به گزارش مشرق، توسعه نسل‌های جدید ارتباطی و افزایش ظرفیت بسترهای ترافیک داده موبایل از جمله راهبردها و اقدامات قابل تقدیر وزارت ارتباطات کنونی برای جبران تمامی عقب ماندگی‌های موجود در این حوزه بود که بخش قابل توجهی از آن محقق شد.
دو سال پیش با دستور مستقیم وزیر ارتباطات و تصویب کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، مجوز ورود اپراتورهای اصلی کشور به حوزه خدمات 3G و 4G صادر شد تا بعد از سال‌ها عقب ماندگی و انحصار در زمینه 3G، اپراتورهای غالب کشور بتوانند خدمات نوین را به شکل سراسری عرضه کنند.
رقابت، با ورود همراه اول و ایرانسل به عرضه خدمات نسل‌های سوم و چهارم ارتباطی داغ و روز به روز بر حرارت آن افزوده شد.
هم‌زمان با نیمه‌های سال 93 که موافقت کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات جهت ارتقای نسل‌های ارتباطی اپراتورهای اول و دوم صادر شد، تمامی اپراتورهای کشور به نوعی از آینده این صنعت و دیدگاه وزارت ارتباطات نسبت به حوزه ICT مطلع شدند.
کمیسیون مذکور قبل از موافقت با ارتقای نسل اپراتورهای موبایل، شروطی پیش پای آنها گذاشت و امضای‌شان را جهت راه‌اندازی رومینگ ملی و ترابردپذیری شماره‌ها اخذ کرد.
دو پیش شرط مهمی که می‌تواند برگ برنده وزارت ارتباطات جهت ارائه کارنامه‌ای درخشان بعد از اتمام کار دولت باشد؛ زیرا هر دو طرح رومینگ و ترابردپذیری در نهایت منافع مشترکان موبایل و مردم را در پی دارد.
رومینگ ملی به دنبال اشتراک آنتن اپراتورها در نقاطی است که دیگری آنتن ندارد یا به عبارت ساده‌تر اگر مشترک اپراتور A باشید و به نقطه‌ای سفر کنید که آنجا فقط اپراتور B آنتن داشته باشد، شما با رومینگ داخلی روی شبکه اپراتور B منتقل می‌شوید یا بالعکس.
علی‌رغم اینکه چنین طرحی به وسعت ملی، یک شبه از دارایی (پوشش شبکه حکم سرمایه را دارد) اپراتورهای غالب به اپراتورهای کوچک بخشید و آنها را صاحب ثروتی عظیم کرد، اما از زاویه‌ای دیگر موجب سودآوری برای مشترکان موبایل شد.
پیش از اجرای این طرح ممکن بود برحسب تبلیغات گسترده تلویزیونی و رسانه‌ای، برخی مردم سیم‌کارت اپراتوری را خریداری می‌کردند که عملا پوشش شبکه (آنتن‌دهی) آن در حد چند هزارم اپراتورهای غالب کشور هم نبود. علی‌رغم پشیمانی این قبیل افراد از خریدشان اما رومینگ ملی به داد آنها رسید و وسعت شبکه‌شان را به اندازه ایران گسترش داد.
علی‌رغم اینکه نقل قول‌های کارشناسی بسیاری پیرامون بی‌عدالتی در اجرای این پروژه (به دلیل تضییع دارایی اپراتورهای بزرگ کشور) مطرح شد و عده‌ای اقدام وزارت ارتباطات را زیر سوال بردند، اما با نگاه به نیمه پر لیوان اجرای این طرح را پای ایجاد منافع ملی می‌نویسیم.
طرح دیگری که از آن به عنوان ترابردپذیری شماره‌های موبایل یاد می‌شود و در دنیا آن را Mobile Number Portability می‌خوانند، به دنبال بخش دیگری از حقوق مشترکان موبایل است اما تا حال حاضر و علی‌رغم دو مرحله تأخیر، هنوز اجرایی نشده است.
ترابردپذیری شماره‌های موبایل بعد از رومینگ ملی که شبکه اپراتورها را روی یکدیگر بازگشایی کرد، به دنبال اشتراک شماره مشترکان است.
این طرح می‌خواهد امکانی فراهم آورد تا مشترکان موبایل در صورتیکه از خدمات اپراتور خود ناراضی بودند، با همان شماره و بدون خرید سیم‌کارتی جدید به اپراتور دیگر بروند.
جهت شفاف شدن موضوع ترابردپذیری شماره‌های موبایل باید اینطور گفت که اگر شما دارنده یک خط یازده رقمی از اپراتور A هستید اما از خدمات آن رضایتی ندارید، می‌توانید با ترابردپذیری همان شماره‌تان را به اپراتور B ببرید.
با این حساب صرفه‌جویی خوبی در بحث نامبرینگ که یکی از منابع ملی به حساب می‌آید، حاصل می‌شود و مردم نیاز کمتری به خرید سیم‌کارت اپراتورهای مختلف خواهند داشت. زمانیکه مردم قادر باشند با یک شماره (سیم‌کارت) به اپراتورهای مختلف بروند بنابراین نیازی به خرید سیم‌کارت‌های جدید نخواهند داشت.
هر چند ترابردپذیری در شروع می‌تواند تب تغییر اپراتور را در مشترکان موبایل ایجاد کند اما بهتر است با کمی صبر و تعلل، بهترین اپراتور را انتخاب کرد تا در آینده چالش آن گریبان‌گیر نشود.
همانطور که گفته شد رومینگ ملی به دنبال ایجاد پوشش سراسری برای اپراتورهای موبایل در نقاطی که فاقد آنتن هستند، است و لذا اهمیت بحث پوشش شبکه را نشان می‌دهد.
قطعا اپراتورهایی که پوشش خوبی (آنتن‌دهی مناسب) در کشور نداشته باشند، با اجرای ترابردپذیری شماره‌ها متضرر می‌شوند زیرا مشترکان‌شان ترجیح می‌دهند به اپراتوری مهاجرت کنند که دارای پوشش سراسری و بیشتر به نسبت دیگر اپراتورهاست.
از طرف دیگر بر سر اجرای رومینگ ملی همچنان اختلاف نظرهایی وجود دارد و برخی اپراتورها در مناطقی که دارای آنتن هستند، به مشترکان فاقد آنتن اپراتور دیگر سرویس نمی‌دهند.
بنابراین اهمیت پوشش شبکه اینجا محرز می‌شود و قطعا مشترکانی که در تمامی نقاط دارای آنتن باشند، از مشترکان دیگر اپراتورها متمایز خواهند بود.
با توجه به اینکه قرار است به زودی ترابردپذیری شماره‌های موبایل اجرایی شود و سلسله گزارش‌هایی در این باره منتشر شده است، نظرتان را به وضعیت شبکه اپراتورها طبق ارزیابی‌های معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات جلب می‌کنیم.
همراه اول:
پوشش جاده‌های اصلی، فرعی و خطوط ریلی کشور توسط اپراتور اول ارتباطی به ترتیب .331568 ، 34591 و 8926 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 94.2 درصد است. 1242 شهر و 61722 روستا را تحت پوشش دارد.
ایرانسل:
پوشش جاده‌های اصلی - فرعی و جاده‌های ریلی کشور توسط اپراتور دوم ارتباطی به ترتیب 32652 و 5503 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 85.84 درصد است. 1196 شهر و 1178 روستا را تحت پوشش دارد.
رایتل:
پوشش خطوط اصلی - فرعی و ریلی کشور توسط اپراتور سوم ارتباطی 12909 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 61.29 درصد است. 487 شهر را تحت پوشش دارد و هیچ روستایی را پوشش نمی‌دهد.
دو سال پیش با دستور مستقیم وزیر ارتباطات و تصویب کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات، مجوز ورود اپراتورهای اصلی کشور به حوزه خدمات 3G و 4G صادر شد تا بعد از سال‌ها عقب ماندگی و انحصار در زمینه 3G، اپراتورهای غالب کشور بتوانند خدمات نوین را به شکل سراسری عرضه کنند.
رقابت، با ورود همراه اول و ایرانسل به عرضه خدمات نسل‌های سوم و چهارم ارتباطی داغ و روز به روز بر حرارت آن افزوده شد.
هم‌زمان با نیمه‌های سال 93 که موافقت کمیسیون تنظیم مقررات ارتباطات جهت ارتقای نسل‌های ارتباطی اپراتورهای اول و دوم صادر شد، تمامی اپراتورهای کشور به نوعی از آینده این صنعت و دیدگاه وزارت ارتباطات نسبت به حوزه ICT مطلع شدند.
کمیسیون مذکور قبل از موافقت با ارتقای نسل اپراتورهای موبایل، شروطی پیش پای آنها گذاشت و امضای‌شان را جهت راه‌اندازی رومینگ ملی و ترابردپذیری شماره‌ها اخذ کرد.
دو پیش شرط مهمی که می‌تواند برگ برنده وزارت ارتباطات جهت ارائه کارنامه‌ای درخشان بعد از اتمام کار دولت باشد؛ زیرا هر دو طرح رومینگ و ترابردپذیری در نهایت منافع مشترکان موبایل و مردم را در پی دارد.
رومینگ ملی به دنبال اشتراک آنتن اپراتورها در نقاطی است که دیگری آنتن ندارد یا به عبارت ساده‌تر اگر مشترک اپراتور A باشید و به نقطه‌ای سفر کنید که آنجا فقط اپراتور B آنتن داشته باشد، شما با رومینگ داخلی روی شبکه اپراتور B منتقل می‌شوید یا بالعکس.
علی‌رغم اینکه چنین طرحی به وسعت ملی، یک شبه از دارایی (پوشش شبکه حکم سرمایه را دارد) اپراتورهای غالب به اپراتورهای کوچک بخشید و آنها را صاحب ثروتی عظیم کرد، اما از زاویه‌ای دیگر موجب سودآوری برای مشترکان موبایل شد.
پیش از اجرای این طرح ممکن بود برحسب تبلیغات گسترده تلویزیونی و رسانه‌ای، برخی مردم سیم‌کارت اپراتوری را خریداری می‌کردند که عملا پوشش شبکه (آنتن‌دهی) آن در حد چند هزارم اپراتورهای غالب کشور هم نبود. علی‌رغم پشیمانی این قبیل افراد از خریدشان اما رومینگ ملی به داد آنها رسید و وسعت شبکه‌شان را به اندازه ایران گسترش داد.
علی‌رغم اینکه نقل قول‌های کارشناسی بسیاری پیرامون بی‌عدالتی در اجرای این پروژه (به دلیل تضییع دارایی اپراتورهای بزرگ کشور) مطرح شد و عده‌ای اقدام وزارت ارتباطات را زیر سوال بردند، اما با نگاه به نیمه پر لیوان اجرای این طرح را پای ایجاد منافع ملی می‌نویسیم.
طرح دیگری که از آن به عنوان ترابردپذیری شماره‌های موبایل یاد می‌شود و در دنیا آن را Mobile Number Portability می‌خوانند، به دنبال بخش دیگری از حقوق مشترکان موبایل است اما تا حال حاضر و علی‌رغم دو مرحله تأخیر، هنوز اجرایی نشده است.
ترابردپذیری شماره‌های موبایل بعد از رومینگ ملی که شبکه اپراتورها را روی یکدیگر بازگشایی کرد، به دنبال اشتراک شماره مشترکان است.
این طرح می‌خواهد امکانی فراهم آورد تا مشترکان موبایل در صورتیکه از خدمات اپراتور خود ناراضی بودند، با همان شماره و بدون خرید سیم‌کارتی جدید به اپراتور دیگر بروند.
جهت شفاف شدن موضوع ترابردپذیری شماره‌های موبایل باید اینطور گفت که اگر شما دارنده یک خط یازده رقمی از اپراتور A هستید اما از خدمات آن رضایتی ندارید، می‌توانید با ترابردپذیری همان شماره‌تان را به اپراتور B ببرید.
با این حساب صرفه‌جویی خوبی در بحث نامبرینگ که یکی از منابع ملی به حساب می‌آید، حاصل می‌شود و مردم نیاز کمتری به خرید سیم‌کارت اپراتورهای مختلف خواهند داشت. زمانیکه مردم قادر باشند با یک شماره (سیم‌کارت) به اپراتورهای مختلف بروند بنابراین نیازی به خرید سیم‌کارت‌های جدید نخواهند داشت.
هر چند ترابردپذیری در شروع می‌تواند تب تغییر اپراتور را در مشترکان موبایل ایجاد کند اما بهتر است با کمی صبر و تعلل، بهترین اپراتور را انتخاب کرد تا در آینده چالش آن گریبان‌گیر نشود.
همانطور که گفته شد رومینگ ملی به دنبال ایجاد پوشش سراسری برای اپراتورهای موبایل در نقاطی که فاقد آنتن هستند، است و لذا اهمیت بحث پوشش شبکه را نشان می‌دهد.
قطعا اپراتورهایی که پوشش خوبی (آنتن‌دهی مناسب) در کشور نداشته باشند، با اجرای ترابردپذیری شماره‌ها متضرر می‌شوند زیرا مشترکان‌شان ترجیح می‌دهند به اپراتوری مهاجرت کنند که دارای پوشش سراسری و بیشتر به نسبت دیگر اپراتورهاست.
از طرف دیگر بر سر اجرای رومینگ ملی همچنان اختلاف نظرهایی وجود دارد و برخی اپراتورها در مناطقی که دارای آنتن هستند، به مشترکان فاقد آنتن اپراتور دیگر سرویس نمی‌دهند.
بنابراین اهمیت پوشش شبکه اینجا محرز می‌شود و قطعا مشترکانی که در تمامی نقاط دارای آنتن باشند، از مشترکان دیگر اپراتورها متمایز خواهند بود.
با توجه به اینکه قرار است به زودی ترابردپذیری شماره‌های موبایل اجرایی شود و سلسله گزارش‌هایی در این باره منتشر شده است، نظرتان را به وضعیت شبکه اپراتورها طبق ارزیابی‌های معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی وزارت ارتباطات جلب می‌کنیم.
همراه اول:
پوشش جاده‌های اصلی، فرعی و خطوط ریلی کشور توسط اپراتور اول ارتباطی به ترتیب .331568 ، 34591 و 8926 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 94.2 درصد است. 1242 شهر و 61722 روستا را تحت پوشش دارد.
ایرانسل:
پوشش جاده‌های اصلی - فرعی و جاده‌های ریلی کشور توسط اپراتور دوم ارتباطی به ترتیب 32652 و 5503 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 85.84 درصد است. 1196 شهر و 1178 روستا را تحت پوشش دارد.
رایتل:
پوشش خطوط اصلی - فرعی و ریلی کشور توسط اپراتور سوم ارتباطی 12909 کیلومتر تا پایان سال گذشته بوده است.
پوشش جمعیتی این اپراتور 61.29 درصد است. 487 شهر را تحت پوشش دارد و هیچ روستایی را پوشش نمی‌دهد.
