شیخ می‌آید حرم، گمراه می‌آید حرم
با تمام زائرانش راه می‌آید حرم
هیچ فرقی نیست بین زائرانش چونکه هم
بنده می‌آید حرم، هم شاه می‌آید حرم
لحظه ای خالی نمی‌ماند، اگر دقت کنیم
روزها خورشید و شب ها ماه می‌آید حرم
خوش به حال شاعری که ساکن شهر قم است
گاه می‌آید حرم، بیگاه می‌آید حرم
جمله‌ها بر عکس دنیا می‌دهد اینجا جواب
کوه از شوق زیارت کاه می‌آید حرم
گرچه در ظاهر بدی قصد زیارت کرده است
در حقیقت عارف باالله می‌آید حرم
هر که می‌خواهد ببیند قطعه ای از عرش را
راه خود را می‌کند کوتاه می‌آید حرم
بعد منزل نیست چونکه این سفر روحانی است
هرکسی هرجا بگوید: آه می‌آید حرم
گفته‌هایم جای خود، حس می‌کنم حتی خدا
لابلای زائرانت گاه می‌آید حرم
شاه و رعیت، مست و عارف، شیخ و گمراه و همه
با تمام زائرانش راه می‌آید حرم...
