گروه جهاد و مقاومت مشرق -  صبح به صبح پارچه سفيد را كف اتاق كوچكش پهن مي‌كند، فاتحه‌اي مي‌خواند و شروع مي‌كند به طرح زدن. رج به رج، توي خانه‌هاي كوچكي كه كنار هم چيده، طرح مي‌زند و رنگ مي‌كند. طرح‌ها كنار هم جان مي‌گيرند و از دور، چهره جوان‌هايي را رقم مي‌زنند كه نامشان امروز روي تابلوي خيابان‌ها و كوچه‌هاي محله ماست: «شهيد ناصر اسماعيلي، شهيد اسدالله بهرامي، شهيد داود مهرباني بصير، شهيد...». فرزانه عربلو، بچه‌محل ما چند ماهي مي‌شود كه دست به كار يك طرح ماندگار شده است. طرحي كه نه تنها به دلیل نام شهيدان ارزشمند است كه با تكنيك خلاقانه‌اي كه او در آن به كار گرفته، اثري منحصربه‌فرد را پدید می‌آورد.


 بايد با شهدا زندگي كنم
فرزانه عربلو نقاش است، اما هنرش را به كار گرفته تا تصاوير شهدا را در منطقه‌اش ماندگار كند. خودش درباره اين كار مي‌گويد: «چهره شهدا را با پيكسل‌هاي‌ريزي كه در هر كدامشان، يكي از نمادهاي زندگي آن شهيد كشيده شده طراحي مي‌كنم؛ با آبرنگ، مدادرنگي، اكولين و هر ابزار ديگري كه لازم باشد. نكته مهم اين است كه در هيچ مرحله‌اي از كار از كامپيو‌تر استفاده نمي‌شود و همه مراحل كاملاً دستي است.» كار طراحي چهره شهدا براي فرزانه خيلي قبل‌تر از پيدا كردن عكس شهيد و آماده كردن متريال طراحي شروع مي‌شود. از لحظه تولد شهيد، محله‌اي كه در آن بزرگ شده، بازي‌هايي كه به آنها علاقه داشته، رشته‌اي كه در آن درس خوانده تا لحظه‌اي كه شهيد شده است. مي‌گويد: «بايد همه آنچه زندگي شهيد را شكل مي‌داده، پيدا كنم و در فهرستي بياورم. بنابراين قبل از هر‌كاري شروع به جمع‌آوري اطلاعات درباره شهدا مي‌كنم. منابع متعددي روبه‌رويم است. از كتاب‌هايي كه درباره اين شهيدان وجود دارد گرفته تا صحبت‌هايي كه ديگران درباره‌شان مي‌كنند، مطالبي كه درباره آنها گفته مي‌شود و اطلاعاتي كه خانواده شهيد در اختيارم مي‌گذارند. همه را بررسي مي‌كنم تا به‌شناختي از شهيد برسم. در واقع براي مدتي بايد با شهيد زندگي كنم. پس از آن كم‌كم ايده در ذهنم شكل مي‌گيرد و شروع به كار مي‌كنم.»

تحقق يك آرزوي بزرگ
براي فرزانه عربلو، تصويرسازي شهدا يك آرزوی بزرگ بود.‌كاري كه مي‌گويد معنويت آن از هر چيز ديگري برايش مهم‌تر است و حالا كه اين راه را شروع كرده حاضر نيست از آن پاي بكشد. اين نقاش هم‌محله‌اي مي‌گويد: «با همه دشواري‌هايش، پاي اين كار ايستاده‌ام. شب و روز در فكر بهتر اجرا كردن اين طرح هستم و حتي گاهي نيمه‌شب از خواب مي‌پرم، چيزي به ذهنم مي‌رسد، يادداشت مي‌كنم و دوباره مي‌خوابم تا روز بعد كه آن را در اجرا به كار بگيرم.» تكنيكي كه فرزانه عربلو در طراحي چهره شهدا اجرا مي‌كند، آناليز و تصويرسازي است. خودش مي‌گويد ايده اين نوع تصويرسازي چند سال قبل به ذهنش رسيده و تا به حال چند بار آن را پياده كرده است، اما براي تصويرسازي چهره شهدا، اين نخستين بار است كه به چنين تكنيكي روي مي‌آورد: «در ترم آخر تحصيلم، دنبال كاری خلاقانه براي طرح پايان دانشگاهم بودم كه به ذهنم رسيد پرتره گرافيست‌هاي نامدار ايران را با پيكسل‌هايي از آثارشان طراحي كنم. دست به كار شدم و مثلاً چهره استاد مرتضي مميز را با كار‌هايش طراحي كردم.» اين نقاشي‌ عربلو با تحسين و تأييد استادانش مواجه شد و از اين درس نمره ۲۰ گرفت. بعد‌تر، با همين تكنيك در جشنواره مشكات كه شهرداري برگزار مي‌كرد شركت کرد و چهره دكتر قاليباف، شهردار تهران را با طرح‌هاي عمراني و نمادهاي تهران طراحي كرد كه رتبه اول را كسب كرد.

شهدا هویت شهر و محله‌مان هستند
اما چطور شد كه فرزانه عربلو سراغ تصاوير شهداي منطقه ما آمد؟ خودش در اين باره مي‌گويد: «بعد از برنده شدن طرحم در جشنواره مشكات، شهردار منطقه ۱۸ از من خواست كه اين كار را براي شهداي منطقه انجام دهم تا در نمايشگاهي كه به مناسبت ۲۲ بهمن برگزار مي‌شود، از آنها رونمايي شود. با اشتياق پذيرفتم و كار را شروع كردم.» حالا فرزانه فهرستي از ۵۰ شهيد منطقه ۱۸ آماده كرده كه يك به يك سراغ تصوير آنها خواهد رفت و چهره‌شان را با تركيبي از علاقه‌مندي‌هايشان، سبك زندگي و شاخص‌هاي دوران حياتشان در ابعاد  ۷۰ در ۱۰۰ به تصوير درخواهد آورد.» عربلو مي‌گويد: «قرار است چهره ۱۰ نفر از اين شهدا را تا بهمن ماه تصويرسازي كنيم و بقيه آنها در زمانبندي‌هاي بعدي تصويرسازي خواهد شد.» او كه اين روز‌ها در شهرداري منطقه، مدير خانه علم و زندگي است، مي‌گويد: «همه تلاش ما اين است كه هويت شهري را در تهران پررنگ‌تر كنيم. شهدا از ارزشمند‌ترين نمادهاي شهر هستند كه مي‌توانند اين هويت را به شهر برگردانند. نبايد بگذاريم كه ياد شهدا در ذهن‌هاي مردم كمرنگ شود. به همين دليل هم بايد مهم‌ترين نمادهاي پايتخت، شهداي آن باشند.» عربلو همچنين مدتي در يكي از‌سراهاي محله منطقه به آموزش گرافيك و نقاشي پرداخته است و همچنان دوست دارد هنرش را به ديگر هم‌محله‌اي‌ها آموزش دهد.

خود شهدا كمكم می‌كنند
فرزانه عربلو مي‌گويد كه گاهي احساس مي‌كند خود شهدا به او كمك مي‌كنند تا ايده‌هاي جديدي براي طراحي تصاويرشان به ذهنش برسد: «معنويت اين كار برايم خيلي زياد است. وقتي مي‌خواهم كارم را شروع كنم مراقبم كه بي‌احترامي به شهدا صورت نگيرد. عكس‌هاي آنها را هيچ‌وقت روي زمين نمي‌گذارم. مقواهاي طراحي شده را در جايي مي‌گذارم كه كمترين تماس را با دست داشته باشند. من ارادت خاصي به شهدا دارم و اميدوارم شهدا كمك كنند كار خوب پيش برود و با موفقيت اجرا شود.»

منبع: همشهری محله