ایوانکوییچ به ماریچ علاقه‌مند است و تصور می‌کند هزینه‌ای که باید برای سید جلال پرداخت شود، با رقمی کمتر باید به هموطن خودش برسد چون او برای پرسپولیس مفید‌تر است.
درست همینجاست که تضاد شکل می گیرد، کدام درست می گویند، باشگاه باید چه تصمیمی بگیرد؟ مقابل هواداران بایستد و سید جلال را نگیرد یا مقابل سرمربی‌اش قرار بگیرد و سید جلال را بگیرد؟ این موضوع سه بحث در ادامه دارد:
اول: باشگاه باید کمیته فنی محکمی داشته باشد تا هرگونه شائبه ای را در این رابطه از بین ببرد. برانکو حق دارد بازیکن انتخاب کند اما باید در کمیته فنی آن را حل کند، در واقع مربی باید از انتخاب های خود دفاع کند. شاید ماریچ خصوصیتی دارد که سید جلال ندارد اما اگر در کمیته فنی از این موضوع دفاع شود، بعد ها کمیته فنی مسئول و پاسخگوی هر اتفاقی خواهد بود.
دوم: یک باشگاه حرفه ای در دو بعد باید حرکت کند، 1- جلب نظر هوادارانش 2- حفظ نظام و تاکتیک‌هایش
برخی باشگاهها در مواجهه با موج هواداری بازیکن مورد نظر هوادار را جذب می کنند تا مخاطب از دست ندهند، البته آنها به دنبال بیشتر بلیط فروختن هستند و نظامشان یک نظام اقتصادی است . برخی دیگر هم نمی پذیرند و مربی خود را با نظر کمیته فنی حمایت می کنند.
سوم: پرسپولیس امروز چه باید بکند؟ پاسخ به این سوال بسیار سخت است چون برای این پاسخ باید بدانی بودجه پرسپولیس و پول جیبش چقدر است و چند بازیکن دیگر باید با این بودجه بگیرد و سید جلال چه رقمی را پیشنهاد کرده است؟
شاید سیدجلال مثلا مبلغ سه میلیارد تومان پیشنهاد داده باشد که پرسپولیس می‌تواند با این مبلغ سه بازیکن میلیاردی به خدمت بگیرد. شاید هم مبلغ آنقدر‌ها بالا نباشد که در اینصورت پرسپولیس در حال ارتکاب اشتباه است. با این توضیح باید تاکید کرد کسی جز مسئولان باشگاه نمی‌تواند پاسخ این سوال را بدهد که گرفتن ماریچ می‌ارزد یا باید سید جلال حسینی را بگیرند؟
با این وجود کمیته فنی باید در مورد توان فنی ماریچ نظر بدهد که کمیته‌ای در پرسپولیس وجود ندارد و این یعنی سپردن صفر تا صد به برانکو که غیر حرفه‌ای است و عجیب و غریب. با این حال به نظر می رسد وقتی این کمیته وجود ندارد طبیعتا حق با سرمربی است.
ظاهرا برانکو اعتقاد دارد که سیدجلال تیم را عقب نگه می دارد و به همین خاطر قصد دارد بازیکن جدیدی را در این پست به خدمت بگیرد.
