به گزارش مشرق، يكي از ستون هاي مسجدالنبي محل نگهباني و حراست از پيامبر اكرم (ص) بود چرا برخي از صحابه ايشان مخصوصا اميرالمومنين حضرت علي (ع) هنگام نگهباني و حراست آنجا مي ايستادند.
محرس از ريشه «ح ـ ر ـ س» به جاي نگهباني و حراست گفته مي‌شود. اين ستون از سوي شمال، پشت ستون توبه و برابر خانه پيامبر(صلي الله عليه و اله) كه اكنون مرقد مطهّر ايشان است، قرار دارد و رسول خدا(صلي الله عليه و اله) از درِ مقابل آن براي گزاردن نماز به مسجد وارد مي‌شد. سمهودي آن را نخستين ستون رديف سوم ستون‌ها خوانده، به اعتبار آن كه رديف برابر محراب نبي، صف اول براي استوانه‌ها از مشرق به مغرب در روضه مطهره است. اكنون نيمي از اين ستون در كنار روضه مطهره و درون شبكه (پنجره) قرار گرفته و به رغم فضيلت آن، زائران از فيض نماز گزاردن كنار آن، محروم هستند.
اين ستون از آن رو بدين نام شهرت يافت كه علي بن ابي‌طالب(عليه السلام) كنار آن براي نگهباني از پيامبر(صلي الله عليه و اله) قرار مي‌گرفت. بر پايه گزارش‌هايي، تا هنگام نزول آيه {... و اللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النَّاسِ...} (مائده/5، 67) نگهباني از رسول خدا(صلي الله عليه و اله) ادامه داشت و پس از آن، به فرمان ايشان نگهباني پايان يافت.
به گزارش برخي منابع، حفاظت از رسول خدا به علي(عليه السلام) اختصاص نداشته؛ اما از اين جهت كه وي به لحاظ قرابت نسبي و سببي و نيز نزديك بودن محل سكونتش به پيامبر(صلي الله عليه و اله) در حفاظت از ايشان اهتمام بيشتر داشته، اقدام او نمايان‌تر بوده است. روي اين ستون كه با عنوان مَحْرَس شناخته مي‌شود ، با آب طلا نوشته‌اند: «هذه اسطوانة الحَرَس».
اين ستون از آن رو كه امام علي(عليه السلام) نمازها و نافله‌هاي خود را كنار آن مي‌خوانده ، به «مصلي علي بن اﺑﻰطالب» نيز نام‌آور است. بر پايه برخي نوشته‌ها، شهرت اين ستون به مصلّاي علي بن ابي‌طالب به اندازهاي است كه بر كسي از مردم مدينه پوشيده نيست. بر پايه گزارش سمهودي، حكمران مدينه نماز را نزد اين ستون برپا مي‌كرد، به گونه‌اي كه ستون پشت سر او قرار مي‌گرفت. به اين ستون «مجلس قلاده» نيز گفته مي‌شد؛ زيرا در اين مكان برخي از بزرگان صحابه همچون گردن‌بند (قلاده) حلقه مي‌زدند. سمهودي اين سخن را نپذيرفته و مجلس قلاده را نامي ديگر براي استوانه وفود دانسته است. تبرك جستن به ستون محرس سفارش شده است.
منبع: حج
محرس از ريشه «ح ـ ر ـ س» به جاي نگهباني و حراست گفته مي‌شود. اين ستون از سوي شمال، پشت ستون توبه و برابر خانه پيامبر(صلي الله عليه و اله) كه اكنون مرقد مطهّر ايشان است، قرار دارد و رسول خدا(صلي الله عليه و اله) از درِ مقابل آن براي گزاردن نماز به مسجد وارد مي‌شد. سمهودي آن را نخستين ستون رديف سوم ستون‌ها خوانده، به اعتبار آن كه رديف برابر محراب نبي، صف اول براي استوانه‌ها از مشرق به مغرب در روضه مطهره است. اكنون نيمي از اين ستون در كنار روضه مطهره و درون شبكه (پنجره) قرار گرفته و به رغم فضيلت آن، زائران از فيض نماز گزاردن كنار آن، محروم هستند.
اين ستون از آن رو بدين نام شهرت يافت كه علي بن ابي‌طالب(عليه السلام) كنار آن براي نگهباني از پيامبر(صلي الله عليه و اله) قرار مي‌گرفت. بر پايه گزارش‌هايي، تا هنگام نزول آيه {... و اللهُ يَعصِمُكَ مِنَ النَّاسِ...} (مائده/5، 67) نگهباني از رسول خدا(صلي الله عليه و اله) ادامه داشت و پس از آن، به فرمان ايشان نگهباني پايان يافت.
به گزارش برخي منابع، حفاظت از رسول خدا به علي(عليه السلام) اختصاص نداشته؛ اما از اين جهت كه وي به لحاظ قرابت نسبي و سببي و نيز نزديك بودن محل سكونتش به پيامبر(صلي الله عليه و اله) در حفاظت از ايشان اهتمام بيشتر داشته، اقدام او نمايان‌تر بوده است. روي اين ستون كه با عنوان مَحْرَس شناخته مي‌شود ، با آب طلا نوشته‌اند: «هذه اسطوانة الحَرَس».
اين ستون از آن رو كه امام علي(عليه السلام) نمازها و نافله‌هاي خود را كنار آن مي‌خوانده ، به «مصلي علي بن اﺑﻰطالب» نيز نام‌آور است. بر پايه برخي نوشته‌ها، شهرت اين ستون به مصلّاي علي بن ابي‌طالب به اندازهاي است كه بر كسي از مردم مدينه پوشيده نيست. بر پايه گزارش سمهودي، حكمران مدينه نماز را نزد اين ستون برپا مي‌كرد، به گونه‌اي كه ستون پشت سر او قرار مي‌گرفت. به اين ستون «مجلس قلاده» نيز گفته مي‌شد؛ زيرا در اين مكان برخي از بزرگان صحابه همچون گردن‌بند (قلاده) حلقه مي‌زدند. سمهودي اين سخن را نپذيرفته و مجلس قلاده را نامي ديگر براي استوانه وفود دانسته است. تبرك جستن به ستون محرس سفارش شده است.
