اگر کارمان درست باشد، هتل 7 ستاره و "پنت هاوس"؛ در مقابل آن دخمه ای بیش نیست؛ مطمئن باشید؛ چرا که نه؟ چه کسی بهتر از ما؟
رحمت خدا بر غضبش سبقت دارد؛ قدری توجه به واجبات، ترک محرمات و رعایت حق الناس!
به قول مرحوم دولابی، ان شاءالله به سلامتی! می میریم! و می رویم و همه چیز را می بینیم!
عکس را حدود 3 ماه قبل در مراسم تدفین زن عموی همسرم از قطعه جدید بهشت زهرا گرفتم؛ قبرها سه طبقه است.
اگر مجبور شدید از وسط آن ها عبور کنید، احتیاط کنید. خطرناک است!
.
*** پی نوشت **********
.
از رفتار بد اکثر ماها این است که به محض فوت یکی از نزدیکان، به بهانه تسلیت و سرسلامتی چتر خود را باز می کنیم! و توقع داریم خانواده متوفی، تمام و کمال از ما پذیرایی کند!
بعضی هم از شهرستان می آیند و خانه کوچک مرحوم را با هتل اشتباه می گیرند!
مصیبت متوفی فراموش شده و رفع و رجوع و خرج و برج تحمیلی، نگرانی درجه اول می شود!
بر اساس آموزه های دینی، تنور خانواده مرحوم باید تا چهل روز خاموش باشد و همسایه ها سرویس بدهند!
ناهار روز تدفین، پذیرایی تا هفت روز و میوه های آبرومندانه(!) در تمام مراسم، هزینه قبر و مسجد و قاری و مداح و سخنران و کرایه اتوبوس و گل و سنگ قبر و ... کمر شکن است.
دست آخر هم هزار حرف و حدیث!
وجود چند آدم فهمیده، کافی است تا با مدیریت صحیح، بستگان درجه اول متوفی را از نگرانی نجات دهد.
بحث، به کسانی که تمکن مالی دارند و در حد عرف خیرات می کنند، مربوط نمی شود.
