به گزارش مشرق،1. «احساس می‌کنم در حال زمینه‌چینی و پخت‌وپز علیه ما هستند و ما باید گوش‌به‌زنگ باشیم.»
2. چند روزی است که دبیرکل ملل متحد، بان کی‌مون، و آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان، طی اظهاراتی مجدداً فعالیت‌های ایران را در مظان اتهام قرار داده‌اند و با جملات دوپهلو مجدداً توجه رسانه‌ها را به ایران معطوف کرده‌اند.
بان کی‌مون، دبیرکل سازمان ملل، در یک گزارش محرمانه که روز پنج‌شنبه (دیروز) به رؤیت خبرگزاری «رویترز» درآمد، مدعی شد که آزمایش موشک بالستیک ایران «با روح سازنده‌ی توافق هسته‌ای ایران و قدرت‌های جهان همخوانی ندارد.»صدراعظم آلمان نیز در همین روز پنج‌شنبه مدعی شد ایران مقررات شورای امنیت سازمان ملل درخصوص توقف برنامه‌ی موشکی نظامی خود را نقض کرده است.
3. چرا این‌بار آمریکایی‌ها اظهارنظر نکرده‌اند؟
دولت آمریکا به‌خوبی می‌داند درصورتی‌که درخصوص توافق هسته‌ای دائماً سیگنال منفی بفرستد (درصورتی‌که توافق نقض شود)، طرفی که منزوی خواهد شد، ایران نخواهد بود؛ چراکه بنا به گفته‌ی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی، ایران به تمام تعهدات خویش وفق برجام، عمل کرده و بلکه داوطلبانه برخی از مسائل را نیز انجام می‌دهد. ضمناً مشارکت فعال ایران در محافل بین‌المللی مربوط به منع اشاعه، مثلCTBTو همچنین سفر دکتر صالحی به فرانسه و ورود ایران به پروژه‌ی استراتژیک گداخت هسته‌ای، نشان‌دهنده‌ی روند صلح‌آمیز فناوری هسته‌ای ایران به تمام دنیاست و آمریکایی‌ها به‌خوبی از تأثیر این پیام‌ها اطلاع دارند. بنابراین به هزینه‌های عملی نشدن برجام واقف‌اند. حال برجام در چه‌صورتی عملی می‌شود؟ درصورتی‌که طرف ایرانی نسبت به برجام احساس خطر نکند و امکان مبادلات بین‌المللی برای او فراهم باشد. حتی آمریکایی‌ها معامله‌ی بوئینگ با ایران را رسانه‌ای می‌کنند تا این موضوع که آمریکا در قضیه‌ی برجام سنگ‌اندازی می‌کند، توسط طرف ایرانی دائماً رسانه‌ای نشود. لذا متوسل به طرف اروپایی می‌شوند.
نکته‌ی دیگری که در اینجا وجود دارد، منافع آمریکاست. اقتصاد آمریکا نیز در دوره‌ی رکود به سر می‌برد. فروش صد فروند هواپیمای گران‌قیمت بوئینگ، برای این شرکت و به طریق اولی اقتصاد آمریکا، بسیار حائز اهمیت است. آمریکایی‌ها و دموکرات‌های ساکن کاخ سفید به‌خوبی می‌دانند درصورتی‌که آمریکا تعلل کند، اروپایی‌ها گوی سبقت را از آمریکا در بازار بکر اقتصاد ایران، خواهند ربود.
4. اما بااین‌حال اظهارات مقامات غربی (مقامات آلمانی و دبیرکل سازمان ملل) در واقع نشان‌دهنده‌ی چیست؟
الف) بدون تردید غرب در حال تدارک مشکل جدیدی برای ایران است. این مشکل نیز بایستی از ابعاد روانی و رسانه‌ای برخوردار باشد. غرب به‌خوبی می‌داند که در قضیه‌ی برجام، ایران هیچ تخطی نکرده است.
ب) از نظر غرب، بروز یک تهدید سیاسی و امنیتی جدید در فضای رسانه‌ای لازم است تا ترس روانی شرکت‌های اقتصادی بین‌المللی دنیا در مورد ایران درونی شود. بعد از رسانه‌ای شدن ماجرای معامله‌ی بوئینگ آمریکا با ایران، آمریکا به یک عامل بازدارنده برای شرکت‌های اقتصادی بین‌المللی نیاز داشت و چه‌چیزی بهتر از اظهارات دوپهلوی دبیرکل ملل متحد و سخنان تهدیدآمیز آنگلا مرکل که دولتش همیشه نقش پلیس خوب را در مذاکرات ایفا می‌کرده است.
ج) غرب با علم به تأثیرپذیری ایران از فضای بین‌المللی (بالاخص با نگرش دولتمردان درخصوص سرمایه‌گذاری خارجی)، به‌دنبال ایجاد توطئه‌ی جدیدی است. ایران و کابینه‌ی دولت یازدهم هنوز نتوانسته از ذوق‌وشوق فضای برجام فاصله بگیرد و هنوز در حال فرستادن پیام رضایت ایران از قضیه‌ی برجام به تمام دنیاست. در غرب نیز گروه‌های مخالف با تصور اینکه امضاکنندگان این سند به ایران امتیاز داده‌اند، در حال فشار آوردن به آن‌ها هستند. به‌عبارتی از یک‌سو هیچ تغییری در شرایط اقتصادی ایران در دوره‌ی پسابرجام اتفاق نیفتاده است و از سوی دیگر، غربی‌ها در حال فشار آوردن به ایران هستند که امضاکنندگان این سند به ایران امتیاز داده‌اند.
د) در دولت هاشمی اتفاقی در سیاست خارجی افتاد که طی آن، ایران با دولت‌های غربی گفت‌وگوهایی برای برطرف کردن برخی مشکلات فی‌مابین را شروع کرد. دولت یازدهم نیز با اظهار تمایل به‌سمت این موضوع پیش رفت و ماحصل آن رفت‌وآمدهای مکرر تیم‌های ایرانی وزارت خارجه به کشورهای اروپایی و بحث و تبادل‌نظر فی‌مابین است. اما دولت حتی در این زمینه نیز موفق نبوده است. دولت حتی نتوانسته است «گفت‌وگوهای سازنده‌ی» خود با کشورهای غربی را به پیش ببرد. اظهارات مرکل نشان‌دهنده‌ی چنین موضوعی است.
پایگاه برهان
