به گزارش مشرق، امیر زرگری که سابقه حضور در المپیک آتن و لندن در کارنامه دارد، برخلاف هم‌دوره‌ای‌های خود به دنبال رفتن به المپیک ریو نیست. از این رو حتی در مسابقاتی که حکم انتخابی المپیک را دارد نیز شرکت نکرد. البته این ورزشکار مدتی است در آمریکا به سر می برد و قرار است از این پس در آنجا ساکن شود. با این حال به گفته خودش قید دوچرخه سواری ، مخصوصا باشگاه پیشگامان را نزده و تصمیم دارد دوباره برای این تیم پا به رکاب شود.
زرگری در مهمترین صحبت هایش نوک پیکان انتقاداتش را به سمت فدراسیون گرفت و نحوه انتخاب رکابزنان المپیکی را نادرست عنوان کرد و گفت: کسی که حرف از انتخابی می زند بی سوادی خود را نشان می دهد. گفتگو با زرگری را می‌خوانید.
* مدتی است که دیگر در دوچرخه‌سواری حضور ندارید؟
من تا چند روز قبل از آغاز تور آذربایجان نیز در آمریکا تمرین داشتم و می خواستم در آن تور شرکت کنم، اما محمد قادری عمل جراحی داشت و کسی نبود که در کنارش باشد. بنابراین مجبور شدم بمانم و کارهای مربوط به بیمارستان را برایش انجام دهم.
* با توجه به شرایط موجود، تیم خود را تغییر می دهید یا همچنان با پیشگامان همکاری دارید؟
فعلا با پیشگامان همکاری دارم. اگر بشود سعی می‌کنم دو، سه تور با آنها باشم. البته برای حضور در تور تایوان هم برنامه داشتم، اما به مشکل برخوردم. برای پرداخت جوایز تورها شماره حساب من در آمریکا را داده بودند و این به عنوان درآمد برای من محسوب شده بود و باید مالیات آن ر ا می پرداختم. مجبور شدم این مشکل را حل کنم و پاسپورتم دیر به دستم رسید. البته برای اخذ ویزا آن را به سفارت تایوان در واشنگتن ارسال کردم، اما زمانی که ویزا صادر شد دو روز از آغاز تور تایوان گذشته بود.
* در کل به فکر تغییر تیم نیستید؟
با توجه به نتایج و رنکینگی که داشتم می‌توانم تیمم را جابجا کنم، اما چون از ابتدا با پیشگامان بودم و خیلی برایش زحمت کشیدم، دوست دارم همیشه این تیم سر پا باشد. تیم برای من در آمریکا است. حتی سال گذشته پیشنهادی از لمپر ایتالیا داشتم، اما قبول نکردم و در پیشگامان ماندم.
* پیشگامان سیر صعودی خوبی داشت، اما سه رکابزن اصلی خود (رامین مهربانی آذر، حسین عسکری و امیر زرگری) را به دلایل مختلف در کنار خود ندارد و اکنون شرایطیش پیچیده شده است.
پیشگامان شرایط خوبی دارد، اما در تورهای آسیایی ر‌قا‌بت بین ایرانی‌ها است و این کار را خراب کرده است. تیم پیشگامان مشکلی ندارد، اما متاسفانه تیم‌های ایرانی بیشتر با یکدیگر کار دارند تا اینکه به فکر ر‌قا‌بت با تیم‌های دیگر باشند. وقتی دو تیم از ایران در یک تور شرکت می‌کنند یک تیم بیشتر سعی می‌کند که تیم دیگری نتیجه نگیرد و بعد اگر خودش توانست به دنبال کسب نتیجه باشد. از چندین سال قبل این قضیه وجود دارد. حساسیت‌هایی هم که همیشه به خاطر انتخاب شدن برای المپیک و باز‌ی‌های آسیایی وجود دارد تاثیرگذار است. البته فدراسیون نیز همیشه سعی می‌کند این اختلافات باشد تا بتواند از رکابزنان استفاده کند.
* انگار شما بر خلاف برخی از هم دوره‌ای‌هایتان قید المپیک ریو را زده‌اید؟
خود فدراسیون دوست نداشت ما باشیم. البته خودم ترجیح می‌دهم رکابزنان جوانتر بروند. من دو، سه مرتبه المپیک را تجربه کرده‌ام و حال فرقی نمی‌کند چه کسی به المپیک برود. فکر می‌کنم رکابزنان جوانتر بروند بهتر باشد مانند آروین گودرزی یا امیر کلاهدوز، زیرا آنها آینده دار هستند. از رکابزنان در سن و سال ما هم می توانند استفاده کنند، اما تا ابد این کار شدنی نیست. الان اعزام یک رکابزن سن و سال دار به این دلیل است که المپیک نرفته و می‌خواهد آن را هم ببیند، اما برای رکابزنان جوان یک انگیزه است. من خودم وقتی جوانتر بودم و به مسابقه اعزام می شدم انگیزه‌ام خیلی بیشتر از فردی می‌شد که 10 سال از من بزرگتر بود.
به نظرم این میدان را باید به رکابزنانی بدهند که تا 10 سال دیگر می‌توانند از آنها استفاده کنند. البته آن فرد باید پتانسیل هم داشته باشد نه این که این فرصت را به پسر آقای چایچی بدهند. زیرا در حال تلاش هستند او را به المپیک بفرستند.
* اگر ملاک مسابقاتی باشد که حکم انتخابی المپیک دارد نفرات مشخص هستند.
انتخابی نمی‌تواند ملاک باشد. در هیچ کجای دنیا نمی آیند از یک مسابقه رکابزن را انتخاب کنند. تیم ملی اسپانیا یا ایتالیا برای المپیک یا قهرمانی جهان نمی آیند یک مسابقه بگذارند و نفرات از آن مسابقه انتخاب شوند چون ملاک درستی نیست. اگر می‌خواهند واقعا یک نفر را انتخاب کنند باید نتایجش را در یک سال و نیم گذشته آنالیز کنند و اینکه در گرفتن سهمیه المپیک چقدر تاثیرگذار بوده است. یک نفر که اصلا یک هزارم درصد تاثیری در گرفتن امتیاز لازم جهت کسب سهمیه المپیک نداشته حالا به هر دلیلی در انتخابی اول می شود، این نمی‌تواند ملاک درستی برای انتخاب ان فرد باشد.
ممکن است در یک مسابقه چهار نفر هم تبانی کنند، یا دو نفر با هم لجبازی کنند و نفر دیگری قهرمان شود. بنابراین هر کسی که حرف از انتخابی می زند بیسوادی خود را نشان می‌دهد و از دوچرخه‌سواری سر رشته‌ای ندارد. در حالی که باید 15 نفر را به عنوان کاندید در نظر بگیرند و نتایج دو سال اخیر شان را مورد بررسی قرار دهند که چه عملکردی داشته‌اند. همین الان نفرات تیم اسپانیا، ایتالیا، انگلیس و آمریکا مشخص است. چون آنها نفرات را بر این اساس انتخاب می‌کنند حالا با فدراسیون ایران در این مورد حرف بزنید. آقای چایچی می‌گوید من رنکینگ دارم و بر اساس آن نفرات را انتخاب می‌کنم. رنکینگ هم معلوم نیست به چه صورت است که تمام امتیازات به اسم پسرش ثبت می‌شود!
* بحث انتخاب رکابزنان برای المپیک همیشه ماجرای پر حرف و حدیثی بوده است.
چون همیشه اشتباه بوده است و افرادی که از دوچرخه‌سواری دور بوده‌اند نفرات را برای المپیک انتخاب می‌کنند. حالا یک نفر می‌تواند در این میان لابی کند. در المپیک‌های قبلی این اتفاق افتاده که یک رکابزن به افراد مختلف زنگ می‌زد که در جلسه کمیته فنی به او رای دهند و به المپیک برود. یک یا دو مسابقه نمی‌تواند ملاک درستی برای انتخاب نفرات باشد و در کشورهای صاحب نام در ورزش در هیچ رشته‌ای به این شیوه ورزشکار را به تیم ملی نمی‌برند چه برسد به المپیک.
* از الان می‌توان گفت وضعیت دوچرخه‌سواری ایران در المپیک به چه شکل است؟
مسیر مسابقات جاده المپیک ریو برای رکابزنان ایران خیلی خوب است بر خلاف المپیک لندن که مسیر تقریبا کفی بود. در المپیک پکن نیز مسیر سر بالایی بود و عسکری توانست نسبت به دوره‌های قبل نتیجه بهتری گرفت. شاید ریو المپیکی باشد که به خاطر مسیرش رکابزنان ایرانی بتوانند خودی نشان دهند. با توجه به تخصص رکابزنان ایرانی، ریو می‌تواند المپیکی باشد که در آنجا نسبت به دوره‌های قبل نتایج بهتری به دست آید.
* اشاره به اسم حسین عسکری کردید فکر نمی کنید با بدشانسی بزرگی روبرو شد؟
او رکابزن بزرگی بوده و نتایج خوب خود را گرفته است . امیدوارم هر چه سریع‌تر حالش خوب شود. به هر حال آسیب‌دیدگی از ورزش جدا نشدنی است، اما سخت است یک ورزشکار حر‌فه‌ای با آسیب‌دیدگی بخواهد از دوچرخه‌سواری جدا شود.
* بعد از المپیک، باز‌ی‌های آسیایی 2018 را پیش‌رو داریم. کلا قید تیم ملی را زده‌ایدیا خیر؟
تیم ملی قید من را زده است!
* شاید دلیلش این باشد که خیلی رک و بی پروا در مورد فدراسیون حرف می‌زنید.
این فدراسیون از اول با من خوب نبود و دلیلش را نمی دانم. سه سال پیش زمانی که می خواستم در تور آذربایجان رکاب بزنم به صورت غیر قانونی کارت UCI من را صادر نکردند. من آدمی نبودم که هر چه فدراسیون بگوید، من هم بگویم چشم و بر سرم هم زدند صدایم در نیاید. معمولا در ایران در هر رشته‌ای یک عده ورزشکار محافظه کار هستند و تلفن خود را خاموش کرده تا مصاحبه نکنند یا هر زمان سوالی از آنها بپرسید می‌گویند همه چیز خوب و بر وفق مراد است و به خاطر از دست ندادن بعضی چیزها خیلی از واقعیت‌ها را نمی‌گویند.
این باعث می‌شود هیچ موقع پیشرفت نباشد. مدیران هم انتقاد پذیر نیستند و فقط می‌خواهند بگویند با آمدن آنها فلان مدال گرفته شد. به نظرم اگر می‌خواهند عملکرد رییس فدراسیون را ببینند نباید الان یا حتی یک سال آینده را در نظر بگیرند چون حاصل کار مدیران قبلی بوده است. برای دیدن عملکرد رییس فدراسیون باید چهار سال آینده را در نظر گرفت. به نظرم مدال‌هایی که الان گرفته می‌شود حاصل فدراسیون آقای هاشمی است، زیرا دوچرخه‌سوارهای خوبی آن زمان بر رویشان کار شد. زمان علی زنگی آبادی مربیان خوبی به ایران آمدند که واقعا تاثیرگذار بودند.
شرایط دوچرخه سواری مانند یک باغ است که اگر به آن رسیدگی شود تا 10 سال دیگر میوه می‌دهد، اگر رسیدگی نشود باز هم تا چهار سال دیگر هم میوه می‌دهد، اما وقتی خشک شد نشان می‌دهد باغبانی که چهار سال قبل آورده‌ایم نتوانسته خوب کار کند. آن کسی که کارشناس است باید بداند با سه، چهار ماه یا حتی سه، چهار سال هیچ مدالی به دست نمی‌آید.
* از وضعیت محمد قادری چه خبر؟
در آمریکا تنها است و از نظر مالی خیلی مشکل دارد. در آمریکا هزینه ویزیت پزشک، دو، سه هزار دلار می‌شود. عمل جراحی چند روز پیش داشته که پزشک از نتیجه آن راضی بود، اما باید چند هفته‌ای را تحت نظر باشد.
* هزینه‌ها را چطور تامین می‌کند؟
هزینه عمل جراحی‌اش 50 هزار دلار شده که بدهکار است و باید ماهیانه آن را پرداخت کند. آقایان هدایتی و دنیامالی خیلی کمکش کرده بودند و انگار گفته بودند به آمریکا برود بازهم کمکش می‌کنند، اما نتوانسته با آنها ارتباطی بگیرد. جالب اینکه قمری گفته بود دنبال شماره تماسش بوده، اما پیدا نکرده در حالی که من در کنار قادری بودم. وقتی در تلگرام به قمری پیام داد که او پیام را دید، اما جواب نداد. اصلا قمری مگر به من زنگ زد که در این چند ماه کجا هستی که با قادری تماس بگیرد. الان هم به او بگویی چرا سراغی از زرگری نگرفته‌ای می‌گوید به ما چه. او به آمریکا رفته و خوشگذرانی می‌کند.
زرگری در مهمترین صحبت هایش نوک پیکان انتقاداتش را به سمت فدراسیون گرفت و نحوه انتخاب رکابزنان المپیکی را نادرست عنوان کرد و گفت: کسی که حرف از انتخابی می زند بی سوادی خود را نشان می دهد. گفتگو با زرگری را می‌خوانید.
* مدتی است که دیگر در دوچرخه‌سواری حضور ندارید؟
من تا چند روز قبل از آغاز تور آذربایجان نیز در آمریکا تمرین داشتم و می خواستم در آن تور شرکت کنم، اما محمد قادری عمل جراحی داشت و کسی نبود که در کنارش باشد. بنابراین مجبور شدم بمانم و کارهای مربوط به بیمارستان را برایش انجام دهم.
* با توجه به شرایط موجود، تیم خود را تغییر می دهید یا همچنان با پیشگامان همکاری دارید؟
فعلا با پیشگامان همکاری دارم. اگر بشود سعی می‌کنم دو، سه تور با آنها باشم. البته برای حضور در تور تایوان هم برنامه داشتم، اما به مشکل برخوردم. برای پرداخت جوایز تورها شماره حساب من در آمریکا را داده بودند و این به عنوان درآمد برای من محسوب شده بود و باید مالیات آن ر ا می پرداختم. مجبور شدم این مشکل را حل کنم و پاسپورتم دیر به دستم رسید. البته برای اخذ ویزا آن را به سفارت تایوان در واشنگتن ارسال کردم، اما زمانی که ویزا صادر شد دو روز از آغاز تور تایوان گذشته بود.
* در کل به فکر تغییر تیم نیستید؟
با توجه به نتایج و رنکینگی که داشتم می‌توانم تیمم را جابجا کنم، اما چون از ابتدا با پیشگامان بودم و خیلی برایش زحمت کشیدم، دوست دارم همیشه این تیم سر پا باشد. تیم برای من در آمریکا است. حتی سال گذشته پیشنهادی از لمپر ایتالیا داشتم، اما قبول نکردم و در پیشگامان ماندم.
* پیشگامان سیر صعودی خوبی داشت، اما سه رکابزن اصلی خود (رامین مهربانی آذر، حسین عسکری و امیر زرگری) را به دلایل مختلف در کنار خود ندارد و اکنون شرایطیش پیچیده شده است.
پیشگامان شرایط خوبی دارد، اما در تورهای آسیایی ر‌قا‌بت بین ایرانی‌ها است و این کار را خراب کرده است. تیم پیشگامان مشکلی ندارد، اما متاسفانه تیم‌های ایرانی بیشتر با یکدیگر کار دارند تا اینکه به فکر ر‌قا‌بت با تیم‌های دیگر باشند. وقتی دو تیم از ایران در یک تور شرکت می‌کنند یک تیم بیشتر سعی می‌کند که تیم دیگری نتیجه نگیرد و بعد اگر خودش توانست به دنبال کسب نتیجه باشد. از چندین سال قبل این قضیه وجود دارد. حساسیت‌هایی هم که همیشه به خاطر انتخاب شدن برای المپیک و باز‌ی‌های آسیایی وجود دارد تاثیرگذار است. البته فدراسیون نیز همیشه سعی می‌کند این اختلافات باشد تا بتواند از رکابزنان استفاده کند.
* انگار شما بر خلاف برخی از هم دوره‌ای‌هایتان قید المپیک ریو را زده‌اید؟
خود فدراسیون دوست نداشت ما باشیم. البته خودم ترجیح می‌دهم رکابزنان جوانتر بروند. من دو، سه مرتبه المپیک را تجربه کرده‌ام و حال فرقی نمی‌کند چه کسی به المپیک برود. فکر می‌کنم رکابزنان جوانتر بروند بهتر باشد مانند آروین گودرزی یا امیر کلاهدوز، زیرا آنها آینده دار هستند. از رکابزنان در سن و سال ما هم می توانند استفاده کنند، اما تا ابد این کار شدنی نیست. الان اعزام یک رکابزن سن و سال دار به این دلیل است که المپیک نرفته و می‌خواهد آن را هم ببیند، اما برای رکابزنان جوان یک انگیزه است. من خودم وقتی جوانتر بودم و به مسابقه اعزام می شدم انگیزه‌ام خیلی بیشتر از فردی می‌شد که 10 سال از من بزرگتر بود.
به نظرم این میدان را باید به رکابزنانی بدهند که تا 10 سال دیگر می‌توانند از آنها استفاده کنند. البته آن فرد باید پتانسیل هم داشته باشد نه این که این فرصت را به پسر آقای چایچی بدهند. زیرا در حال تلاش هستند او را به المپیک بفرستند.
* اگر ملاک مسابقاتی باشد که حکم انتخابی المپیک دارد نفرات مشخص هستند.
انتخابی نمی‌تواند ملاک باشد. در هیچ کجای دنیا نمی آیند از یک مسابقه رکابزن را انتخاب کنند. تیم ملی اسپانیا یا ایتالیا برای المپیک یا قهرمانی جهان نمی آیند یک مسابقه بگذارند و نفرات از آن مسابقه انتخاب شوند چون ملاک درستی نیست. اگر می‌خواهند واقعا یک نفر را انتخاب کنند باید نتایجش را در یک سال و نیم گذشته آنالیز کنند و اینکه در گرفتن سهمیه المپیک چقدر تاثیرگذار بوده است. یک نفر که اصلا یک هزارم درصد تاثیری در گرفتن امتیاز لازم جهت کسب سهمیه المپیک نداشته حالا به هر دلیلی در انتخابی اول می شود، این نمی‌تواند ملاک درستی برای انتخاب ان فرد باشد.
ممکن است در یک مسابقه چهار نفر هم تبانی کنند، یا دو نفر با هم لجبازی کنند و نفر دیگری قهرمان شود. بنابراین هر کسی که حرف از انتخابی می زند بیسوادی خود را نشان می‌دهد و از دوچرخه‌سواری سر رشته‌ای ندارد. در حالی که باید 15 نفر را به عنوان کاندید در نظر بگیرند و نتایج دو سال اخیر شان را مورد بررسی قرار دهند که چه عملکردی داشته‌اند. همین الان نفرات تیم اسپانیا، ایتالیا، انگلیس و آمریکا مشخص است. چون آنها نفرات را بر این اساس انتخاب می‌کنند حالا با فدراسیون ایران در این مورد حرف بزنید. آقای چایچی می‌گوید من رنکینگ دارم و بر اساس آن نفرات را انتخاب می‌کنم. رنکینگ هم معلوم نیست به چه صورت است که تمام امتیازات به اسم پسرش ثبت می‌شود!
* بحث انتخاب رکابزنان برای المپیک همیشه ماجرای پر حرف و حدیثی بوده است.
چون همیشه اشتباه بوده است و افرادی که از دوچرخه‌سواری دور بوده‌اند نفرات را برای المپیک انتخاب می‌کنند. حالا یک نفر می‌تواند در این میان لابی کند. در المپیک‌های قبلی این اتفاق افتاده که یک رکابزن به افراد مختلف زنگ می‌زد که در جلسه کمیته فنی به او رای دهند و به المپیک برود. یک یا دو مسابقه نمی‌تواند ملاک درستی برای انتخاب نفرات باشد و در کشورهای صاحب نام در ورزش در هیچ رشته‌ای به این شیوه ورزشکار را به تیم ملی نمی‌برند چه برسد به المپیک.
* از الان می‌توان گفت وضعیت دوچرخه‌سواری ایران در المپیک به چه شکل است؟
مسیر مسابقات جاده المپیک ریو برای رکابزنان ایران خیلی خوب است بر خلاف المپیک لندن که مسیر تقریبا کفی بود. در المپیک پکن نیز مسیر سر بالایی بود و عسکری توانست نسبت به دوره‌های قبل نتیجه بهتری گرفت. شاید ریو المپیکی باشد که به خاطر مسیرش رکابزنان ایرانی بتوانند خودی نشان دهند. با توجه به تخصص رکابزنان ایرانی، ریو می‌تواند المپیکی باشد که در آنجا نسبت به دوره‌های قبل نتایج بهتری به دست آید.
* اشاره به اسم حسین عسکری کردید فکر نمی کنید با بدشانسی بزرگی روبرو شد؟
او رکابزن بزرگی بوده و نتایج خوب خود را گرفته است . امیدوارم هر چه سریع‌تر حالش خوب شود. به هر حال آسیب‌دیدگی از ورزش جدا نشدنی است، اما سخت است یک ورزشکار حر‌فه‌ای با آسیب‌دیدگی بخواهد از دوچرخه‌سواری جدا شود.
* بعد از المپیک، باز‌ی‌های آسیایی 2018 را پیش‌رو داریم. کلا قید تیم ملی را زده‌ایدیا خیر؟
تیم ملی قید من را زده است!
* شاید دلیلش این باشد که خیلی رک و بی پروا در مورد فدراسیون حرف می‌زنید.
این فدراسیون از اول با من خوب نبود و دلیلش را نمی دانم. سه سال پیش زمانی که می خواستم در تور آذربایجان رکاب بزنم به صورت غیر قانونی کارت UCI من را صادر نکردند. من آدمی نبودم که هر چه فدراسیون بگوید، من هم بگویم چشم و بر سرم هم زدند صدایم در نیاید. معمولا در ایران در هر رشته‌ای یک عده ورزشکار محافظه کار هستند و تلفن خود را خاموش کرده تا مصاحبه نکنند یا هر زمان سوالی از آنها بپرسید می‌گویند همه چیز خوب و بر وفق مراد است و به خاطر از دست ندادن بعضی چیزها خیلی از واقعیت‌ها را نمی‌گویند.
این باعث می‌شود هیچ موقع پیشرفت نباشد. مدیران هم انتقاد پذیر نیستند و فقط می‌خواهند بگویند با آمدن آنها فلان مدال گرفته شد. به نظرم اگر می‌خواهند عملکرد رییس فدراسیون را ببینند نباید الان یا حتی یک سال آینده را در نظر بگیرند چون حاصل کار مدیران قبلی بوده است. برای دیدن عملکرد رییس فدراسیون باید چهار سال آینده را در نظر گرفت. به نظرم مدال‌هایی که الان گرفته می‌شود حاصل فدراسیون آقای هاشمی است، زیرا دوچرخه‌سوارهای خوبی آن زمان بر رویشان کار شد. زمان علی زنگی آبادی مربیان خوبی به ایران آمدند که واقعا تاثیرگذار بودند.
شرایط دوچرخه سواری مانند یک باغ است که اگر به آن رسیدگی شود تا 10 سال دیگر میوه می‌دهد، اگر رسیدگی نشود باز هم تا چهار سال دیگر هم میوه می‌دهد، اما وقتی خشک شد نشان می‌دهد باغبانی که چهار سال قبل آورده‌ایم نتوانسته خوب کار کند. آن کسی که کارشناس است باید بداند با سه، چهار ماه یا حتی سه، چهار سال هیچ مدالی به دست نمی‌آید.
* از وضعیت محمد قادری چه خبر؟
در آمریکا تنها است و از نظر مالی خیلی مشکل دارد. در آمریکا هزینه ویزیت پزشک، دو، سه هزار دلار می‌شود. عمل جراحی چند روز پیش داشته که پزشک از نتیجه آن راضی بود، اما باید چند هفته‌ای را تحت نظر باشد.
* هزینه‌ها را چطور تامین می‌کند؟
هزینه عمل جراحی‌اش 50 هزار دلار شده که بدهکار است و باید ماهیانه آن را پرداخت کند. آقایان هدایتی و دنیامالی خیلی کمکش کرده بودند و انگار گفته بودند به آمریکا برود بازهم کمکش می‌کنند، اما نتوانسته با آنها ارتباطی بگیرد. جالب اینکه قمری گفته بود دنبال شماره تماسش بوده، اما پیدا نکرده در حالی که من در کنار قادری بودم. وقتی در تلگرام به قمری پیام داد که او پیام را دید، اما جواب نداد. اصلا قمری مگر به من زنگ زد که در این چند ماه کجا هستی که با قادری تماس بگیرد. الان هم به او بگویی چرا سراغی از زرگری نگرفته‌ای می‌گوید به ما چه. او به آمریکا رفته و خوشگذرانی می‌کند.
