آیت الله مدنی به دو خصلت شهره بود: سری نترس و جسور داشت و چشمانی که با ذکر خدا مثل ابر بهار اشک می ریخت. هنگامی که ضدانقلاب در تبریز ، جایگاه نماز جمعه را به آتش کشید و با تهدید مسلحانه سعی کرد تا از برگزاری نماز جمعه در این شهر ممانعت نماید ، آیت الله مدنی ، در روز جمعه كفن پوشيد و پيشاپيش جمعيت به راه افتاد و گفت « تا من زنده ام و در اين شهر نماينده امام هستم، نماز جمعه را برگزار مي كنم»
وی در ساعت یک و چهل و پنج دقیقه روز جمعه 20 شهریور 1360 ، زمانی که پس از اقامه نماز جمعه ، درحالی که برای اقامه ی نافله قامت بسته بود ، با انفجار نارنجکی توسط نیروهای سازمان منافقین خلق ، به شهادت رسید.
عکس زیر ، احتمالا در سال 1359 گرفته شده است و ایشان را در جبهه های دفاع مقدس نشان می دهد.
روحمان با یادش شاد