به گزارش مشرق، ری تکیه اعلام کرد: مقام سابق وزارت خارجه آمریکا و محقق کنونی شورای روابط خارجی در مقالهای در وبسایت پولیتیکو مینویسد: "کنگره نتوانست توافق هستهای ایران را متوقف کند، اما نباید اکنون کنار نشیند، بلکه باید موضعی سختتر علیه تهران اتخاذ کند".
این مقام سابق وزارت خارجه آمریکا در ادامه میگوید: "اکنون زمان آن فرا رسیده کنگره دخالتی جدی در حوزهای داشته باشد که دولت اوباما از ورود در آن بیم داشت، حوزهای که کنگره پیشتر وزن زیادی در آن داشت: حقوق بشر".
تکیه مدعی است که دولت اوباما برای دستیابی به توافق هستهای با ایران چشمش را بهروی مسائل حقوق بشری بست و این امر منجر به "دستگیری مخالفین، دستکاری در انتخابات و سانسور رسانهها و نیز رکورد جدید در اعدامها شده است".
وی در ادامه میگوید: "هیچکس بیش از رئیسجمهور آمریکا نمیتواند به مخالفین الهام بخشد. سخنرانیهای رونالد ریگان سوءرفتار شوروی با شهروندانش را فاش و کمک زیادی به استحکام نیروهای تغییر در پشت پرده آهنی کرد. یک استراتژی حقوق بشری مصمم باید شامل تعهد رئیس جمهور به همین نوع ادبیات باشد".
"اما در غیاب چنین تلاشی از جانب باراک اوباما، کنگره باید وارد شود. نمایندگان مجلس و سناتورها باید از تریبونهای خود برای محکوم کردن نقض حقوق بشر توسط ایران استفاده کرده و مسائل مخالفین را برجسته سازند".
در ادامه مقاله نویسنده میگوید سابقه تاریخی نیز نشان داده زمانی که دولتهای آمریکا از فشار درباره حقوق فشار اجتناب میورزیدند این کنگره بود که با ورود خود دولت را مجبور به واکنش درباره مسأله حقوق بشر میکرد. دولتهای فورد، نیکسون و ریگان مثالی از این دست اقدامات هستند.
"آمریکا باید تحریمها را متوجه کسانی در ایران کند که بیشترین مسئولیت را برای سرکوب، تروریسم و تجاوزهای منطقهای دارند یعنی سپاه پاسداران و شرکتهای تابعه آن. شرکتهای تجاری سپاه در حوزههایی چون خودروسازی، ارتباطات، انرژی، ساخت و ساز، مهندسی، کشتیرانی و حمل و نقل هوایی باید نه تنها تحت تحریمهای آمریکا بلکه تحریمهای ثانویه قرار گیرند".
تکیه در ادامه فضاسازی علیه ایران مینویسد: "این امر بدین معنی خواهد بود که هر شرکت خارجی که وارد مبادلات تجاری با چنین نهادهایی شده دیگر دسترسی به بازار آمریکا نداشته باشد. بهترین راه تسهیل چنین گامی این خواهد بود که سپاه بهعنوان یک سازمان تروریستی خارجی شناخته شود و بنابراین تجارت بینالمللی با آن آشکار گردد، و همچنین تحریمهای حقوق بشری مقامات سپاه بر اساس دستورات اجرایی و قوانین مصوب کنگره افزایش یابد".
"کنگره باید یک کمیسیون مستقل و دوحزبی برای حقوق بشر ایجاد کند که جلسات استماع را برگزار کرده و تحقیقات خود را انجام دهد".
در پایان این مقاله بدین امر اذعان گشته که حتی تحریمها در حوزه حقوق بشری نیز نخواهند توانست رفتار و رویکردهای جمهوری اسلامی ایران را تغییر دهند اما "دستکم این اقدامات میتوانند آمریکا را در طرف درست تاریخ قرار دهند".
این مقام سابق وزارت خارجه آمریکا در ادامه میگوید: "اکنون زمان آن فرا رسیده کنگره دخالتی جدی در حوزهای داشته باشد که دولت اوباما از ورود در آن بیم داشت، حوزهای که کنگره پیشتر وزن زیادی در آن داشت: حقوق بشر".
تکیه مدعی است که دولت اوباما برای دستیابی به توافق هستهای با ایران چشمش را بهروی مسائل حقوق بشری بست و این امر منجر به "دستگیری مخالفین، دستکاری در انتخابات و سانسور رسانهها و نیز رکورد جدید در اعدامها شده است".
وی در ادامه میگوید: "هیچکس بیش از رئیسجمهور آمریکا نمیتواند به مخالفین الهام بخشد. سخنرانیهای رونالد ریگان سوءرفتار شوروی با شهروندانش را فاش و کمک زیادی به استحکام نیروهای تغییر در پشت پرده آهنی کرد. یک استراتژی حقوق بشری مصمم باید شامل تعهد رئیس جمهور به همین نوع ادبیات باشد".
"اما در غیاب چنین تلاشی از جانب باراک اوباما، کنگره باید وارد شود. نمایندگان مجلس و سناتورها باید از تریبونهای خود برای محکوم کردن نقض حقوق بشر توسط ایران استفاده کرده و مسائل مخالفین را برجسته سازند".
در ادامه مقاله نویسنده میگوید سابقه تاریخی نیز نشان داده زمانی که دولتهای آمریکا از فشار درباره حقوق فشار اجتناب میورزیدند این کنگره بود که با ورود خود دولت را مجبور به واکنش درباره مسأله حقوق بشر میکرد. دولتهای فورد، نیکسون و ریگان مثالی از این دست اقدامات هستند.
"آمریکا باید تحریمها را متوجه کسانی در ایران کند که بیشترین مسئولیت را برای سرکوب، تروریسم و تجاوزهای منطقهای دارند یعنی سپاه پاسداران و شرکتهای تابعه آن. شرکتهای تجاری سپاه در حوزههایی چون خودروسازی، ارتباطات، انرژی، ساخت و ساز، مهندسی، کشتیرانی و حمل و نقل هوایی باید نه تنها تحت تحریمهای آمریکا بلکه تحریمهای ثانویه قرار گیرند".
تکیه در ادامه فضاسازی علیه ایران مینویسد: "این امر بدین معنی خواهد بود که هر شرکت خارجی که وارد مبادلات تجاری با چنین نهادهایی شده دیگر دسترسی به بازار آمریکا نداشته باشد. بهترین راه تسهیل چنین گامی این خواهد بود که سپاه بهعنوان یک سازمان تروریستی خارجی شناخته شود و بنابراین تجارت بینالمللی با آن آشکار گردد، و همچنین تحریمهای حقوق بشری مقامات سپاه بر اساس دستورات اجرایی و قوانین مصوب کنگره افزایش یابد".
"کنگره باید یک کمیسیون مستقل و دوحزبی برای حقوق بشر ایجاد کند که جلسات استماع را برگزار کرده و تحقیقات خود را انجام دهد".
در پایان این مقاله بدین امر اذعان گشته که حتی تحریمها در حوزه حقوق بشری نیز نخواهند توانست رفتار و رویکردهای جمهوری اسلامی ایران را تغییر دهند اما "دستکم این اقدامات میتوانند آمریکا را در طرف درست تاریخ قرار دهند".