کتابی با ماجرا و داستانی واقعی و روایت‌گر تلاشی که صدام برای انحراف فکری ۲۳ سرباز نوجوان امام خمینی (ره) می‌کند و در نهایت هم این تلاش نافرجام می‌ماند.

حالا پس از این حضور؛ احمد یوسف‌زاده متنی را درباره حضورشان در برنامه ماه عسل نوشته  که متن کامل آن در ادامه می‌آید:

 آقا مواظب باش احسان علیخانی دستت نندازه!.... این علیخانی انگار یه جورایی خوشش میاد حال مهموناشو  بگیره،حواست کاملا جمع باشه!! ....  نذار احسان علیخانی بپره توی حرفت!.....
 اینها توصیه های متعددی بودند که چند روز قبل از رفتن به برنامه ماه عسل، مرتب از این طرف و آن طرف تلفنی یا پیامکی به من می رسید.

عزمم را جزم کرده بودم محکم جلو این جوان سی دو سه ساله که با تاثیر تلویزیون برای خودش شهرتی دست و پا کرده بایستم و اجازه ندهم خودم و مخصوصا قهرمانان کتابم را خدای ناکرده تحقیر کند. 

با این ذهنیت ساعت ۱۷ روز پنجشنبه رفتیم به استودیوی برنامه که بر خلاف تصور من جایی دور از جام جم بود.

احسان نبود اما به گرمی مورد استقبال آقای پیوندی عزیز- جوان مودب و متواضعی که در پشت صحنه ی برنامه میبینیمش- و خانم نوابی نژاد که شکارچی سوژه های ماه عسل هستند و روابط عمومی و گروه تولید برنامه قرار می گیریم و طولی نمی کشد که احسان هم از راه می رسد.

در اولین برخورد طوری با فروتنی و ادب با آن بیست و سه نفر صحبت میکند که تصویر قبلی او از ذهن همه مان می رود. علیخانی جوان، از قهرمانان کتاب من به بزرگی یاد کرد و تا حد ممکن در برابر مردان حماسه ساز کشورش کوچکی نشان داد، او گفت حضور قهرمانان وطن در این برنامه برایش مایه افتخار است و پیشاپیش از اینکه شاید جایی مجبور بشود برای بهتر پیش رفتن برنامه توی حرف کسی بیاید عذر خواست و حلالیت طلبید.

بعد از برنامه، بر سفره افطار باز هم صمیمانه و در کمال ادب از حضور من و دوستانم تشکر کرد.

به بچه های با حال ماه عسل که همگی در سن و سال خود احسان علیخانی هستند بخاطر دو شب پیاپی برنامه،آن هم با بیشترین تعداد مهمان که کار تصویر و صدا برداران را چند برابر کرده بود، خسته نباشید میگویم و خوشحالم که این برنامه مورد توجه عمیق ایرانیان قرار گرفت و آن بیست و سه نفر حالا گوشی هایشان پر شده از پیام های محبت آمیز و قدرشناسی مردم.

 ماه عسل این جوانان هنرمند اگر چه گاهی کاممان را تلخ و سفره افطارمان را اشک آجین میکند اما یک وقت هایی لازم است  قصه زندگی راز آلود مردمی که در کنارمان هستند و ما از دردشان غافلیم را در حضور خودشان ورق بزنیم، داشته هایمان را کنار انبوه نداشته های آنان بگذاریم و آنگاه  قضاوت کنیم.  احسان و دوستانش این فرصت را برایمان فراهم کرده اند. ماه همه شان عسل.