به گزارش مشرق، آیت الله حسین مظاهری در درس اخلاق خود با اشاره به مقام رضا و تسلیم بزرگان دین و ضرورت آن برای زندگی گفت: مقام تسلیم و رضا هم برای دنیا خیلی مفید است. قرآن می‌گوید نفس مطمئنه به تو می‌دهم و هم برای آخرت خیلی مفید است و تو را پیش خودم و پیش بندگان خلّص خودم می‌برم.

وی ادامه داد: من نمی‌گویم آن مقام بالا را پیدا کنیم. من و امثال من نمی‌توانیم چیزهایی که مربوط به ما نیست و بر ما نازل می‌شود و برای ما سخت است، بگوییم از الطاف خفیّۀ خداست. اما آنچه باید باشد، اینکه نگرانی از خدا نداشته باشیم. اینکه کسی از خدا نگران باشد و به خدا ولو اینکه بلند بلند نزد دیگران نگوید، اما دلش از خدا راضی نباشد. این نباید باشد. اگر این پیدا شد در پیش اهل دل کفر است. البته نه کفری که کافر و نجس و احکام دیگر بر آن بار است، بلکه به این ناشکری می‌گویند و این ناشکری در پیش اهل دل کفر است.

آیت الله مظاهری در ادامه با ذکر مثالی از یکی از علمای اخلاق افزود: یکی از علمای علم اخلاق، مرحوم آقا میرزا جواد تبریزی است و از اساتید حضرت امام هم بوده است و در زمان تاسیس حوزۀ علمیۀ قم معلم اخلاق طلبه‌ها بوده و انصافاً بالا بوده است. از ایشان قضیه‌ای نقل می‌کنند و انسان به این دنیا آمده که به این حالات برسد. می‌گویند آقا میرزا جواد در عید غدیر نشستی داشتند و مردم به دیدن ایشان می‌آمدند. قضیۀ عجیبی واقع شد و پسر ایشان که عصای دست ایشان بوده است و از نظر علم و تقوا خیلی بالا بوده است. این پسر برای اینکه خدمتی به امیرالمؤمنین(ع) کرده باشد، استکان و نعلبکی‌ها را بر سر حوض برد تا بشوید و تمیز کند. پای او لیز خورد و در حوض افتاد و خفه شد. ناگهان اهل خانه توجّه کردند که جنازه پسر روی آب است. گریه آنها بلند شد. مرحوم آقا میرزا جواد آقا دیدند جنازه پسر روی حوض افتاده است. به زن‌ها گفتندعید مردم را عزا نکنید و ساکت باشید. بالاخره جنازه را در یک اطاق بردند و آرام آرام در جلسه آمدند. یک شخصی پرسید آقا چه خبر بود؟ فرمود خدا امروز به ما عیدی داده است، اما زن‌ها نمی‌فهمند. یعنی مرگ پسر را عیدی در روز غدیرخم می‌دانست. اینها را از ما نمی‌خواهند و بنا نیست که بخواهند، اما آنچه از ما می‌خواهند و الاّ در پیش آقا میرزا جواد آقاها کفر است، ناشکری‌هاست«لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی‏ لَشَدیدٌ»(سوره ابراهیم، آیه7: اگر واقعاً سپاسگزارى کنید، [نعمت‏] شما را افزون خواهم کرد، و اگر ناسپاسى نمایید، قطعاً عذاب من سخت خواهد بود.)

استاد اخلاق حوزه علمیه اصفهان با اشاره به آیه 7سوره ابراهیم گفت: در قرآن کفر در مقابل شکر آمده و قرآن به ناشکری، کفر می‌گوید. اگر ناشکری کردید، بدانید عذاب خدا خیلی بزرگ و دردناک است. عذاب خدا در دنیا اینست که مقام رضا را که از شما گرفت، خواه ناخواه یک دنیای فوق‌العاده بحرانی می‌شود. یک زندگی توأم با غم و غصّه و ناراحتی و ضعف عصب می‌شود و یک زندگی توأم با بی‌حوصلگی می‌شود و همین زندگی که الان همۀ ما داریم. آخرت هم خدا اعتنا به این ندارد، بلکه در زمرۀ کفّار است: «وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّکُمْ لَئِنْ شَکَرْتُمْ لَأَزیدَنَّکُمْ وَ لَئِنْ کَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابی‏ لَشَدیدٌ».

وی افزود: اگر ناشکری کردید، به قول امام صادق(ع) وقتی ناشکری بیاید، قضا و قدر اقتضاء می‌کند که این بلا و مصیبت برای تو بیاید و فقط پاداش ندارد. اگر شکر کنید و جزع و فزع نکنید و جدا راضی باشید، آن مقام مطمئنۀ دنیا و آخرت را خدا به تو می‌دهد و اما اگر ناشکری کنی، مصیبت برایت آمده و پاداش هم نیست و برعکس یک دنیای تاریک و پر از همّ و غم و بی‌حوصلگی است و بالاخره یک دنیای پرتلاطم است و خیال نکنید ما از خدا راضی هستیم. ریاضت می‌خواهد که انسان از خدا راضی باشد.

آیت الله مظاهری گفت: بزرگی روی منبر به پامنبری‌ها می‌گفت ما کسی هستیم که گاهی با حالی می‌گوییم الحمدلله رب العالمین و معنای این طرز گفتن این است که خدایا دسترسی به تو ندارم و الاّ حسابت را می‌رسیدم. خیلی از ما اینطور هستیم و از خدا راضی نیستیم و دسترسی به خدا نداریم و الاّ حساب خدا را می‌رسیدیم. این کفر است و این معنای نفهمیدن قضا و قدر است و معنایش مقداری از کفر در مقابل شکر بالاتر است به این معنا که هنوز نظام اتمّ را باور نکرده است و هنوز باور نکرده است که هرچه در این عالم هست، طبق علم و قدرت و حکمت و رحمت خداست. البته ریاضت و توسل به اهل‌بیت می خواهد.