به گزارش مشرق - نزدیک به نیم قرن از اولین مهاجرت ثبت شده مسلمانان به صورت گروهی به استرالیا و جزایر اطراف آن می‌گذرد. البته پیش از آن نیز مسلمانان زیادی با کاروان‌های شخصی در قالب سفرهای دریای به آن منطقه رفته بودند. گاردین در بخش فرهنگی خود نگاهی به ورزش بانوان در این کشور می‌اندازد، نگاهی که البته بی تاثیر از خطوط تعریف شده برای این روزنامه انگلیسی نیست؛ اما ماجرایی که زیر ذره بین گرفته شده، آنقدر مصداق اظهر من الشمس بوده که حتی در قلم مشروط مایکل صافی نیز ناگزیر به بیان واقعیت بوده و نتوانسته چشم بر قدرت اسلام و ارزش‌های جهانی حجاب ببندد.

در سراسر جهان، ورزش بانوان با چالش‌های کوچک و بزرگی همراه بوده و هست. در برخی کشورها از جمله کانادا که احزاب و جنبش‌های فمینیستی بسیار قدرت دارند، ورزش بانوان گاهی تا مرز توهین به بانوان هم پیش می‌رود. به عنوان مثال، در میزبانی از جام جهانی بانوان ۲۰۱۵ بارها با تظاهرات فمینیست‌ها در خیابان‌های مونترال و تورنتو مواجه شد و برای مهار آنها مجبور به اعمال خشونت نیز بود.

نقطه مقابل این وضعیت هم وجود دارد، به عنوان مثال، در کره جنوبی و رقابت‌های زنان آسیای جنوب شرق در سال ۲۰۱۱ وقتی در مراسم افتتاحیه لباس زننده و عجیب برخی بانوان از سوی برگزار کننده تغییر کرد، با اعتراض مردم مواجه شد و کمپینی برای حمایت از زنان در این عرصه تشکیل یافت. طی آن نزدیک به ۵۰۰ هزار دختر جوان کره‌ای خواستار طراحی لباس‌های جذاب برای زنان شدند؛ به طوری که بیشترین تاثیر و تحریک جنسی را بر بیننده بگذارد. البته چنین کمپینی با اعتراض بخش قابل توجهی از جامعه تحصیل کرده همراه بود و بسیاری نیز این را توهینی به مقام زن در این کشور دانستند.

شکی در اهمیت عدم تمایض و تبعیض جنسی در ورزش نیست. مشخص است که زنان و مردان پا به پای هم در عرصه‌های مختلف ورزشی توانایی درخشش و فتح مدال و سکو دارند؛ اما موضوع اصلی بر سر سوء استفاده مدیریت جهانی ورزش از این وضعیت است. به عنوان مثال، برای اثبات تساوی حقوق زن و مرد در ورزش لازم بود که بیش از ۱۰۰ دختر جوان به عنوان مدل در جام جهانی زنان کانادا به اجبار لباس‌های توصیه شده از سوی حامیان مالی را بر تن کنند یا بیش از ۱۰ ورزشکار زن در المپیک ۲۰۱۲ لندن در کنار اتومبیل های حامیان مالی چند ساعت مانده به بازی اصلی خود، مجبور به گرفتن عکس یادگاری باشند؟

ورزش زنان در استرالیا به خصوص در ده سال گذشته پیشرفت قابل توجهی داشته است، این کشور در ۱۹۳۴ با تیم کریکت زنان خود مقابل انگلیس صف آرایی کرد و به پیروزی رسید. در آن سال زنان استرالیا تیم کریکت را به نمادی از مبارزه با استعمار انگلیس تبدیل کرده بودند؛ هر چند این موضوع به عنوان یک نماد اعتراضی تنها دو سال دوام آورد. بیشتر آن بازیکنان بازداشت شدند یا هرگز به تیم ملی دعوت نشدند.

ورزش استرالیا در گلف، رزمی و آبی نیز پیشرفت‌های زیادی داشته و البته همیشه مدیون مهاجرانی بوده که از کشورهای دیگر به این سرزمین آمده‌اند. وقتی به فهرست قهرمانان ملی نگاه می کنید، متوجه حضور ستارگان ورزشی در عرصه زنان و مردان می‌شوید که ملیت اصلی آنها استرالیایی نبوده و بعدها شهروندی نصیبشان شده است.

در ورزش بانوان استرالیا نیز این موضوع به وضوح به چشم می‌خورد. کسب مدال‌های طلا در قایقرانی توسط زنانی که از کشورهای اسلامی نظیر اندونزی و مالزی به این کشور آمده‌اند یکی از ده‌ها مثال روشنی است که ثابت می‌کند پیشرفت در ورزش زنان در استرالیا چندان هم ریشه دار و مرهون آموزش و پرورش و ورزش دانشگاهی نیست؛ بلکه چیزی شبیه به فرایند ستاره محوری در کشوری همچون قطر است اما در نوع مدرن و پیشرفته خود.

ستارگانی که حتی در ردای یک مهاجر راهی استرالیا نشده‌اند و در مدت زمان یک هفته ملیت خود را تغییر داده و برای استرالیا مدال و رتبه و اعتبار کسب کرده‌اند اما در هر حال به صورت قانونی با لباس تیم ملی این کشور به افتخار دست پیدا کرده اند.

در این مجال به سراغ درستی یا نادرستی این فرایند نخواهیم رفت. آنچه در این هیاهو زیر ذره بین گرفته می‌شود، تاثیر اسلام و مهاجرت مسلمانان بر ورزش بانوان در استرالیا است. بیش از ۴۰۰ زن مسلمان در ورزش بانوان به صورت رسمی در حال فعالیت هستند. به استناد اداره آمار و تحقیقات سیدنی، این افراد همگی شانس رسیدن به ترکیب تیم ملی در رشته خود را دارند. این دختران جوان و مسلمان با حجاب اسلامی در سالن‌های ورزشی حضور پیدا می‌کنند. البته بسیاری از ورزشکاران زن غیر مسلمان نیز کم کم به پوشش آنها علاقه مند شده اند.

در تیم قایقرانی زنان استرالیا ۵ زن مسلمان حضور دارند. این در حالیست که کل کاروان ۱۶ نفری زنان استرالیا با پوششی یک دست و یک مدل که شامل حجاب اسلامی و پوششی مناسب بوده، در رقابت‌های اخیر آب‌های آرام حاضر شده‌اند.

فدراسیون تکواندو در گزارش نوامبر ۲۰۱۳ خود با اشاره به حضور ۶ زن مسلمان در کاروان تیم ملی این کشور می‌نویسد: "اراده، جدیت، تعصب و تلاش زنان مسلمان همیشه در ورزش استرالیا مشهور و زبانزد بوده است. این یک حقیقت ثابت شده و نباید باعث دلخوری سایر زنان ورزشکار شود."

پروفسور جان اسپوزیتو، استاد دانشگاه جورج تاون در این خصوص می‌گوید: "جنبه فرهنگی این فرایند بسیار جذاب و قابل تامل است. هستند جوانانی که در استرالیا زندگی می‌کنند و به دلایل مختلف مانند تبلیغات رسانه‌های اروپایی از اسلام و کشورهای اسلامی نفرت دارند اما همین جوانان وقتی شاهد موفقیت و پیروزی زنان محجبه و مسلمان در میادین ورزشی هستند، نمی‌توانند خوشحالی و غرور ملی خود را مخفی کنند. آنها با همه وجود از این ستارگاه که برای استرالیا افتخار کسب می‌کنند، تشکر کرده و آنها را قهرمان ملی می‌دانند."

با نگاهی به فضای دانشگاه‌های مهم و معتبر استرالیایی نیز این موضوع بیش از پیش مخاطب دغدغه‌مند را جلب می‌کند و بر اراده و عزم راسخ زنان مسلمان برای فتح قلل علمی و ورزشی تاکید دارد. بسیاری از تیم‌های موفق دانشگاهی در ورزش‌های مختلف، زنان محجبه را در ترکیب اصلی خود دارند. این ستارگان ورزشی با تعصب و اراده بالای خود محبوب مردمی هستند که بر سر دو راهی رسانه‌های غربی و آنچه خود به چشم می‌بینند مانده و در نهایت به حقانیت این بانوان معتقد و محجبه صحه می گذارند.