گروه ورزشی مشرق - با نزدیک شدن به زمان آغاز مسابقات لیگ برتر فوتبال بار دیگر موضوع حق پخش تلویزیونی به یکی از مهمترین موضوعات فوتبال کشور تبدیل شده است.

از سویی مسئولان فدراسیون فوتبال با طرح ارقامی که بعضا با توجه به شرایط فوتبال کشور و سوابق سالهای گذشته غیرواقعی به نظر می رسد به دنبال دریافت پول از صدا وسیما هستند و از سوی دیگر مسئولان تلویزیون با توجه به مسائل مالی صدا و سیما و نیز برخی دلایل فنی معتقدند این پول باید از سوی دولت به فوتبال پرداخت شود. اما فارغ از اینکه کدام یک از استدلال ها درست تر است یک نکته مهم در این ماجرا وجود دارد و اینکه اگر فوتبال از تلویزیون پخش نشود، دود این ماجرا به چشم چه کسانی خواهد رفت؟

چنانچه فدراسیون فوتبال با مسئولان مربوطه در رسانه ملی در بحث پخش تلویزیونی رقابت‌های فوتبال و به طور مشخص لیگ برتر به تفاهم نرسند و به معنای واقعی کلمه فدراسیون نشینان فوتبال را از بینندگان تلویزیون دریغ دارند، هر چند در نگاه اول تصور عامه بر این است که تلویزیون از این بابت متضرر خواهد شد اما به معنای واقعی کلمه این خود فوتبال است که از چند جهت بازنده خواهد بود. باختی که ریشه در چشم بستن بر حقایق موجود و محدودیت های حقوقی و مالی رسانه ملی از جانب خود فوتبالی ها دارد.

این درست که پخش نشدن بازی های لیگ و به طور مشخص پخش نشدن بازی‌های تیم های پرطرفداری چون استقلال، پرسپولیس، سپاهان و تراکتورسازی باعث می‌شود که تلویزیون در مقطعی بخشی از بینندگان خود و نیز بخشی از درآمد ناشی از تبلیغات را را از دست بدهد، اما ناگفته پیداست که در بلند مدت تلویزیون از این بحث متضرر نخواهد شد چرا که از یک سو موضوع از دست دادن بخشی از مخاطبانش را با متنوع و متکثر ساختن پخش رقابت لیگ‌های معتبر کشورهای اروپایی دوباره به دست خواهد آورد.

در این رابطه بدون تعارف اگر بخواهیم قضاوت کنیم قدر مسلم دیدن بازی تیم های مطرح فوتبال اروپا و دنیا از جمله لیگ اسپانیا، انگلیس و آلمان و بازی تیم‌هایی مثل رئال مادرید، بارسلونا، منچستر یونایتد و بایرن مونیخ به مراتب بیش از بازی‌های داخلی تشنگان و عاشقان فوتبال را سیراب خواهد کرد.

از سوی دیگر در خصوص درآمدهای ناشی از تبلیغات، ناگفته پیداست که اکثر قریب به اتفاق اسپانسرهایی که به حوزه فوتبال ورود می کنند و تمامی درآمد ناشی از تبلیغات دور زمین که عاید فوتبال می شود به یمن پخش تلویزیونی بازی هاست و اگر پخش تلویزیونی در کار نباشد این خود فوتبال است که از ناحیه اگهی‌ها و اسپانسرها متضرر می شود. شاید تلویزیون در کوتاه مدت آگهی های تبلیغاتی حین پخش بازی های لیگ را به دلیل عدم پخش لیگ از دست بدهد، اما همین اسپانسرها و کسانی که دیگر مجالی برای تبلیغات در حاشیه فوتبال ندارند در برنامه های دیگر صدا و سیما به معرفی برندها و محصولات خود خواهند پرداخت و صد البته تلویزیون هم از این حیث منتفع می شود. همچنین شرکت هایی که در تبلیغات دور زمین حضور دارند می توانند  با دادن آگهی تبلیغاتی به تلویزیون بیشتر هم دیده شوند.

از طرفی بر کسی پوشیده  نیست در حالی که تیم‌های پرطرفدار پایتخت بر خلاف دهه‌های گذشته قادر نیستند در تمام طول فصل تماشاگران زیادی را به ورزشگاه ها بکشند دیگر تکلیف تیم هایی که هوادارانی به آن صورت ندارند، مشخص است و پخش نشدن بازی این قبیل تیم ها نه تنها هزینه ای برای تلویزیون در پی ندارد که می توان با جایگزین کردن برنامه های پر بیننده ای چون سریال های تلویزیونی، بینندگان بیشتری را هم جلب کرد.

این موضوع حتی در پخش فوتبال در شبکه های استانی نیز صدق می‌کند و یقینا چنانچه فوتبال در گستره استانی هم پخش نشود بازهم این فوتبال است که متضرر می‌شود و اسپانسرهایش یکی پس از دیگری فراری خواهند شد.

درآمد دیگر باشگاههای فوتبال، از تبلیغات روی پیراهن تیم هاست و این درآمد هم ارتباط مستقیمی با پخش مسابقات فوتبال از تلویزیون دارد. در واقع با پخش نشدن فوتبال از تلویزیون عملا هیچ برندی برای تبلیغ روی پیراهن تیم ها حتی تیم های پرطرفدار هزینه ای نخواهد کرد و این محل درآمدی فوتبال نیز از بین خواهد رفت.
 
بنابراین مشاهده می شود عدم پخش مسابقات فوتبال از تلویزیون اگر ممکن است هزینه‌هایی برای صدا و سیما داشته باشد اما بزرگترین ضربه به فوتبال کشور وارد خواهد شد و بهتر است مسئولان فوتبال با تامل بیشتر و با در نظر گرفتن جمیع جهات به این موضوع عنایت داشته باشند که پخش تلویزیونی در نوع خود موهبتی درآمدزا و شاید هم رگ حیاتی فوتبال باشد و طلب پول از چنین موهبتی خود یک زیاده خواهی محسوب می شود.