به گزارش مشرق، محمود افشاردوست، دبیرکل فدراسیون والیبال و قهرمان ملی این رشته ورزشی درباره نتایج تیم در مسابقات جام جهانی در ژاپن گفت:«ببینید اعتقادی به این ندارم که در عرض دو روز و یک رقابت، بچه های ما والیبال یادشان رفته است. تیم ما بد بود اما این بد بودن نمی توانست ریشه در ضعف تکنیکی یا تاکتیکی داشته باشد. هرچه بود یک موضوع روحی بود. یک پیشکسوت 70 ساله هم الان اگر قرار باشد ساعد بزند، کارش را بلد است. تا چه برسد به این بچه ها که الان در اوج سال های والیبال شان هستند. اما انها آن چیزی که باید، نبودند.

تیم ما مشکل عمده اش بحران روحی بود و نتوانست از زیر بار باخت بیاید بیرون. تیم ریکاوری نشد و آن فشار باخت ها هر روز شرایط را بدتر کرد.هر باخت، فشار را روی خود تیم هم بیشتر می کرد. چون حتی خودشان هم توقع نداشتند این شرایط رخ بدهد. از یک طرف فشار افکار عمومی و از یک طرف فشار بازی ها، خلاصه یک شوک روحی به تیم دست داد.»

اما این بحران را چه کسی باید کنترل می کرد؟
او در این باره می گوید:«کادر فنی و مجموعه تیمی همه با هم باید تیم را از بحران خارج می کردند. بچه های ما از بهترین های پست خودشان هستند. این بازی ها فشردگی زیادی داشت. لهستان روز آخر باخت و المپیک را از دست داد. الان باید گفت برایش فاجعه رخ داده است؟ من خیلی نگران نتایج و این حرف ها که زده می شود، نیستم. من بیشتر نگران درسی هستم که باید از این بازی ها بگیریم. هشدار دهندگی این بازی ها برای ما نحوه بازی تیم ما بود. مسئله تیم در این مسابقات، مسئله روحی و روانی بود. بچه ها تلاش می کردند اما به نتیجه نمی رسیدند.

این تلاش و نرسیدن به هدف هم هی استرس شان را بالاتر می برد. والیبال ما پیشرفت کرده و همه دنیا قبولش دارد. همه دنیا می گویند ما پیش رفتیم. والیبال ما در مسیر پیشرفت است اما تا قله فاصله داریم. ولی توقع از ما این است که باید طلای دنیا بگیریم. ما می توانیم یکی از 4 تیم باشیم. سال بعد هم اگر شانس خوب داشته باشیم، می رویم بالا اما این نیست که اگر یک تیم را یکبار بردیم، حتما همیشه می بریم. ما هنوز یک قدرت جهانی نیستیم و این چیزی است که افکار عمومی از ما نمی پذیرد و فشاری غیرقابل باور را به تیم وارد می کند. ما هنوز تیم تاپ دنیا نیستیم.»

 آیا والیبالیست ها مغرور شدند؟
این سئوال روز طرفداران است و گلایه آنها. چیزی که افشاردوست درباره اش می گوید:«من در این بازی ها کنار تیم نبودم که درباره اش حرفی بزنم. خودم چنین چیزی را در تیم ندیدم اگر این را مردم می گویند، حاصل یک حس است. نمی دانم روی چه حسابی ایجاد شده است. شاید چیزی را دیدند که به چشم ما نیامده است. ما به نظر مردم احترام می گذاریم و برایمان محترم است اما بعید می دانم بچه ها دچار غرور شده باشند. الان که به جایی نرسیدند تا بخواهند مغرور باشند. من می گویم هنوز کاری نکردیم که بچه ها بخواهند مغرور شوند. ما که اصلا مدالی نداریم، حتی المپیک نرفتیم. پس به چه چیزی باید بنازند و مغرور شوند؟

چرا باید سطح توقع طوری باشد این تیم حتما باید قهرمان المپیک باشد؟ شاید نیاز به حضور بزرگتر در تیم داشته باشیم اما چرا باید سطح توقع از یک تیم، این همه بالا باشد؟ من این را درک نمی کنم. من به عنوان یک والیبالیست پیشکسوت می گویم. تمام تلاش ما رسیدن به المپیک است آنجا هم می رویم برای بهترین نتیجه. ولی این دلیل نمی شود که بگوییم ما یکی از بهترین تیم های دنیا هستیم و باید همه حریفان مان را شکست بدهیم.»

شاید یکی از حرف ها و اتهام هایی که به ملی پوشان والیبال این روزها زده می شود این است که آنها مادی گرا شده اند. اینکه می گویند آنها پولکی شدند. حرفی که افشاردوست از شنیدنش ناراحت می شود و می گوید:«این ها دروغ محض است ما بازیکنان تیم ملی مان برای پول، والیبال بازی نکردند. فقط و فقط برای شادی ملت این کار را کردند. پاداش های پارسال شان را هم که امسال گرفتند. اگر پولکی بودند که پاداش شان یک سال عقب نمی افتاد. این حرف ها دروغ و بی انصافی است.»

اما در پایان و با نتایج بدست آمده سرنوشت تیم ملی و کواچ چه می شود؟
افشاردوست می گوید:«باید تیم برگردد تا ما همه چیز را بررسی کنیم. نیاز به انالیز فنی و دقیق اردو داریم. باید یک مرور روس دلایل و مشکلات داشته باشیم. از کارشناسان مشورت بگیریم و به جمع بنندی برسیم. وقتی این اتفاق افتاد، نتایج را به اطلاع علاقمندان می رسانیم.»