به گزارش مشرق، بخل یکی از صفات مذموم و ناپسند است که هم قرآن و هم معصومان علیهم السلام بر پرهیز از آن و نیز عواقب سوء آن برای انسان و جامعه تصریح و تاکید دارند؛ آنچنان که خداوند متعال در آیه 37 سوره مبارکه نساء می فرماید: «آنان که بخل مى ورزند و مردم را به بخل فرمان مى دهند و آنچه را که خداوند از فضل خویش به آنان داده است پوشیده نگه مى دارند. و ما براى کافران عذابى خوار کننده فراهم آورده ایم».

پیامبر اکرم (ص) در تبیین زشتی بخل می فرمایند: «بخیل، از خدا و مردم به دور و به آتش نزدیک است.»

امیرمومنان علی (ع) می فرمایند: «هر که در مال خود بخل ورزد خوار مى شود و هر که در دین خود بخل ورزد سربلند مى گردد.»

ایشان همچنین فرموده اند: «نگاه کردن به بخیل سنگدلى مى آورد.»

امام رضا (ع) فرموده اند: «بخل، آبرو را بر باد مى دهد.»

امام صادق می فرمایند: «در بخل بخیل همین بس که به خداى خود بدگمان است. کسى که به عوض یقین داشته باشد، بذل و بخشش مى کند.»

پیامبر خدا (ص) می فرمایند: «کم آسایش ترین مردم، بخیل است.»

همان حضرت (ص) فرموده اند: «بخیل ترین مردم کسى است که در سلام کردن بخل ورزد.»

و از ایشان است که فرمودند: «بخیل حقیقى کسى است که نام من نزد او برده شود و بر من درود نفرستد.»

امیرمومنان علی (ع) نیز می فرمایند: «دریغ کردن از پرداخت حقوقى که خداوند واجب کرده، زشت ترین نوع بخل است.»

منبع: پایگاه اطلاع‌رسانی وارث