به گزارش مشرق، رضا سلامی با درج یادداشتی درباره امید کوکبی که به جرم جاسوسی دوران محکومیتش را در زندان می گذراند، چند نکته را متذکر شده و نوشته است:امید کوکبی همشهری و هم مدرسه‌ای من بوده است. بسیاری همچون من در گنبدکاووس و ترکمن صحرا نگران وضعیت او هستند. شاید در میان هموطنان ما کم نباشند کسانی که این روزها به نحوی پیگیر ماجرای کوکبی هستند و اغلب از روی احساسات و بدون داشتن اطلاع کافی از پرونده‌ی او سعی دارند تا با به اشتراک گذاشتن نوشته‌ها یا تصاویر به اندازه‌ی خود سهم خود را در "رهایی یک بیگناه" ایفا کنند. اما اگر از فضای احساسی فاصله بگیریم و با دقت اطراف ماجرا را ببینیم شاید بتوان تصمیم بهتری گرفت. توجه به چند نکته در این مورد ضروری است:
- امید کوکبی در حال حاضر بر اساس قانون یک مجرم است؛ جرمش هم جرمی است در تراز جاسوسی. هیاهوهای رسانه‌ای و تحریک احساسات جای قانون را نمی‌گیرد.
- معیار تشخیص حق یا ناحق بودن این حکم، در قوانین قضایی پیش بینی شده است. میشود از دستگاه قضایی انتظار داشت در مجازات او به دلیل جایگاه علمی، نداشتن سابقه و وضعیت جسمی نامناسب تخفیف قائل شود.
- هیاهوهای رسانه‌ای در روزهای اخیر را باید از هم تفکیک کرد. گروهی که ظن بر بی‌گناهی او دارند یا به واسطه‌ی جایگاه علمی او به دنبال تخفیف در حکم کوکبی هستند و یا نسبت به سلامتی جسمی او حساس شده‌اند.
اما گروهی خواسته یا ناخواسته با فضاسازی و غرض ورزی همیشگی رسانه‌های معاند نظام اسلامی و دخالت در حق حاکمیت و استقلال ملی همراه شده‌اند. حکومت‌هایی که خود پرونده قابل دفاعی در دفاع از حقوق انسان‌ها ندارند و رسانه‌هایی که در موردهای مشابه همچون ترور دانشمندان هسته‌ای سکوت کردند، نه دلشان برای کوکبی و کوکبی‌ها سوخته و نه دغدغه‌ی رفع ظلم دارند.
آن‌ها فرصتی برای موج سواری یافته‌اند. تجربه نشان داده این هیاهوهای مغرضانه، نه تنها گرهی باز نمی‌کند که کورسوهای امید را هم خاموش خواهد کرد.
- هرچند این هیاهوها نباید تاثیری در تصمیم دستگاه قضایی داشته باشد اما نباید مانعی هم باشد برای شفافیت، پاسخگویی مسئولین و احقاق حق. افکار عمومی مردم باید نسبت به این ماجرا از طریق مقامات و رسانه‌های رسمی اقناع شود.
امید کوکبی اگر بی گناه است باید آزاد شود. اگر هم مجرم است نباید آزاد شود؛ هرچند که یک نخبه علمی باشد.
۱۸:۴۸ - ۱۴۰۰/۰۲/۰۴
