از قبل پیش‌بینی‌های لازم، از جمله پیش‌بینی برای تولید را داشته باشند. بهتر است اواخر تولید فیلمنامه، کارگردان و عوامل، درگیر کار شده و پیشنهادات لازم را به نویسنده داده تا یک کار تولید شود. بعد از آماده شدن فیلمنامه، تهیه‌کننده و دیگر عوامل مشخص می‌شوند و برای تولید برنامه‌ریزی کرده و درگیر کار می‌شوند. تمام این موارد نیازمند یک سیاستگذاری مدرن است. به طور مثال اگر قرار است در سال 94 یک پروژه عظیم داشته باشیم بهتر است، صدا و سیما این موضوع را در ابتدای سال مصوب کند و حمایت‌هایی رسانه‌ای را اعمال کرده و جامعه را برای پذیرش آن پروژه آماده کنند و در نهایت زمینه‌ی تبلیغات از جمله شنیداری و دیداری نیز تأمین شود.
