در همین رابطه جدیدترین نظرسنجی انجام شده در مورد محبوبیت نامزدهای حزب جمهوریخواه آمریکا برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده حکایت از برتری «بن کارسون» دارد. بر اساس نتایج بدست آمده از نظرسنجی مشترک وال استریت ژورنال و شبکه ان بی سی، محبوبیت کارسون به ۲۹ درصد رسیده و این بالاترین میزان محبوبیتی است که نامزدهای جمهوریخواه در سال ۲۰۱۶ کسب کرده اند.
محبوبیت کارسون در حالی به ۲۹ درصد رسیده که تا کمتر از یک ماه قبل این «دونالد ترامپ» نامزد جنجالی حزب جمهوریخواه، بود که در نظرسنجی ها پیشتاز بود اما اکنون محبوبیت وی به ۲۳ درصد رسیده است. رتبه سوم در این نظرسنجی متعلق به «مارک روبیو» است که محبوبیت وی در میان مردم فقط ۱۱ درصد بوده است. در ابتدای ماه گذشته میلادی برخی کارشناسان با مشاهده افزایش مدوام محبوبیت کارسون در میان رای دهندگان جمهوریخواه از وی به عنوان کابوس ترامپ یاد می کردند.
جمهوریخواهان و یک تغییر محسوس
بن کارسون در حالی این روزها تبدیل به فرد شماره یک نامزدهای جمهوریخواه آمریکا شده که این حزب معممولا روی خوشی به اقلیت ها و رنگین پوستان نشان نمی دهد و اغلب این ثروتمندان و صاحبان قدرت هستند که در این حزب به مدارج بالاتر می رسند. با این وجود آنچه تحولات مربوط به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نشان می دهد آن است که اکنون یک جراح مغز بازنشسته که اتفاقا سیاه پوست نیز هست گوی سبقت را از تمامی نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری این حزب ربوده است.
دلایل افزایش محبوبیت کارسون چیست؟
کارشناسان و رسانه ها دلایل متعددی را برای افزایش محبوبیت کارسون ذکر می کنند که از میان آنها می توان به خون سردی، واقع بینی، حمایت از افزایش حداقل دستمزدهای فدرال، حمایت از جایگزین شدن انرژی های تجدیدپذیر، حمایت از شدیدتر شدن قوانین مربوط به کنترل سلاح و کمک به حل و فصل مهاجرت های غیر قانونی اشاره کرد.
اما فقط این موارد نبوده اند که موجب افزایش محبوبیت کارسون شده اند بلکه کمپین انتخاباتی وی مجموع فیلم هایی را منتشر کرده که این فیلم ها به مذاق مردم آمریکا خوش آمده اند. این فیلم ها مضامین طنز دارند و از کارشناسان این حوزه برای تولید آنها استفاده شده است.
افراد حاضر در کمپین انتخاباتی کارسون در مورد این فیلم ها می گویند که این یک استراتژی رسانه های اجتماعی برای جذب مخاطب است و کارسون از این طریق سخنان و دیدگاه های خود را به مردم انتقال می دهد.
در همین رابطه مجله «تایم» در گزارشی در این رابطه می نویسد: کمپین انتخاباتی کارسون نگاه ویژه ای به رسانه ها بویژه شبکه های اجتماعی دارد بطوریکه هم اکنون صفحه کارسون در فیسبوک چهار میلیون و ۵۰۰ هزار «فالوور» دارد.
اما نیویورک تایمز در تحلیلی در این رابطه می نویسد: رفتار آرام و خونسردی کارسون و سخنان شمرده شمرده و حساب شده وی یکی از دلایلی است که او توانسته محبوبیت خود را در میان نامزدهای جمهوریخواه افزایش دهد و این در حالی است که سایر نامزدهای جمهوریخواه روشی کاملا متفاوت را برگزیده اند.
امکان ثبت شگفتی دوم
با این اوضاف اگر وضعیت به همین شکل پیش برود و کارسون بتواند در انتخابات درون حزبی جمهوریخواهان برای انتخاب نامزد برگزیده به پیروزی برسد در گام آخر باید به مصاف نامزد برگزیده حزب دموکرات که به احتمال زیاد هیلاری کلینتون خواهد بود برود.
از لحاظ تاریخی وضعیت به نفع جمهوریخواهان است و در دو دهه اخیر دوران ریاست جمهوری میان دو حزب جمهوریخواه و دموکرات تقسیم شده از همین رو برخی از کارشناسان پیش بینی می کنند که شانس حزب جمهوریخواه برای موفقیت در انتخابات سال آینده بیش از حزب دموکرات است.
اما در آن سوی میدان شخصی همچون هیلاری کلینتون ایستاده که کار را برای جمهوریخواهان سخت می کند. آمریکا تا کنون رئیس جمهور زن نداشته و از طرف دیگر جمهوریخواهان نیز تا کنون هیچ فرد سیاه پوستی را به عنوان نامزد برگزیده خود در دور آخر رقابت های ریاست جمهوری معرفی نکرده اند.
پیروزی اوباما در انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۰۸ به عنوان یک فرد سیاه پوست به نوعی یک شگفتی محسوب می شد و اکنون وجود یک فرد سیاه پوست دیگر به عنوان پیشتاز نامزدهای حزبی که به مبارزه با حقوق اقلت ها مشهور است امکان رقم خوردن شگفتی دوم را در انتخابات ریاست جمهوری افزایش داده است.
ظرفیت آرای سیاه پوستان
اگر پیش بینی ها درست باشند و در دور آخر انتخابات ریاست جمهوری آمریکا کارسون و کلینتون به مصاف هم بروند باید دید سیاه پوستان و بطور کلی اقلیت های حاضر در آمریکا به نفع کدامیک رای می دهند.
سیاه پوستان نگاه چندان مثبتی به کلینتون ندارند و این در حالی است که کارسون خود یک سیاه پوست بوده و در سخنرانی خود از حل موضوع مهاجران غیر قانونی دفاع کرده که همین امر می تواند آرای وی را در میان اقلیت ها افزایش بدهد.
البته ذکر این نکته ضروری است که در انتخابات ریاست جمهوری آمریکا آنچه حرف آخر را می زند رای مردم نیست بلکه آرای «الکترال کالج» یا به قولی آرای نخبگان است و هنوز خاطره انتخابات سال ۲۰۰۰ آمریکا که در آن «جرج بوش» با آرای الکترال بر «ال گور» پیروز شد از یادها نرفته است. شاید اگر در آن سال نخبگان آمریکا ال گور را به بوش ترجیح داده بودند وضعیت جهان به گونه ای دیگر بود و نه از جنگ عراق و افغانستان خبری بود و نه از گروه هایی همچون القاعده و داعش.
