داورزنی نخستین بار در مراسم قرعه کشی مسابقات قهرمانی آسیا که دوم اردیبهشت در تهران برگزار شد، وعده کسب سهمیه المپیک در جام جهانی را داد. وعده‌ای که خیلی‌ها را به تعجب واداشت اما رئیس فدراسیون پس از پایان مراسم در جمع خبرنگاران گفت: دنیا را در جام جهانی غافلگیر می‌کنیم و برای نخستین بار سهمیه المپیک را در این مسابقات می‌گیریم.

رئیس فدراسیون والیبال در دو مصاحبه دیگر که در روزهای پنجم و هفتم اردیبهشت انجام داد نیز هدف تیم ملی در جام جهانی را کسب سهمیه المپیک عنوان کرد و گفت: تکلیف سهمیه المپیک را همین امسال مشخص می‌کنیم.
اما پس از اینکه شاگردان کواچ در لیگ جهانی نتوانستند به مرحله نهایی صعود کنند و در جام واگنر نیز سه شکست پیاپی کسب کردند، هدف تیم ملی در جام جهانی از دیدگاه رئیس فدراسیون تغییر کرد و او در مصاحبه ای که 14 شهریور انجام داد، ارائه بازی‌های خوب در جام جهانی را هدف این تیم دانست.

پس از اینکه تیم ملی ایران در چند مسابقه ابتدایی خود در جام جهانی نتایج خوبی نگرفت، داورزنی 22 شهریور در حاشیه نشست روسای فدراسیون‌ها با وزیر ورزش و جوانان، در جمع خبرنگاران حاضر شد و گفت که شانس کسب سهمیه المپیک برای ایران در جام جهانی 20 درصد بود و هدف ما این است که تیم ملی در میان پنج تیم برتر رقابت ها قرار بگیرد. وی فراموش کرده بود چند ماه قبل حرف از غافلگیری جهان و قرار گرفتن تیم ملی در میان دو تیم برتر جام جهانی زده است.
24 شهریور مصاحبه دیگری از رئیس فدراسیون والیبال منتشر شد و از منتقدان خواست تا پایان رقابت‌ها دندان روی جگر بگذارند و پس از آن اگر تیم ملی نسبت به دوره قبل جام جهانی که نهم شده بود، نتیجه ضعیف‌تری گرفت حرف‌هایشان را بزنند.
این حرف به این معنا بود که اگر تیم ملی در جام جهانی مثلا در رتبه هشتم قرار بگیرد، نسبت به دوره قبل پیشرفت کرده است و نباید از آن انتقاد کرد. رئیس فدراسیون در بخش دیگری از این مصاحبه، هدف تیم‌ها از شرکت در جام جهانی را کسب امتیاز بیشتر برای ارتقا در رده بندی فدراسیون بین‌المللی عنوان کرده بود.

و بالاخره امروز مسابقات به پایان رسید و ما هم دندان خود را از روی جگرمان برداشتیم. می‌توانیم دلخوش به یک پله صعود نسبت به دوره قبل باشیم و سرمان را زیر برف ببریم اما واقعیت این است تیم ملی ایران بدترین نتیجه خود در تمام رقابت‌هایی که در چند سال گذشته شرکت کرده بود را به دست آورد.

ایران در سه سال اخیر که در لیگ جهانی شرکت کرده بود و حتی در مسابقاتی مانند جام جهانی، قهرمانی جهان و جام قهرمان قهرمانان، حداقل موفق به شکست دادند یک تیم مطرح و صاحب نام شده بود اما در این رقابت‌ها خبری از چنین نتایجی نشد. حتی شکست ایران مقابل استرالیا، اقتدار ایران در میان تیم‌های آسیایی را نیز بر باد داد. با این شرایط چگونه می‌توانیم خودمان را به آن راه بزنیم و فکر کنیم یک پله صعود نسبت به دوره قبل و کسب امتیاز بیشتر در رده‌بندی فدراسیون بین‌المللی دستاورد قابل قبولی برای والیبال ایران است؟

نتایج تیم ملی در این مسابقات شاید نتیجه تصمیم غلط فدراسیون برای استراحت دادن به بازیکنان در رقابت‌های قهرمانی آسیا باشد. بازیکنان تیم ملی ایران پس از لیگ جهانی پس از لیگ جهانی فرصتی برای استراحت پیدا کردند و این تیم ب ایران بود که در رقابت‌های قهرمانی آسیا به میدان رفت. توجیه فدراسیون برای این مسئله این بود که چون رقابت‌های قهرمانی آسیا تاثیری در کسب سهمیه المپیک ندارد، حضور تیم اصلی ایران در این مسابقات ضروری نیست. از سوی دیگر چون هدف اصلی والیبال ایران درخشش در جام جهانی است، تیم ملی در رقابت‌های قهرمانی آسیا استراحت می‌کند.

امروز غلط بودن این تصمیم روشن شده است. استرالیا و ژاپن هم مانند ایران در لیگ جهانی شرکت کرده بودند. سپس با همان ترکیب لیگ جهانی در قهرمانی آسیا و بعد از آن در جام جهانی به میدان رفتند و در این رقابت‌ها نتایجی بهتر از ایران نیز کسب کردند. ژاپنی‌ها حتی موفق شدند جام قهرمانی آسیا را در تهران و مقابل چشم تماشاگران ایرانی از آن خود کنند. در والیبال حرفه‌ای جهان، تعداد مسابقات بسیار زیاد است و بدون شک اشتباه ترین تصمیم ممکن، استراحت دادن به یک تیم، در کوران مسابقات خواهد بود. از سوی دیگر اگر قرار بود تیم ملی ایران در جام جهانی با هفت شکست، در رده هشتم قرار بگیرد، چرا باید قهرمانی آسیا را هم به سادگی از دست می دادیم؟
لیگ‌های معتبر والیبال جهان مانند روسیه، ایتالیا و لهستان، طولانی تر و فشرده‌تر از لیگ پنج ماهه ایران برگزار می شود. بسیاری از بازیکنان تیم‌های بزرگ و صاحب نام والیبال جهان نیز در تیم‌های حاضر در این لیگ‌ها بازی می‌کنند و علاوه بر رقابت‌های لیگ، باید در جام حذفی آن کشور و همینطور لیگ قهرمانان اروپا نیز به میدان بروند. با این وجود از ابتدا تا انتهای زمان برگزاری مسابقات ملی نیز در خدمت تیم‌های کشور خود هستند و به صورت ناگهانی و میان دو رویداد مهم، به صورت دسته جمعی به تعطیلات نمی‌روند.

و سرانجام در روزهای پایانی مسابقات بود که رئیس فدراسیون متوجه شد یک جای کار ایراد دارد و از تشکیل کمیته پیگیری شکست‌های تیم ملی خبر داد. اتفاقی که می‌تواند باعث شناخت نقاط ضعف و قوت تیم ملی و پیدا کردن راهکارهای مناسب برای مسابقات سال آینده به خصوص انتخابی المپیک باشد اما فراموش نکرده‌ایم که تا همین چند سال قبل جلساتی با عنوان اتاق فکر فدراسیون و با حضور حدود 20 نفر از کارشناسان والیبال تشکیل می‌شد؛ جلساتی که هیچگاه مشخص نشد خروجی آنها چیست و در نهایت هم به دست فراموشی سپرده شد، به شکلی که در دو سه سال اخیر خبری از تشکیل این جلسات نیست.