پس از سخنرانی ایشان من چند دقیقهای نشستم چرا که در ملاحظات امنیتی که آمریکاییها دارند اسکورت من مجزا است و باید با اسکورت مجزایی از سالن خارج بشوم. مسئولیت اسکورت رئیس جمهور با وزارت خزانه داری یا سرویس مخفی که بخشی از خزانه داری است و اسکورت وزیر امور خارجه با وزارت امور خارجه آمریکاست، به همین دلیل من نشستم تا رئیس جمهور خارج شوند اما آقای دکتر روحانی زمانی که از سالن خارج میشوند با رئیس جمهور ونزوئلا روبهرو میشوند و رئیس جمهور ونزوئلا ایشان را برای گفتوگویی به کناری برده بود. من با فاصله دو تا سه دقیقه که قصد خارج شدن از سالن مجمع را داشتم ناگهان دیدم که آقای کری و اوباما از همان ورودی وارد شدند، در واقع ما سینه به سینه هم شدیم.
ظریف در ادامه توصیف لحظه رویارویی با رئیس جمهور آمریکا میگوید: آقای کری، ایشان را به من معرفی کردند و من هم با آقای اوباما دست دادم. نخستین چیزی که به من گفت این بود که "امیدوارم این دست دادن و رویارویی برای شما در ایران دردسر نشود". من هم پاسخ دادم: "به هیچ وجه". در آن مقطع من نباید اجازه میدادم که رئیس یک کشور خارجی گمان کند برای من با این حرکت در داخل کشور خودم مشکلاتی ایجاد خواهد شد. البته برخی حوادث بعدی در ایران نشان داد که ایشان درست میگفتند و من اشتباه میکردم.
وی افزود: در آن چند دقیقه صحبت بسیار کوتاهی میان ما انجام گرفت و ایشان بر جدیت آمریکا در اجرای برجام تأکید کردند و من هم گفتم: "امیدوارم همین طور باشد". البته همین گفتوگوی کوتاه باعث شد که آقای روحانی و آقای اوباما رودرروی هم قرار نگیرند. البته هیچ دلیلی هم وجود نداشت که آقای اوباما آن زمان وارد سالن مجمع عمومی بشوند چرا که رؤسای جمهور آمریکا هنگامی که برنامهای نداشته باشند در سالن حضور پیدا نمیکنند و آن زمان هم برنامهای برای حضور آقای اوباما وجود نداشت.