به گزارش مشرق، علی اکبر لطیفیان، از شاعران آیینی کشور گفت: خیزش بیدارى ادبى, نه بینش جدید ست نه روش جدید، بلکه یک "همبستگى" است . اندیشه شاعر امروز همچون سرگردانى است که از تعاریف و قرائتهاى گوناگون چیزى عایدش نشده است اگر سرگردانترش نکرده باشند.
وی هدف شاعران این کار گروه ادبی را اینگونه عنوان کرد: شاعرانى اند که می خواهند با تکیه بر فرامین حکیمانه رهبرى حکیم و فرزانه، حکیمانه فکر کنند و فرزانه بیندیشند براى رسیدن به همبستگى اندیشه.
لطیفیان با اشاره به بیانات رهبر معظم انقلاب در تبیین مفهوم "مسئولیت" اظهار داشت: رهبر انقلاب ضمن بر شمردن ماهیت احساس مسئولیت از نگاه اسلام، احساس مسئول بودن را به تمام جوانب زندگی تسری می دهند و می فرمایند: "پایهی این تفکّر، اعتقاد به مسئولیت انسان است؛ مسئولیت انسان. انسان موجودی است مسئول. نقطهی مقابل این فکر، حالت احساس بیمسئولیتی، «ولش کن»، «برو خوش باش»، «به خودت بپرداز» است. مبانی دینی مستحکمی دارد. نه فقط مسئولیت در برابر خود و در برابر خانوادهی خود و نزدیکان خود - که این هست - بلکه مسئولیت در قبال حوادث زندگی؛ در قبال سرنوشت جهان، سرنوشت کشور و سرنوشت جامعه، چه مسلمان، چه غیر مسلمان. این احساس مسئولیت فقط نسبت به انسانهای همعقیده و مسلِم و مؤمن نیست بلکه حتّی نسبت به غیر مسلمین و غیر مؤمنین هم احساس مسئولیت میکند. نقطهی مقابلِ همان دَمغنیمتی، ولش کن و حالت تنبلی و حالت گریز از مسئولیت و مانند اینها است. این تفکّر مسئولیت انسان، جزو بینات اسلام است. یعنی هیچکس نمیتواند در این تردید بکند که اسلام، انسان را اینجور موجودی میداند: موجودی که مسئول است، کار از او خواسته شده است."
وی افزود: با تامل روى این فرامین می شود پى برد که دورى از چنین اندیشه و تفکرى در اصل دورى از انسانیت انسان است. چنین تفکراتى نه تنها شاعرساز بلکه انسان ساز است، شعر هم براى چیزى جز انسانیت و انسان سازى نیست. شعر و شاعر و اندیشه حکیمانه را باید بهم پیوند داد، آنهم پیوندى ناگسستنى.
وی هدف شاعران این کار گروه ادبی را اینگونه عنوان کرد: شاعرانى اند که می خواهند با تکیه بر فرامین حکیمانه رهبرى حکیم و فرزانه، حکیمانه فکر کنند و فرزانه بیندیشند براى رسیدن به همبستگى اندیشه.
لطیفیان با اشاره به بیانات رهبر معظم انقلاب در تبیین مفهوم "مسئولیت" اظهار داشت: رهبر انقلاب ضمن بر شمردن ماهیت احساس مسئولیت از نگاه اسلام، احساس مسئول بودن را به تمام جوانب زندگی تسری می دهند و می فرمایند: "پایهی این تفکّر، اعتقاد به مسئولیت انسان است؛ مسئولیت انسان. انسان موجودی است مسئول. نقطهی مقابل این فکر، حالت احساس بیمسئولیتی، «ولش کن»، «برو خوش باش»، «به خودت بپرداز» است. مبانی دینی مستحکمی دارد. نه فقط مسئولیت در برابر خود و در برابر خانوادهی خود و نزدیکان خود - که این هست - بلکه مسئولیت در قبال حوادث زندگی؛ در قبال سرنوشت جهان، سرنوشت کشور و سرنوشت جامعه، چه مسلمان، چه غیر مسلمان. این احساس مسئولیت فقط نسبت به انسانهای همعقیده و مسلِم و مؤمن نیست بلکه حتّی نسبت به غیر مسلمین و غیر مؤمنین هم احساس مسئولیت میکند. نقطهی مقابلِ همان دَمغنیمتی، ولش کن و حالت تنبلی و حالت گریز از مسئولیت و مانند اینها است. این تفکّر مسئولیت انسان، جزو بینات اسلام است. یعنی هیچکس نمیتواند در این تردید بکند که اسلام، انسان را اینجور موجودی میداند: موجودی که مسئول است، کار از او خواسته شده است."
وی افزود: با تامل روى این فرامین می شود پى برد که دورى از چنین اندیشه و تفکرى در اصل دورى از انسانیت انسان است. چنین تفکراتى نه تنها شاعرساز بلکه انسان ساز است، شعر هم براى چیزى جز انسانیت و انسان سازى نیست. شعر و شاعر و اندیشه حکیمانه را باید بهم پیوند داد، آنهم پیوندى ناگسستنى.