گروه جهاد و مقاومت مشرق: بارها برای ما اسرا تجربه شده بود که اگر حتی تیم ملی فوتبال عراق در بازی های جهانی یا آسیایی یا دوستانه با کشور دیگری بازنده می شد و گل می خورد، به عناوین مختلف و بهانه گیری های بی مورد، بچه ها را کتک کاری می کردند و می گفتند چرا موقع گل خوردن تیم ملی ما شما دست می زدید و خوشحال می شدید و تیم مقابل را تشویق می کردید. پس شما مقصر باخت ما هستید و به این موضوع فکر نمی کردند که اگر تیمی در جهان بازی قابل قبولی را ارائه دهد، مطمئنا ً دوستداران زیادی هم دارد.

یکی از دوستان، نقطه ی ضعف عراقی ها را خوب فهمیده بود. اتفاقا ً تیم ملی عراق در جام ملت های آسیا با کشور دیگری بازی داشتند. موقع آمار گرفتن یکی از اسرا به افسر عراقی گفت: سیدی، من یک پیش بینی دقیق از بازی امشب تیم ملی فوتبال شما دارم. به نظر من تیم شما دو بر یک در مقابل حریف پیروز می شود. و دو گل تیم شما را احمد رازی خواهد زد.

افسر عراقی به سرباز اسکورتش دستور داد، یک بکس سیگار بغداد به حسین خان بدهد. از شانس بد حسین خان تیرش به هدف نخورد و برعکس دو بر یک تیم شان باخت.

سرباز عراقی به پشت پنجره آمد و حسین خان را صدا زد و بعد شروع کرد به فحش و ناسزا گفتن به او و بعد گفت سیگار را بیاورید. فردا هم به اطاق شکنجه دعوت هستید. حسین خان دو بسته از بکس سیگار را فروخته بود. هشت پاکت را تحویل داد.

فردا صبح ساعت ۷ او را بردند به اطاق شکنجه و بعد از دو ساعت، نیمه جان او را به آسایشگاه برگرداندند. او رو به من گفت: آقای فتاحی، این نتیجه ی تعریف و توصیف از عراقی هاست، نگاه کن تمام بدنم سیاه شده است.

من هم گفتم: دوست عزیز، نتیجه گرفتن سیگار با بوکس، بیشتر از این نباید انتظار داشت. او گفت: توبه می کنم. از این لحظه به بعد از خودم هم تعریف نمی کنم. با خودش حرف می زد: آخ مرد! سیگار می کشی بکش! تمام آسایشگاه زدند زیر خنده.

راوی: آزاده حیدر فتاحی /سایت جامع آزادگان