به گزارش مشرق، وقتی مسابقات اسکی در فصل گذشته بنا به هر دلیلی یکی پس از دیگری لغو می شد و ملی پوشان اسکی بیشتر شبیه یک تفریح به آن نگاه می کردند کمتر کسی به اصلی ترین دغدغه این روزهای این رشته فکر می کرد. دغدغه کسب سهمیه المپیک!
در حالی که اسکی ایران حرکت هر چند آهسته اما صعودی در طی سالیان گذشته برای کسب سهمیه المپیک انجام داده بود حالا هیچ برنامه ای برای حضور اسکی بازان در بزرگترین آوردگاه این رشته وجود ندارد. گویا نوعی سکون و بی انگیزه بودن جامعه اسکی را فراگرفته و مسئولان هم در خواب زمستانی اند.
پس از پایان ریاست پرحاشیه ناصر طالبی در راس فدراسیون اسکی و لج و لجبازی برخی مهره های قدیمی با وی که به لغو تمام مسابقات داخلی و تعطیلی این رشته در کشور انجامید حالا با روی کار آمدن سعادتمند به عنوان سرپرست فدراسیون که به نظر می رسد ارتباط خوبی هم با ساوه شمشکی رئیس چند و چندین ساله این فدراسیون دارد اوضاع کمی بهتر شده است اما کافی نیست.
گویا فدراسیون اسکی به دنبال این است که در زمانی کوتاه تنها مسابقه ای را برگزار کرده باشد. برگزاری سه رویداد که هر کدامشان بیش از دو روز به طول نکشید و زیر نظر یک کادر تکراری برگزار کننده انجام شد البته اعتراضاتی نیز در پی داشت ولی همین که سرپرست اسکی توانست در این موقعیت بحرانی خانواده اسکی را دوباره دور هم جمع کند اتفاق خوبی بود.
اسکی ایران برای حضور در المپیک زمستانی ۲۰۱۸ فرصت بسیار کوتاهی دارد، کمتر از دو سال. اسکی بازان ایرانی باید حداقل در ۵ رقابت بین المللی دارای امتیاز جهانی (پوئن فیز) حضور داشته باشند و امتیاز آنها به حد نصاب برسد. برای این اتفاق، برگزاری رقابتهای داخلی فایده ای ندارد چرا که اسکی بازان به کسب امتیاز جهانی در حضور ورزشکارانی با سطح بالاتر نسبت به خودشان نیاز دارند. این موضوع یا با دعوت از اسکی بازان خارجی به کشور و استفاده از امتیازهای آنها و یا با حضور در تورنمنتهای خارجی بین المللی میسر خواهد که البته گزینه اول به صرفه تر است.
اسکی ایران در حال حاضر شرایط خوبی برای کسب سهمیه المپیک ندارد. در المپیک سوچی ۲۰۱۴ ایران با ۵ نماینده (بیشترین سهمیه در طول تاریخ) به روسیه رفت. اما حالا شاید برخی تنها به کسب دو سهمیه در اسکی اشاره می کنند.
بد نیست مروری بر روند کسب سهمیه در طول ادورا مختلف این رشته زمستانی در ایران داشته باشیم:
اسکی ایران برای نخستین بار در سال ۱۹۵۶ در المپیک ایتالیا با سه نماینده حضور پیدا کرد. رضا بازرگان، محمود بگلو و بنیک امیریان سه اسکی باز ایرانی بودند که رقابتهای المپیک زمستانی را تجربه می کردند. با وجود اینکه تیم ایران برای نخستین بار در چنین سطحی از مسابقات شرکت می کرد ، بعد از ژاپن قویترین تیم آسیا بود.
المپیک ۱۹۶۴ اتریش دومین دوره ای بود که با حضور اسکی بازان ایرانی پیگیری شد. کریم آقاخان، لطف الله کیاشمشکی، فیض الله بندعلی و آوانس مگردونیان چهار نماینده ایران در راین رقابتها بودند. تیم ایران با شرکت در هر ۳ رشته اسکی آلپاین به مقام پانزدهم تیمی ، در میان ۳۵ کشور شرکت کننده ، رسید.
سومین دوره حضور ایران در المپیک زمستانی به سال ۱۹۶۸ فرانسه بازمی گردد. ایران با آوانس مگردون ، فیض اله بندعلی ، لطف اله کیاشمشکی و علی ساوجی در این بازیها شرکت کرد. تیم ایران در مجموع سه رشته این رقابتها ،تیمهای بلغارستان ، رومانی ، ترکیه و یونان را پشت سر گذاشت.
ایرانی ها برای چهارمین بار در سال ۱۹۷۲ به المپیک زمستانی رفت. تیم ملی ایران مرکب از آوانس مگردون (مربی) ، لطف ا... کیاشمشکی ، فیض اله بندعلی ، علی ساوجی و قربانعلی کلهر بودند که برای شرکت در این رویداد بین المللی عازم ساپورو ژاپن شده بودند.
پنجمین حضور ایران به سال ۱۹۷۶ میلادی و المپیک اتریش بازمی گردد. تیم بسیار جوان ایران به سرپرستی آوانس مگردون و به مربیگری فیلیپ ماتیس (مربی فرانسوی) متشکل از قربانعلی کلهر ۲۲ ساله ، محمد کلهر ۲۰ ساله ، محمدهادی کیاشمشکی ۲۰ ساله ، اکبر کلیکی ۱۹ ساله ، محمدرضا خرمی ۱۸ ساله در این بازیها شرکت کرد.
اما اسکی ایران در سال ۱۹۹۸،پس از انقلاب اسلامی برای نخستین بار با یک ورزشکار در بازیهای المپیک زمستانی شرکت کرد و او کسی نبود جز حسن شمشکی اسکی باز رشته آلپاین که در مسابقات مارپیچ کوچک با حریفان زبده جهان از ۷۴ کشور جهان به رقابت پرداخت و پس از آن بود که اسکی ایران مسیری صعودی در المپیک را آغاز کرد. رقابتی که هر دوره سطح کمی و کیفی نسبت به دوره قبل بهتر می شد. هرچند هیچوقت اسکی ایران به نتایج دلخواهش در المپیک نرسید ولی تلاش اسکی بازان ایرانی در طی این سالها باعث شد تا اسکی ایران درجا نزند.
در سال ۲۰۰۲ (المپیک زمستانی آمریکا) تعداد اسکی بازان ایرانی به دو نماینده افزایش پیدا کرد. باقر کلهر در مارپیچ کوچک و مصطفی میرهاشمی در صحرانوردی دو اسکی باز ایرانی بودند که المپیک را تجربه می کردند. سال ۲۰۰۶ و المپیک زمستانی ایتالیا باز هم با دو نمیانده برای کشورمان همراه بود با این تاوت که نماینده آلپاین ایران جواز حضور در دو بخش این رشته را پیدا کرده بود، هم مارپیچ بزرگ و هم مارپیچ کوچک. علیداد ساوه شمشکی و مجتبی میرهاشمی دو نماینده ایران در این رقابتها بودند.
اسکی ایران برای المپیک ۲۰۱۰ کانادا جهشی فوق العاده داشت. این بار سه نماینده آلپاین و یک نماینده در صحرانوردی. بزرگترین نقطه قوت اسکی ایران در المپیک تاریخی کانادا حضور اولین بانوی ایرانی رد رقابتهای المپیک زمستانی بود. مرجان کلهر با حضور خود در المپیک ۲۰۱۰ راه را برای حضور بانوان ایرانی در ادامه نیز هموارتر کرد. پوریا ساوه شمشکی، حسین ساوه شمشکی دیگر نمایندگان آلپاین بودند که به همراه سید ستار صید در رشته صحرانوردی ترکیب تیم ۴ نفره ایران را تشکیل می دادند.
آخرین دوره رقابتهای المپیک که اسکی بازان ایرانی موفق به حضور در آن شدند نیز رقابتهای المپیک زمستانی ۲۰۱۴ سوچی روسیه بود. این بار همان ۴ سهمیه قبلی برای اسکی ایران بود به اضافه ی حضور تاریخی یک نماینده بانوی دیگر این بار در رشته صحرانوردی.
حسین ساوه شمشمکی- محمد کیادربندسری و فروغ عباسی در آلپاین و سید ستار صید و فرزانه رضا سلطانی در رشته صحرانوردی نمایندگان اسکی ایران در این مسابقات بودند.
اعزام به رقابتهای بین المللی بزرگترین برنامه اسکی ایران
اگزچه فصل اسکی در کشور ما آخرین روزهای خود را سپری می کند اما در برخی کشورهای جهان همچنان تورنمنتهای خارجی در حال برگزاری است. اسکی ایران در این روزها باید در کنار اردوهای آماده سازی خارجی که اعلب فدراسیون جهانی اسکی(فیز) نیز در هزینه برگزاری آن مشارکت دارد به اعزام برون مرزی هم فکر کند.
حضور اسکی بازان ایرانی در رقاتبهای خارجی می تواند بزرگترین شانس اسکی ایران برای جمع آوری امتیازات لازم باشد .البته همچنان در اسکی صحبت از بدهی های میلیونی است.بدهی هایی که با لغو تمامی رقابتها و عدم برگزاری مسابقات داخلی توجیهی ندارد.این در حالی است که ملی پوشان این رشته پرهزینه، حقوقی هم دریافت نمی کنند.
شاید یکی دیگر از اولویتهای سعادتمند سرپرست فدراسیون اسکی انتخاب سرمربیان تیم های ملی و روسای کمیته های مختلف باشد.اتفاقی که با وجود گذشت چندماه از استعفای ناصر طالبی هنوز رخ نداده است.
به هر حال آنچه بیش از هر چیز دیگر باید مدنظر قرار گیرد تلاش برای استفاده از تمام پتانسیل کشور و حضور حداکثری و البته با کیفیت در رقابتهای المپیک زمستانی ۲۰۱۸ باشد.
در حالی که اسکی ایران حرکت هر چند آهسته اما صعودی در طی سالیان گذشته برای کسب سهمیه المپیک انجام داده بود حالا هیچ برنامه ای برای حضور اسکی بازان در بزرگترین آوردگاه این رشته وجود ندارد. گویا نوعی سکون و بی انگیزه بودن جامعه اسکی را فراگرفته و مسئولان هم در خواب زمستانی اند.
پس از پایان ریاست پرحاشیه ناصر طالبی در راس فدراسیون اسکی و لج و لجبازی برخی مهره های قدیمی با وی که به لغو تمام مسابقات داخلی و تعطیلی این رشته در کشور انجامید حالا با روی کار آمدن سعادتمند به عنوان سرپرست فدراسیون که به نظر می رسد ارتباط خوبی هم با ساوه شمشکی رئیس چند و چندین ساله این فدراسیون دارد اوضاع کمی بهتر شده است اما کافی نیست.
گویا فدراسیون اسکی به دنبال این است که در زمانی کوتاه تنها مسابقه ای را برگزار کرده باشد. برگزاری سه رویداد که هر کدامشان بیش از دو روز به طول نکشید و زیر نظر یک کادر تکراری برگزار کننده انجام شد البته اعتراضاتی نیز در پی داشت ولی همین که سرپرست اسکی توانست در این موقعیت بحرانی خانواده اسکی را دوباره دور هم جمع کند اتفاق خوبی بود.
اسکی ایران برای حضور در المپیک زمستانی ۲۰۱۸ فرصت بسیار کوتاهی دارد، کمتر از دو سال. اسکی بازان ایرانی باید حداقل در ۵ رقابت بین المللی دارای امتیاز جهانی (پوئن فیز) حضور داشته باشند و امتیاز آنها به حد نصاب برسد. برای این اتفاق، برگزاری رقابتهای داخلی فایده ای ندارد چرا که اسکی بازان به کسب امتیاز جهانی در حضور ورزشکارانی با سطح بالاتر نسبت به خودشان نیاز دارند. این موضوع یا با دعوت از اسکی بازان خارجی به کشور و استفاده از امتیازهای آنها و یا با حضور در تورنمنتهای خارجی بین المللی میسر خواهد که البته گزینه اول به صرفه تر است.
اسکی ایران در حال حاضر شرایط خوبی برای کسب سهمیه المپیک ندارد. در المپیک سوچی ۲۰۱۴ ایران با ۵ نماینده (بیشترین سهمیه در طول تاریخ) به روسیه رفت. اما حالا شاید برخی تنها به کسب دو سهمیه در اسکی اشاره می کنند.
بد نیست مروری بر روند کسب سهمیه در طول ادورا مختلف این رشته زمستانی در ایران داشته باشیم:
اسکی ایران برای نخستین بار در سال ۱۹۵۶ در المپیک ایتالیا با سه نماینده حضور پیدا کرد. رضا بازرگان، محمود بگلو و بنیک امیریان سه اسکی باز ایرانی بودند که رقابتهای المپیک زمستانی را تجربه می کردند. با وجود اینکه تیم ایران برای نخستین بار در چنین سطحی از مسابقات شرکت می کرد ، بعد از ژاپن قویترین تیم آسیا بود.
المپیک ۱۹۶۴ اتریش دومین دوره ای بود که با حضور اسکی بازان ایرانی پیگیری شد. کریم آقاخان، لطف الله کیاشمشکی، فیض الله بندعلی و آوانس مگردونیان چهار نماینده ایران در راین رقابتها بودند. تیم ایران با شرکت در هر ۳ رشته اسکی آلپاین به مقام پانزدهم تیمی ، در میان ۳۵ کشور شرکت کننده ، رسید.
سومین دوره حضور ایران در المپیک زمستانی به سال ۱۹۶۸ فرانسه بازمی گردد. ایران با آوانس مگردون ، فیض اله بندعلی ، لطف اله کیاشمشکی و علی ساوجی در این بازیها شرکت کرد. تیم ایران در مجموع سه رشته این رقابتها ،تیمهای بلغارستان ، رومانی ، ترکیه و یونان را پشت سر گذاشت.
ایرانی ها برای چهارمین بار در سال ۱۹۷۲ به المپیک زمستانی رفت. تیم ملی ایران مرکب از آوانس مگردون (مربی) ، لطف ا... کیاشمشکی ، فیض اله بندعلی ، علی ساوجی و قربانعلی کلهر بودند که برای شرکت در این رویداد بین المللی عازم ساپورو ژاپن شده بودند.
پنجمین حضور ایران به سال ۱۹۷۶ میلادی و المپیک اتریش بازمی گردد. تیم بسیار جوان ایران به سرپرستی آوانس مگردون و به مربیگری فیلیپ ماتیس (مربی فرانسوی) متشکل از قربانعلی کلهر ۲۲ ساله ، محمد کلهر ۲۰ ساله ، محمدهادی کیاشمشکی ۲۰ ساله ، اکبر کلیکی ۱۹ ساله ، محمدرضا خرمی ۱۸ ساله در این بازیها شرکت کرد.
اما اسکی ایران در سال ۱۹۹۸،پس از انقلاب اسلامی برای نخستین بار با یک ورزشکار در بازیهای المپیک زمستانی شرکت کرد و او کسی نبود جز حسن شمشکی اسکی باز رشته آلپاین که در مسابقات مارپیچ کوچک با حریفان زبده جهان از ۷۴ کشور جهان به رقابت پرداخت و پس از آن بود که اسکی ایران مسیری صعودی در المپیک را آغاز کرد. رقابتی که هر دوره سطح کمی و کیفی نسبت به دوره قبل بهتر می شد. هرچند هیچوقت اسکی ایران به نتایج دلخواهش در المپیک نرسید ولی تلاش اسکی بازان ایرانی در طی این سالها باعث شد تا اسکی ایران درجا نزند.
در سال ۲۰۰۲ (المپیک زمستانی آمریکا) تعداد اسکی بازان ایرانی به دو نماینده افزایش پیدا کرد. باقر کلهر در مارپیچ کوچک و مصطفی میرهاشمی در صحرانوردی دو اسکی باز ایرانی بودند که المپیک را تجربه می کردند. سال ۲۰۰۶ و المپیک زمستانی ایتالیا باز هم با دو نمیانده برای کشورمان همراه بود با این تاوت که نماینده آلپاین ایران جواز حضور در دو بخش این رشته را پیدا کرده بود، هم مارپیچ بزرگ و هم مارپیچ کوچک. علیداد ساوه شمشکی و مجتبی میرهاشمی دو نماینده ایران در این رقابتها بودند.
اسکی ایران برای المپیک ۲۰۱۰ کانادا جهشی فوق العاده داشت. این بار سه نماینده آلپاین و یک نماینده در صحرانوردی. بزرگترین نقطه قوت اسکی ایران در المپیک تاریخی کانادا حضور اولین بانوی ایرانی رد رقابتهای المپیک زمستانی بود. مرجان کلهر با حضور خود در المپیک ۲۰۱۰ راه را برای حضور بانوان ایرانی در ادامه نیز هموارتر کرد. پوریا ساوه شمشکی، حسین ساوه شمشکی دیگر نمایندگان آلپاین بودند که به همراه سید ستار صید در رشته صحرانوردی ترکیب تیم ۴ نفره ایران را تشکیل می دادند.
آخرین دوره رقابتهای المپیک که اسکی بازان ایرانی موفق به حضور در آن شدند نیز رقابتهای المپیک زمستانی ۲۰۱۴ سوچی روسیه بود. این بار همان ۴ سهمیه قبلی برای اسکی ایران بود به اضافه ی حضور تاریخی یک نماینده بانوی دیگر این بار در رشته صحرانوردی.
حسین ساوه شمشمکی- محمد کیادربندسری و فروغ عباسی در آلپاین و سید ستار صید و فرزانه رضا سلطانی در رشته صحرانوردی نمایندگان اسکی ایران در این مسابقات بودند.
اعزام به رقابتهای بین المللی بزرگترین برنامه اسکی ایران
اگزچه فصل اسکی در کشور ما آخرین روزهای خود را سپری می کند اما در برخی کشورهای جهان همچنان تورنمنتهای خارجی در حال برگزاری است. اسکی ایران در این روزها باید در کنار اردوهای آماده سازی خارجی که اعلب فدراسیون جهانی اسکی(فیز) نیز در هزینه برگزاری آن مشارکت دارد به اعزام برون مرزی هم فکر کند.
حضور اسکی بازان ایرانی در رقاتبهای خارجی می تواند بزرگترین شانس اسکی ایران برای جمع آوری امتیازات لازم باشد .البته همچنان در اسکی صحبت از بدهی های میلیونی است.بدهی هایی که با لغو تمامی رقابتها و عدم برگزاری مسابقات داخلی توجیهی ندارد.این در حالی است که ملی پوشان این رشته پرهزینه، حقوقی هم دریافت نمی کنند.
شاید یکی دیگر از اولویتهای سعادتمند سرپرست فدراسیون اسکی انتخاب سرمربیان تیم های ملی و روسای کمیته های مختلف باشد.اتفاقی که با وجود گذشت چندماه از استعفای ناصر طالبی هنوز رخ نداده است.
به هر حال آنچه بیش از هر چیز دیگر باید مدنظر قرار گیرد تلاش برای استفاده از تمام پتانسیل کشور و حضور حداکثری و البته با کیفیت در رقابتهای المپیک زمستانی ۲۰۱۸ باشد.
