به گزارش مشرق، امین توکلی زاده در یادداشتی نوشت :

تا دیشب تصمیم نداشتم این مطلب را بنویسم اما بعد از مراسم شام شهادت حضرت زهرا (س)در بیت رهبری عزیزانی را دیدم وگفتگوهایی شد که به نظرم رسید برای گفتن این حرفها دارد خیلی دیر می شود.

از خودم گلایه دارم ،بخاطر اینکه امسال چند بار پیرو مرادم در مورد پس از خود سخن گفتند ومن هنوز دق نکرده ام وچقدر عوض شده ام …

از خودم گلایه دارم ،بخاطر دلهای که شکستم بخصوص دل امام ورهبرم را چقدر اندک به راهنمایی های او توجه کردم.

این روزها وقتی حرفهای روحانی وهاشمی را می شنوم ،گلایه ام ازخودم بیشتر می شود اینها دل چه کسی را دارند می شکنند وچه کسی آنها را به مردم تحمیل کرده.

از خودم گلایه دارم ،ایکاش وقتی احمدی نژاد تفرقه میان حزب الهی هارا ،وسنت های غلط را پایه می گذاشت بر او بیشتر تاخته بودیم که امروز بیگانه غلط های او را به رخ مولایم نمی کشید .

از خودم گلایه دارم ایکاش سال ٩٢وقتی آن چهار نفر بنای اختلاف راباهم رقم می زدند بر سر شان فریاد می کشیدیم که چه کسی را دارید به مردم تحمیل می کنید.

از خودم گلایه دارم چرا با مردمم در مورد فتنه گران کم سخن گفتم ،از باغیان بر نظام وخیانت های که به مردم کرده اند با دوستانم با همسایگانم سخن نگفتم.

چند شب پیش وقتی اشک های غلطان رهبرم را دیدم که به مظلومیت مادر می گریست وما هم با او می گریستیم یادتوابین افتادم یاد کسانی که به وظایف خود عمل نکردهاند ودر کنار مولای خود فقط گریه می کنند.

مولای من چند ماهی است مرتب از رفتن سخن می گوید ومن هنوز زنده ام وحتی بیدار هم نمی شوم .

یاد گرفته ام همه تقصیر ها را به گردن دیگران بیندازم ،انقلابی که با خون دل با تکه تکه شدن هزاران عزیز به دست ما رسیده است ورهبری که حاصل لطف خدا در آخر زمان است را قدر دان نیستیم .

بهترین فرزندان این کشور برای حفظ این انقلاب وکشور در سوریه ،عراق ،لبنان ویمن تکه تکه می شوند سر بریده می شوند ومن بیدار نمی شوم .

آنها کیلومتر ها دور از خانواده برای این عقیده می جنگند ومن در کنار خانواده ام کاری برای حفظ نظام که امام می فرمودند از اوجب واجبات است انجام نمی دهم ولی حسرت می خورم ایکاش من هم جزء مدافعین حرم بودم!!!

هنوز هم عده ای را می بینم که دنبال حجت شرعی برای وحدت بین حزب الله می گردند ولی برای تفرقه به هیچ حجتی نیاز ندارند .وامروز هم می گویند دیدید وحدت سودی نداردباید کار گفتمانی کرد و….

چقدر دلگیرم از کسانی که دیدند وحدت رقیب را ،دیدندولی باز انصراف ندادند وماندند تا خون به دل دلسوزان بکنند .

وای برما اگر مسولیت دفاع از انقلاب را بعهده نهادها ومسولین بدانیم وبه کناری بنشینیم ونق بزنیم ،انقلاب برای ماندن روحیه انقلابی می خواهد نه نقزن های بهانه گیر.مطمئن باشید حفظ انقلاب بیشتر از آنکه بر عهده صدا وسیما ،بسیج ، سازمان تبلیغات و…باشد بعهده من وشماست.

مگر ما چقدر تلاش کردیم که انتظار نصرت الهی هم داشته باشیم با این همه غیبت وتهمت ومحوریت نفس چطور می توانیم انتظار نتیجه داشته باشیم ،کجاست خلوت شب ودعاهای سحرمان ؟

مگر من باچند نفر از مردم صحبت کرده ام ویا به پرسش های چند نفر پاسخ داده ام ،کجا روشنگری کردیم ؟کجا عمار بودیم ؟ما که تاشب آخر میان خودمان اختلاف داشتیم وبر سر نفرات لیست بحث می کردیم چطور انتظار داشتیم مردم به ما ها رای بدهند؟

ما کار نکردیم ،تلاش نکردیم حرفهای آقایمان را گوش نکردیم وحالا آمده ایم هیأت توبه کنیم ….

به خدا دارد دیر می شود فتنه اکبر نزدیک است وای برما اگر دانسته یا ندانسته در دام بیفتیم ویا پلی شویم برای عبور دشمنان انقلاب وضربه زدن آنها به ولی مسلمین…

بیاید تمام کنیم اختلافات را ،بجنگیم با نفس خود دوباره انقلابی شویم ومردمی ،والا سالها باید افسوس بخوریم وچون ملامتیان از خود گله کنیم.

این انقلاب، فقط با انقلاب زنده می ماند یا علی مدد.