به گزارش مشرق، دی ان ای یکی از مولفه های بیولوژیکی اصلی در ساختار تمام ارگانیسم های زنده محسوب می شود. دی ان ای حاوی کدهای ژنتیکی است که شخصیت و هویت ما را تعیین می کنند.

اگر محققان بتوانند این فرآیند را به طور بهینه و در مقیاس بزرگ اجرا کنند، شاهد پایان عمر مراکز داده فعلی خواهیم بود. بر اساس محاسبات محققان و با توجه به اندازه دی ان ای، با استفاده از این راهکار جدید می توان اطلاعات ذخیره شده در یک مرکز داده به اندازه یک سوپرمارکت را درفضایی به اندازه یک حبه قند ذخیره کرد.

محققان توانستند با استفاده از این شیوه 4 تصویر دیجیتالی را درون دنباله های یک دی ان ای ذخیره کنند. برای این منظور باید اطلاعات فایل که به صورت صفر و 1 ذخیره شده است، به چهار مولفه اصلی دی ان ای شامل آدنین، گوانین، سیتوزین و تیمین تبدیل شود. اما بخش چالش برانگیز کار، بازیابی این اطلاعات است که با استفاده از شناسه های خاصی که در مولکول های مصنوعی دی ان ای تعبیه می شود، انجام می پذیرد. این فناوری جدید، کاربردهای بالقوه زیادی در آرشیو اطلاعات دارد. با وجود این نمی توان اطلاعاتی را که نیازمند دسترسی سریع هستند، با استفاده از این شیوه ذخیره کرد.

دی ان ای یک مرکز داده طبیعی است که تمام اطلاعات ژنتیکی و نحوه کار تمام ارگانیسم های زنده را در فضایی بسیار فشرده ذخیره می کند. محققان با استفاده از فناوری جدید، این مراکز داده را برای ذخیره اطلاعات دیجیتالی از جمله اسناد، فایل های صوتی و ویدیویی، برای مدت بسیار طولانی مورد استفاده قرار می دهند. در این فناوری محققان پروتئین دی ان ای را از طبیعت قرض می گیرند و با استفاده از دانشی که در اشکال زدایی و ذخیره اطلاعات دیجیتالی دارند، آن را اصلاح کرده و مورد استفاده قرار می دهند.

البته کارکرد این فناوری در مقیاس کوچک، با صرف هزینه بسیار سنگین و با استفاده از تجهیزات آزمایشگاهی پیچیده به اثبات رسیده است و هنوز راه درازی تا راه اندازی اولین مرکز داده از جنس دی ان ای باقی مانده است. نتیجه این تحقیقات در کنفرانس بین المللی ACM در رابطه با پشتیبانی معماری از زبان های برنامه نویسی و سیستم های عامل که در آتلانتای جورجیا برگزار شد، ارائه شده است.