شهید یوسف رضا ابوالفتحی سال 1334 در دامان پر عطوفت خانواده ای نجیب و دین باور از اهالی شهرستان نهاوند از توابع همدان تولد یافت. دوران کودکی و نوجوانی خود را با کار مستمر و تحصیل پشت سر نهاد طوری که مراتب تحصیلی‌اش را با جهد فراوان تا مقطع دیپلم پیش برد و به عنوان جوانی متدین همراه با اندوخته‌های معنوی و علمی آماده پذیرایی مسئولیت‌های بزرگ زندگی شد و در مسیر کمال و بالندگی گام برداشت.
قبل از انقلاب هنگامی که سیل خروشان مردم به رغم ایمان و اخلاص به حکومت اسلامی و امام(ره) به خیابان‌ها ریختند دوشادوش مردم در جهت سرنگونی رژیم پلید شاهنشاهی فداکاری کرد. او انسانی مهربان, فروتن, مذهبی زحمتکش و مقاوم بود. برپایی نماز, شرکت در مراسم دعا و نیایش و هیئت‌های مذهبی به روح مقدسش صیقل می‌بخشید. با مشکلات و مصائب زندگی با صبر و حوصله برخورد می کرد و اطرافیان را هم به این امر تشویق می‌کرد. وی پس از به ثمر رسیدن انقلاب عزیز اسلامی, در سال 57 به جمع پاسداران کمیته انقلاب اسلامی در آمد و اوج شکوفایی شخصیتش در این مرحله از زندگی برای خدمت و انجام وظیفه به امت مسلمان کشورمان به معرض ظهور درآمد.
با عشق و علاقه‌ای که به امر آموزش داشت پس از چندی موفق به اخذ مدرک لیسانس نظامی شد. در زمانی که حملات کفار بعثی به کشورمان شروع شد سریعا با حضور فعال در جبهه‌های حق علیه باطل به رشادت , ایثار و افتخار آفرینی پرداخت و خدمات بسیاری در خطوط مقدم جبهه ها انجام داد. شهید ابوالفتحی از بدو استخدام به رغم لیاقت‌های شایان توجهی که داشت مسئولیت های بسیاری را عهده دار بود از جمله معاون کمیته منطقه یک تهران, مدیر کل مواد مخدر, فرمانده گردان, معاون جنگ کمیته انقلاب, فرمانده یگان حفاظت, فرمانده کل عملیات کمیته انقلاب اسلامی, فرمانده قرارگاه مرکزی محمدرسول الله(ص), فرمانده یگان دریایی کل کمیته, جانشین معاون اطلاعات و عملیات کل, فرمانده محور در کردستان, فرمانده قصر شیرین, فرمانده ناحیه انتظامی تهران بزرگ و در آخرین مسئولیتش که فرمانده انتظامی استان فارس را بر عهده داشت در حین درگیری با اشرار مسلح و آدم ربایان در شهرستان فسا واقع در ناحیه انتظامی فارس در حالی که شهید فرماندهی عملیات را برعهده داشت بر اثر اصابت تیر مجروح شد.
این مجاهد دلیر و بزرگوار که تمام زندگی خود را وقف این مرز و بوم کرده بود حتی در عزیزترین روز زندگیش دست از مجاهدت برنداشت و در شب ازدواج فرزندش با شنیدن خبر گروگان‌گیری (بعضی از کارکنان) توسط اشرار همان شب راهی منطقه لارستان شد و در یازدهمین روز بهمن ماه سال 1378 بر اثر نقص فنی چرخبال و سقوط در دریاچه مهارلو به جمع جان باختگان طریق فضیلت و آزادگی پیوست و با کاروان راهیان سپید همراه شد تا با شهادت مظلومانه خود لزوم حراست مستمر و همه جانبه از دستاوردهای انقلاب اسلامی را گواهی کند.
