به گزارش مشرق، پایگاه تخصصی سی ای پی ای طی گزارشی نوشت: توافق هسته ای در حوزه ی هواپیمایی به معنای آن است که خطوط هوایی ایران هواپیمای جدیدی خواهد گرفت که البته تا سال ٢٠١٦ این کسب و کار به ثمر نخواهد نشست.

ایران مشتاق است با ایرباس و بوئینگ وارد معامله شود تا بتواند از این طریق ناوگان قدیمی خطوط هوایی اش را جوان کند و همچنین بتواند توسعه جدید را ایجاد نماید.

ایران در نظر دارد طی پنج سال آینده ٣٠٠ هواپیما و در پنج سال بعد از آن ٢٠٠ هواپیمای دیگر وارد کند و از این طریق ناوگان خطوط هوایی اش که به طور میانگین ٢٥ سال سن دارد را ارتقا دهد . توافق هسته ای تحقق این موضوع را نزدیک تر می کند.

سوالی که مطرح است این است که آیا ایران قابلیت و پهنای باند این رشد سریع ناوگان را دارد.

این گزارش افزود: بر اساس طرح جامع اقدام مشترک از جولای ٢٠١٥ تولید کنندگان هواپیما اجازه دارند در ایران به کسب و کار بپردازند. البته لازم است یک سری توافقات دولتی از جمله از جانب آمریکا حاصل آید. کنگره ی ایالات متحده ی آمریکا تا ١٧ سپتامبر سال ٢٠١٥ زمان دارد تا این توافق را بررسی کند. اما حتی بعد از آن زمان هم برداشتن تحریم ها زمان خواهد برد.

به عقیده ی برخی از افراد کسب و کار موثر در این حوزه تا سال ٢٠١٦ به طول خواهد انجامید. گفتنی است برخی از تحریم های مربوط به بخش هواپیمایی ایران که از سوی آمریکا در نظر گرفته شده جزو تحریم های هسته ای نیستند و مربوط به مسائل مرتبط با تروریسم می شوند و آمریکا تحریم های تروریستی را حذف نخواهد کرد.

این نکته از این جهت قابل تأمل است که ماهان ایر که بزرگترین خطوط هوایی ایران به حساب می آید زیر مجموعه تحریم های تروریستی است.

با این اوصاف هنوز مشارکت بین ایران و طرف دیگر در این حوزه نا مشخص است. خداکرمی پیش تر اعلام کرد که ایران درخواست های رسمی از تولید کنندگان بدنه ی هواپیما دریافت کرده است و از طریق تلفن و ایمیل مکاتباتی انجام شده است به علاوه قرار است ملاقات هایی از جمله با کشور فرانسه در آینده ی نزدیک برای گسترش ارتباطات دو جانبه و همچنین افزایش پرواز های تهران به پاریس از هفته ای سه پرواز به هفته ای ده پرواز به صورت پذیرد.

*آیا ایران می تواند ٨٠ تا ٩٠ هواپیما در سال وارد کند؟

ناوگان در حال استفاده ی ایران در آگوست ٢٠١٥ ، شامل ٢١٥ هواپیما بوده است.

شکی در اینکه ایران دارای ظرفیت های لازم برای توسعه ناوگان خود است وجود ندارد اما سوالی که مطرح است آن است که به چه سرعتی می تواند از فرصت ها بهره ببرد. بحثی که در حال حاضر وجود دارد آن است که ایران تا پیش از تشدید تحریم ها هم از صنعت حمل و نقل هوایی قوی محروم بوده است.

این گزارش در پایان نوشت: دستیابی به برنامه جامع اقدام مشترک فرایندی چندبعدی، طولانی و طاقت فرسا بوده است. در صورتیکه این توافق تصویب شود بخش هواپیمایی صرفا یک بخش از همکاری های بین ایران و جامعه جهانی است و فرصتی چشمگیر برای شرکت های درگیر می باشد. همانطور که انتظار می رود مزیت های غیرمستقیم آن چندین برابر خواهد بود چرا که پیشرفت هواپیمایی رشد اقتصادی، تجهیز کسب و کار و رشد گردشگری را تضمین می کند.