به گزارش مشرق، محمد كاظم انبارلویی در سرمقاله روزنامه رسالت نوشت:
خبر دیدار جمعی از نمایندگان منتخب مجلس دهم به همراه عارف نماینده محترم مردم تهران با مراجع عظام تقلید یكشنبه‌گذشته روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت. مراجع عظام تقلید دغدغه‌های خود را در حوزه سیاسی و اقتصادی مطرح كردند و خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی محرومین و مستضعفین شدند.
در این میان دیدار عارف و همراهان با حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی به دلیل طرح بحث دیاثت سیاسی و اقتصادی، سر وصدایی ایجاد كرد. معظم له در این دیدار صریح و بی‌پرده فرمودند: «كسانی كه راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی به روی كشور می‌گشایند، دیوث هستند.»
برخی خبرگزاری‌ها به جای واژه «دیوث» فقط به واژه «بی‌غیرت» اكتفا كردند و از این مبحث گذشتند اما برخی خبرگزاری‌ها این واژه را عیناً آوردند. انتظار می‌رفت دفتر آیت الله جوادی آملی در توضیح این مطلب از آن عبور كند و به نوعی آن را رُفت و روب نماید اما در توضیح این تعبیر بیش از 8 بار كلمه «دیاثت» و «دیوث» را به شرح زیر تكرار كرد؛
«آنچه در فهم درست رهنمودهای حضرت استاد حائز اهمیت است، کاربرد اصطلاح «دیاثت» در دانش فقه و اخلاق است که با کاربرد عرفی آن، تفاوت زیادی دارد.توضیح اینکه فقیهان شیعه، در ابواب قضاء، حدود و شهادات، بر اساس روایات معتبر امامان معصوم (علیهم السلام) احکام متعددی برای «دیوث» و «دیاثت» مطرح کرده‌اند. همان‌طور که در کتاب شریف مجمع البحرین آمده در اصطلاح ایشان، «دیوث» به مرد بى‌غیرتی گفته می‌شود که مردان بیگانه را بر همسرش وارد مى‌کند. دیاثت از گناهان کبیره است به‌گونه‌ای که در روایتی از وجود مقدس رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که دیوث بوى بهشت را استشمام نمى‌کند. امام صادق (علیه السلام) نیز مى‌فرماید: «بهشت بر دیوث حرام است». از این رو شهادت دیوث نیز در محاکم شرعی پذیرفته نیست.در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد و غیرزدایی هم به این معناست که اولاً اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیاً خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست. بر اساس چنین معنای فقهی و اخلاقی معظم‌له با بیان اینکه کشور ما، کشوری غنی و برخوردار از نعمات و مواهب الهی است، اظهار داشتند: با وجود این‌همه منابع غنی در داخل کشور، واردات برخی کالاها که در کشور امکان تولید آن وجود دارد، دلیلی جز سوء مدیریت و در برخی موارد بی‌غیرتی ندارد.حضرت استاد (دام ظله) در چنین فضایی بحث غیرت دینی را مطرح نموده و با توسعه مفهومی نسبت به کلمه دیاثت و دیوث فرمودند: کسانی که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی به‌روی کشور می‌گشایند از غیرت اقتصادی یا سیاسی برخوردار نبوده و دیوث هستند.» (1)
اصرار معظم له و دفتر وی در كاربرد این واژه حكایت از یك جسارت و شجاعت در معرفی یك جریان مسموم و خائن در نهضت‌های یكصد سال اخیر دارد. به جرأت می‌توان گفت هیچ مرجع تقلید و فقیهی در تفسیر سیاسی خود از این جریان، شجاعت طرح این موضوع و بازشناسی و عیارسنجی فعل آن را نداشته است. در نهضت‌های یكصد سال اخیر ما با رجال سیاسی برخورد می‌كنیم كه وابستگی خود را به اجانب و بویژه روس و انگلیس پنهان نمی‌كردند.
این جماعت هر وقت بحرانی رخ می‌داد با زدن پرچم انگلیس یا پرچم روس بر سردر خانه خود از هر گونه تعرض مصونیت پیدا می‌كردند. آن شب كه مشروطه‌خواهان انگلیسی تهران را تصرف كردند به مرحوم شهید شیخ فضل الله نوری گفتند كافی است پرچم روس یا انگلیس را بر سردر خانه‌ات برافرازی تا از هرگونه تعرضی مصون بمانی. او گفت: «یك عمر برای اسلام و ملت كار كردم، آخر عمری برای نجات جان خود بروم زیر پرچم کفر؟ هرگز چنین نخواهم كرد.» او قهرمانانه ایستاد و زیر بار چنین ننگی نرفت و حلاج‌وار طناب دار را بوسید.
در جریان به توپ بستن مجلس، عده‌ای به سفارت انگلیس پناهنده شدند و در فتح تهران هم عده‌ای به سفارت روس پناه بردند. مفهوم این عمل آنان چه بود؟ این جماعت روسیاه راه نفوذ بیگانگان را در فضای سیاسی كشور باز می‌كردند.
ماموریت جریان فراماسونری كه هر كدام سر در آخور یك كشور اجنبی مثل انگلیس، فرانسه و آمریكا طی یكصدسال اخیر داشتند در حوزه سیاست و اقتصاد، قراردادهای ننگینی بود كه یكی پس از دیگری بیرون آمد.قرارداد توتون و تنباكو و قرارداد دارسی از آن جمله بود.
آیت‌الله جوادی آملی یك حكیم متأله و یك فیلسوف و فقیه مبرز است. او معلم اخلاق و یك عارف بزرگ است. زشتی و شناعت كاربرد واژه یاد شده را در یك دیدار سیاسی می‌داند. هیچ سیاستمداری حاضر نیست در نطق‌های خود از این واژه استفاده كند، اما او حیا را در بیان این حقیقت كنار نهاد و چهره واقعی این جماعت بی‌غیرت را كه منافع و مصالح ملی را در معرض تاراج بیگانگان قرار می‌دهند و نوامیس ملی را در ازای دریافت پول ناچیزی به حراج می‌گذارند، نشان داد.فلسفه اخذ پورسانت در یك خرید خارجی چیست؟ فرد پورسانت بگیر مامور می‌شود منافع یك شركت تولیدی در خارج را به ضرر همان واحد تولیدی در داخل حفظ كند و در ازای آن پول بگیرد.
شعار رهبران كره جنوبی و تركیه در گام نهادن در وادی توسعه اقتصادی این بود؛ «واردات ممنوع، صادرات آزاد»! در این معركه تمامی قدرت دولت پشت این شعار ملی قرار گرفت. چین و ژاپن هم مسیر توسعه را از همین راه طی كردند. با آنكه در این باره قوانین قرص و محكمی در کشور داریم اما عزمی برای اجرای آن وجود ندارد. حضرت آیت‌الله جوادی آملی در همین دیدار با اظهار تاسف می‌گوید: «كشور را از واردات كالاهای خارجی پر كردیم، بعد سخن از تولید ملی به میان می‌آوریم»!
در حوزه سیاست، در فتنه 18 تیر 78 و نیز فتنه انتخابات سال 88 با عناصری برخورد می‌كنیم كه بی‌پروا منتظر حمایت امپریالیسم خبری جهانی از مواضع خود بودند، به طوری كه با افتخار تمام می‌گفتند: «یك بیانیه صادر می‌كنیم، به فاصله چند ثانیه بی‌بی‌سی آن را زیرنویس می‌كند.» به این هم اكتفا نكردند، كادرهای رسانه‌ای خود را به لندن، پاریس و واشنگتن فرستادند تا از طریق بوق‌های آنها پیام‌های خود را بارگذاری كنند.
آنها اقتدار ملی و امنیت ملی را پیش‌فروش كردند و از این شنیع‌تر كسانی را به كنگره آمریكا فرستادند و پیام دادند تحریم‌ها را تشدید كنید تا دولت و ملت ایران به زانو درآید. آنقدر وقیح عمل كردند و اصراری هم بر پنهان‌كاری این وقاحت، نه آنها و نه آمریكایی‌ها و انگلیسی‌ها نداشتند!
مخاطب آیت الله جوادی آملی در این دیدار چه كسانی هستند؟ آنها باید به خود بیایند. كسانی كه در نیمه آخر دهه 70 و نیمه اول دهه 80 سمفونی خروج از حاكمیت و خروج بر حاكمیت را از درون حاكمیت به رهبری اركستر سمفونی سرویس‌های امنیتی آمریكا و انگلیس اجرا كردند. باید بدانند به حكم یك فقیه و حكیم، مسیر بی‌غیرتی سیاسی و اقتصادی را طی می‌كردند و نام این كار آنها نوعی دیاثت است. هیچ رجل سیاسی و روحانی طی یك صد سال اخیر جرأت نكرد این فعل زشت آنها را بی‌پروا و بدون حیای سیاسی بازگو كند و از عواقب آن نهراسد. آنها كه حضرت آیت‌الله جوادی آملی را به خاطر كاربرد این واژه مورد ملامت قرار می‌دهند درك درستی از مفهوم نفوذ، آن هم در ساحات سیاسی و اقتصادی ندارند.
عامل اصلی عقب‌ماندگی كشور و خطراتی كه در راه استقلال نظام سیاسی و اقتصادی كشور است همین كسانی هستند كه راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی باز می‌كنند و از این فعل زشت خود هم ابایی ندارند و با افتخار از آن یاد می‌كنند.
آنها منشأ فساد ملك و ملت هستند. با وجود این جماعت، اقتصاد مقاومتی قوام نمی‌یابد و مشكلات مردم بویژه محرومان و مستضعفان حل نمی‌شود.
پی نوشت:
1- روزنامه رسالت 21/2/95
خبر دیدار جمعی از نمایندگان منتخب مجلس دهم به همراه عارف نماینده محترم مردم تهران با مراجع عظام تقلید یكشنبه‌گذشته روی خروجی خبرگزاری‌ها رفت. مراجع عظام تقلید دغدغه‌های خود را در حوزه سیاسی و اقتصادی مطرح كردند و خواستار رسیدگی به وضعیت اقتصادی محرومین و مستضعفین شدند.
در این میان دیدار عارف و همراهان با حضرت آیت‌الله العظمی جوادی آملی به دلیل طرح بحث دیاثت سیاسی و اقتصادی، سر وصدایی ایجاد كرد. معظم له در این دیدار صریح و بی‌پرده فرمودند: «كسانی كه راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی به روی كشور می‌گشایند، دیوث هستند.»
برخی خبرگزاری‌ها به جای واژه «دیوث» فقط به واژه «بی‌غیرت» اكتفا كردند و از این مبحث گذشتند اما برخی خبرگزاری‌ها این واژه را عیناً آوردند. انتظار می‌رفت دفتر آیت الله جوادی آملی در توضیح این مطلب از آن عبور كند و به نوعی آن را رُفت و روب نماید اما در توضیح این تعبیر بیش از 8 بار كلمه «دیاثت» و «دیوث» را به شرح زیر تكرار كرد؛
«آنچه در فهم درست رهنمودهای حضرت استاد حائز اهمیت است، کاربرد اصطلاح «دیاثت» در دانش فقه و اخلاق است که با کاربرد عرفی آن، تفاوت زیادی دارد.توضیح اینکه فقیهان شیعه، در ابواب قضاء، حدود و شهادات، بر اساس روایات معتبر امامان معصوم (علیهم السلام) احکام متعددی برای «دیوث» و «دیاثت» مطرح کرده‌اند. همان‌طور که در کتاب شریف مجمع البحرین آمده در اصطلاح ایشان، «دیوث» به مرد بى‌غیرتی گفته می‌شود که مردان بیگانه را بر همسرش وارد مى‌کند. دیاثت از گناهان کبیره است به‌گونه‌ای که در روایتی از وجود مقدس رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) آمده است که دیوث بوى بهشت را استشمام نمى‌کند. امام صادق (علیه السلام) نیز مى‌فرماید: «بهشت بر دیوث حرام است». از این رو شهادت دیوث نیز در محاکم شرعی پذیرفته نیست.در فرهنگ قرآنی غیرت را معرفت هویت و غیرزدایی تشکیل می‌دهد و غیرزدایی هم به این معناست که اولاً اجازه ندهیم بیگانه به حریم ما نفوذ کند و ثانیاً خودمان هم در کار دیگران تجسس نکنیم. بیگانه را در حریم خود راه دادن و وارد حریم غیر شدن با غیرت سازگار نیست. بر اساس چنین معنای فقهی و اخلاقی معظم‌له با بیان اینکه کشور ما، کشوری غنی و برخوردار از نعمات و مواهب الهی است، اظهار داشتند: با وجود این‌همه منابع غنی در داخل کشور، واردات برخی کالاها که در کشور امکان تولید آن وجود دارد، دلیلی جز سوء مدیریت و در برخی موارد بی‌غیرتی ندارد.حضرت استاد (دام ظله) در چنین فضایی بحث غیرت دینی را مطرح نموده و با توسعه مفهومی نسبت به کلمه دیاثت و دیوث فرمودند: کسانی که راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی یا سیاسی به‌روی کشور می‌گشایند از غیرت اقتصادی یا سیاسی برخوردار نبوده و دیوث هستند.» (1)
اصرار معظم له و دفتر وی در كاربرد این واژه حكایت از یك جسارت و شجاعت در معرفی یك جریان مسموم و خائن در نهضت‌های یكصد سال اخیر دارد. به جرأت می‌توان گفت هیچ مرجع تقلید و فقیهی در تفسیر سیاسی خود از این جریان، شجاعت طرح این موضوع و بازشناسی و عیارسنجی فعل آن را نداشته است. در نهضت‌های یكصد سال اخیر ما با رجال سیاسی برخورد می‌كنیم كه وابستگی خود را به اجانب و بویژه روس و انگلیس پنهان نمی‌كردند.
این جماعت هر وقت بحرانی رخ می‌داد با زدن پرچم انگلیس یا پرچم روس بر سردر خانه خود از هر گونه تعرض مصونیت پیدا می‌كردند. آن شب كه مشروطه‌خواهان انگلیسی تهران را تصرف كردند به مرحوم شهید شیخ فضل الله نوری گفتند كافی است پرچم روس یا انگلیس را بر سردر خانه‌ات برافرازی تا از هرگونه تعرضی مصون بمانی. او گفت: «یك عمر برای اسلام و ملت كار كردم، آخر عمری برای نجات جان خود بروم زیر پرچم کفر؟ هرگز چنین نخواهم كرد.» او قهرمانانه ایستاد و زیر بار چنین ننگی نرفت و حلاج‌وار طناب دار را بوسید.
در جریان به توپ بستن مجلس، عده‌ای به سفارت انگلیس پناهنده شدند و در فتح تهران هم عده‌ای به سفارت روس پناه بردند. مفهوم این عمل آنان چه بود؟ این جماعت روسیاه راه نفوذ بیگانگان را در فضای سیاسی كشور باز می‌كردند.
ماموریت جریان فراماسونری كه هر كدام سر در آخور یك كشور اجنبی مثل انگلیس، فرانسه و آمریكا طی یكصدسال اخیر داشتند در حوزه سیاست و اقتصاد، قراردادهای ننگینی بود كه یكی پس از دیگری بیرون آمد.قرارداد توتون و تنباكو و قرارداد دارسی از آن جمله بود.
آیت‌الله جوادی آملی یك حكیم متأله و یك فیلسوف و فقیه مبرز است. او معلم اخلاق و یك عارف بزرگ است. زشتی و شناعت كاربرد واژه یاد شده را در یك دیدار سیاسی می‌داند. هیچ سیاستمداری حاضر نیست در نطق‌های خود از این واژه استفاده كند، اما او حیا را در بیان این حقیقت كنار نهاد و چهره واقعی این جماعت بی‌غیرت را كه منافع و مصالح ملی را در معرض تاراج بیگانگان قرار می‌دهند و نوامیس ملی را در ازای دریافت پول ناچیزی به حراج می‌گذارند، نشان داد.فلسفه اخذ پورسانت در یك خرید خارجی چیست؟ فرد پورسانت بگیر مامور می‌شود منافع یك شركت تولیدی در خارج را به ضرر همان واحد تولیدی در داخل حفظ كند و در ازای آن پول بگیرد.
شعار رهبران كره جنوبی و تركیه در گام نهادن در وادی توسعه اقتصادی این بود؛ «واردات ممنوع، صادرات آزاد»! در این معركه تمامی قدرت دولت پشت این شعار ملی قرار گرفت. چین و ژاپن هم مسیر توسعه را از همین راه طی كردند. با آنكه در این باره قوانین قرص و محكمی در کشور داریم اما عزمی برای اجرای آن وجود ندارد. حضرت آیت‌الله جوادی آملی در همین دیدار با اظهار تاسف می‌گوید: «كشور را از واردات كالاهای خارجی پر كردیم، بعد سخن از تولید ملی به میان می‌آوریم»!
در حوزه سیاست، در فتنه 18 تیر 78 و نیز فتنه انتخابات سال 88 با عناصری برخورد می‌كنیم كه بی‌پروا منتظر حمایت امپریالیسم خبری جهانی از مواضع خود بودند، به طوری كه با افتخار تمام می‌گفتند: «یك بیانیه صادر می‌كنیم، به فاصله چند ثانیه بی‌بی‌سی آن را زیرنویس می‌كند.» به این هم اكتفا نكردند، كادرهای رسانه‌ای خود را به لندن، پاریس و واشنگتن فرستادند تا از طریق بوق‌های آنها پیام‌های خود را بارگذاری كنند.
آنها اقتدار ملی و امنیت ملی را پیش‌فروش كردند و از این شنیع‌تر كسانی را به كنگره آمریكا فرستادند و پیام دادند تحریم‌ها را تشدید كنید تا دولت و ملت ایران به زانو درآید. آنقدر وقیح عمل كردند و اصراری هم بر پنهان‌كاری این وقاحت، نه آنها و نه آمریكایی‌ها و انگلیسی‌ها نداشتند!
مخاطب آیت الله جوادی آملی در این دیدار چه كسانی هستند؟ آنها باید به خود بیایند. كسانی كه در نیمه آخر دهه 70 و نیمه اول دهه 80 سمفونی خروج از حاكمیت و خروج بر حاكمیت را از درون حاكمیت به رهبری اركستر سمفونی سرویس‌های امنیتی آمریكا و انگلیس اجرا كردند. باید بدانند به حكم یك فقیه و حكیم، مسیر بی‌غیرتی سیاسی و اقتصادی را طی می‌كردند و نام این كار آنها نوعی دیاثت است. هیچ رجل سیاسی و روحانی طی یك صد سال اخیر جرأت نكرد این فعل زشت آنها را بی‌پروا و بدون حیای سیاسی بازگو كند و از عواقب آن نهراسد. آنها كه حضرت آیت‌الله جوادی آملی را به خاطر كاربرد این واژه مورد ملامت قرار می‌دهند درك درستی از مفهوم نفوذ، آن هم در ساحات سیاسی و اقتصادی ندارند.
عامل اصلی عقب‌ماندگی كشور و خطراتی كه در راه استقلال نظام سیاسی و اقتصادی كشور است همین كسانی هستند كه راه نفوذ بیگانگان را در فضای اقتصادی و سیاسی باز می‌كنند و از این فعل زشت خود هم ابایی ندارند و با افتخار از آن یاد می‌كنند.
آنها منشأ فساد ملك و ملت هستند. با وجود این جماعت، اقتصاد مقاومتی قوام نمی‌یابد و مشكلات مردم بویژه محرومان و مستضعفان حل نمی‌شود.
پی نوشت:
1- روزنامه رسالت 21/2/95
