نام استاد علی معلم دامغانی، نامی آشنا در میان علاقه‌مندان به هنر و ادبیات انقلاب است؛ نامی که دهه‌های متمادی است که با حوزه‌های متعدد شعر و موسیقی و ادبیات عرفانی و حماسی و آیینی این مرز و بوم، پیوندی ناگزیر برقرار کرده است و در بسیاری از این حوزه‌ها به عنوان پدر و آموزگار بسیاری از جوانان پیگیر و علاقه‌مند هنر و ادبیات انقلابی شناخته شده است؛ چه، او کسی است که از بدو پیروزی انقلاب اسلامی و حتی پیش از انقلاب، یار و همراه و پشتیبان افراد و گروه‌هایی بوده که در راه اسلام و انقلاب و امام و شهدا و دین و آیین این کشور قلم زده یا هنری از خود به یادگار گذاشته‌اند.


تسلط علی معلم بر قرآن، ادبیات عرب، شعر فارسی در قوالب مختلف اعم از مثنوی، غزل، ترانه و...، تاریخ، اساطیر و عرفان بر کسی پوشیده نیست اما آنچه به‌تازگی باعث است، تغییر مشی سیاسی استاد نسبت به سالیان اخیر است.

استاد معلم که با سرایش اشعار و مثنوی‌های متعدد در مدح امام خمینی(ره)، حضرت آیت‌الله خامنه‌ای و حضور و شعرخوانی در جلسات شب نیمه ماه مبارک رمضان در محضر ایشان و نیز موضع‌گیری آشکار علیه فتنه 88، کارنامه انقلابی خود را برای ملت ایران به اثبات رسانده‌اند، امروز با سرایش غزلی در مدح محمدرضا شجریان، خواننده جریان فتنه با عنوان "عیادت مکتوب" باعث تعجب علاقه‌مندان انقلابی خود شدند.


اما آنچه بر تعجب بیشتر شاگردان و دوستداران استاد معلم افرود، انتشار این مدحیه در تارک پایگاه اطلاع‌رسانی فرهنگستان هنر به همراه عکسی بزرگ از شجریان است؛ فرهنگستانی که با بودجه بیت‌المال اداره می‌شود و باید پاسدار هنر اسلامی و انقلابی این مرز و بوم باشد.
هرچند سرایش چنین شعری از استاد معلم بعید می‌نماید اما با فرض اینکه ایشان به علت همکاری‌های سابق در تولید برخی آلبوم‌های شجریان به وی علاقه هم داشته باشند دلیل نمی‌شود دلنوشته شخصی خود برای یک فتنه‌گر ضد انقلاب را روی خروجی پایگاهی قرار دهند که با هزینه عمومی اداره می‌شود؛ استاد صاحب پایگاه اطلاع‌رسانی شخصی با نشانی http://www.alimoalem.com که می‌توانستند این شعر را در آنجا منتشر کنند تا شائبه سوءاستفاده از تریبون عمومی برای اغراض شخصی نیز برطرف شود و به شائبه تغییر موضع سیاسی محدود بماند.

باید بپذیریم که هضم حمایت‌های همه‌جانبه از رهبر انقلاب از سوی استاد و سرایش همزمان شعر در مدح کسی که گستاخی‌های بی‌پروای او به رهبر معظم انقلاب روی آنتن بی‌بی‌سی معروف است، برای دوستداران ایشان سخت است.



این موضع‌گیری عجیب، هنگامی عجیب‌تر می‌نماید که بدانیم استاد معلم همان کسی است که در دی‌ماه سال 1388 با تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، بر جایگاهی تکیه زد که پیش از آن در اختیار میرحسین موسوی بود. انتصاب استاد به این سمت در آن زمان و پالایش مناصب مدیریتی فرهنگستان از عناصر مرتبط با فتنه، سر و صداهای فراوانی را در میان حامیان فتنه سبز و برخی اعضای فرهنگستان که دلبسته موسوی بودند برانگیخت تا جایی که سیل تماس‌ها و پیام‌های تهدیدآمیز بسوی استاد روانه شد و بنا بر برخی گزارش‌ها منزل ایشان نیز از تعرض فتنه‌گران مصون نماند و حتی برخی شاگردان سابق استاد که به اردوگاه فتنه پیوسته بودند نیز دست به قلم برده و به ایشان جسارت‌های وقیحانه‌ای کردند.

استاد معلم چندی پیش نیز با انتشار یک مثنوی کوتاه با مطلع "حامی عزت اسلام و امان سبط نبی" درباره خبر مربوط به تعرض به دو عمره‌گزار ایرانی در فرودگاه جده، باعث تعجب مخاطبان پایگاه‌اطلاع رسانی فرهنگستان هنر شدند، نه از آن بابت که این مطلب نیز بر تارک تیتر نخست این پایگاه قرار گرفت بلکه به علت استفاده از الفاظ رکیک و شنیعی که در آن شعر به کار رفته بود که مشرق از بازنشر آن معذور است.

در پایان ضمن آرزوی سلامت و طول عمر برای این شاعر و هنرمند متعهد انقلاب، ابراز امیدواری می‌کنیم که اقدام اخیر استاد، صرفاً ناشی از علقه‌ای دیرین به یک همکار سابق با امید به بازگشت مجدد وی به دامان میهن و مردم کشورش باشد و نه اتخاذ موضعی سیاسی در حمایت از هنرمندانی که هنر خود را در اختیار دشمنان این مرز و بوم قرار داده‌اند.