به گزارش مشرق ، ابراهیم رزاقی در واکنش به بسته خروج از رکود دولت و پرداخت وام های 25 میلیون تومانی به مردم برای خرید خودرو اظهار داشت: شیوه فعلی همان سرمایهداری لیبرالی سیاستهای صندوق بین المللی پول است که طبق آمارها 22 هزار میلیارد تومان به بانکها بدهکارند که باید در آینده بپردازند.
وی افزود: در شرایطی که بحران اقتصادی در کشورهای سرمایهداری رخ داد، دولتها پیشنهاد پرداخت وام کردند و پس از مدتی برای خروج مجدد از بحران، پرداخت وام را در دستورکار قرار میدهند، در این شیوه مردم همچنان به بانکها بدهکارند.
این اقتصاددان با اشاره به اینکه دولت ایران برای خروج از رکود، پرداخت وام به کالاهای تجملاتی که روز به روز از ارزش آن کاسته میشود (خودرو) آغاز کرده است، گفت: این اقدام چیزی جز مصرفگرایی و تجمعگرایی ندارد و در شرایط فعلی برای ایجاد رونق اقتصادی و حمایت از تولیدی که ایرانی نیست، کاملاً بیمعنی به نظر میرسد.
رزاقی با اشاره به اینکه این وامها علاوه بر اقساط هزینههای سنگینی را به مردم تحمیل میکنند، گفت: قطعاً توده مردم که قشر متوسط به پایین جامعه را تشکیل میدهند، از این تسهیلات برخوردار نبوده و امکان بازپرداخت اقساط را نخواهند داشت، اما طبقات متوسط به بالا هم باید از هزینههای دیگر زندگی برای پرداخت اقساط و هزینههای دیگر کم کنند.
این استاد دانشگاه با تأکید بر اینکه با اقدام دولت در خصوص پرداخت وامهای خودرو به جای صنایع کوچک و تولیدات کشاورزی، مشخص شد، هیچ اشرافی به واقعیتهای اقتصادی ندارند، گفت: دولت به جای حمایت از تولید ملی مواد غذایی که همان کشاورزی است، به واردات کالا یارانه میدهد، چرا که خودروهای فعلی مونتاژ هستند.
وی گفت: در این شرایط نمیتوان انتظار داشت که تولیدات داخلی با خارجیها به رقابت بپردازند، بنابراین روزانه شاهد مهاجرت روستائیان به داخل شهرها و انجام اقداماتی مخالف تولید (دلالی) هستند.
این استاد دانشگاه معتقد است که به جای دادن وام به تولیدات بیکیفیت خودرویی، به صنایعی همچون دستی، کشاورزی و صنایع بزرگ که در این راستا فعالیت میکنند، حمایت میشد.
وی با بیان اینکه ذهنیت مسئولان دولت و مجلس به سمت حل مشکلات توده مردم و فقرا نیست، تصریح کرد: اقدامی که دولت در پیش گرفته حمایت از سرمایهداری است و به هیچ عنوان قشر متوسط به پایین را در برنمیگیرد.
رزاقی همچنین از سیاست خارجی دولت هم انتقاد کرد و گفت: این سیاست در شرایط فعلی کاملاً اشتباه بوده چرا که توانمندی های بسیاری در داخل کشور وجود دارد.
این اقتصاددان معتقد است که اگر کشورهای خارجی درمانی برای اقتصاد کشور خود بلد بودند، حتماً انجام میدادند، چه برسد به اینکه سایر کشورها را مداوا کنند. بنابراین این کشورها عقاید سرمایهداری خود را که در نهایت منجر به بحران اقتصاد میشود، را تحمیل میکنند.