سرویس سیاست مشرق - ظهر امروز "علیاکبر صالحی" رئیس سازمان انرژی اتمی ایران، در توجیه موضعگیری "علی لاریجانی" رئیس مجلس، به نکاتی اشاره کرد که محل تأمل جدی است.
صالحی با اشاره به مباحثی که اخیراً در برخی رسانههای غربی پیرامون توافقات پنهان هستهای میان ایران و غرب مطرح شده است، اظهار کرد: ما برنامه 15 سالهای تحول صنعت هستهای کشور را تدوین کرده و به تصویب شورای عالی امنیت ملی رساندیم و آن را در چارچوب پروتکل الحاقی به آژانس انرژی اتمی ارائه کردیم و از آنها خواستیم که این برنامه محرمانه بماند؛ همچنین در این رابطه برای جلب مشارکت کشورهای 1+5 توافقی نیز با آنها داشتیم.
رئیس سازمان انرژی اتمی ادامه داد: قرار نبود این برنامه علنی شود و در معرض عموم قرار گیرد اما غربیها در راستای تناقضات و اختلافاتی که میان خودشان حاکم است، اقداماتی را در این زمینه انجام دادند.
صالحی در پایان خاطرنشان کرد: هرچند ما علاقهمند به علنی شدن برنامه 15 ساله صنعت هستهای خود نیستیم اما اگر آنها (غربیها) بخواهند این برنامه را مکشوف کنند، ملت ایران متوجه خواهند شد که مذاکرهکنندگان هستهای چه زحمات و اقداماتی را انجام دادهاند.[1]
همچنین محمدجواد ظریف روز سهشنبه 29 تیر 1395 در حاشیه کنگره پرسش
مهر 16 که در سالن اجلاس سران برگزار شد در جمع خبرنگاران و در پاسخ به سؤالی
در مورد خبر یکی از خبرگزاریهای آمریکایی مبنی بر وجود سند محرمانه در خصوص
برنامه هستهای ایران گفت: همه رسانههای دنیا تمام سند را ندیدهاند تا از افتخاری که دوستان مذاکرهکننده
ایجاد کردند، باخبر باشند، ولی بااینوجود همه رسانهها میگویند؛ ایران بعد از 10
سال بهسرعت به سمت غنیسازی صنعتی میرود.
رئیس دستگاه دیپلماسی خاطرنشان کرد: وقتی تمام این سند منتشر شود، مشخص میشود ما ظرف 15 سال به کجا خواهیم رسید.[2]
ماجرا از چه قرار است؟
چندی پیش یکی از خبرگزاریهای آمریکایی ادعا کرد که به سندی دستیافته است که نشان میدهد محدودیتهای اعمالشده علیه برنامه هستهای ایران در چارچوب برجام، پیش از پایان مدت اعتبار 15 ساله این توافق، کاهش خواهد یافت و این مسئله توانایی تهران برای ساخت یک بمب اتمی حتی پیش از پایان مدت اعتبار توافق هستهای را افزایش خواهد داد.
این سند ظاهراً تنها بخش مربوط به توافق هستهای ایران و قدرتهای جهانی است که هنوز بهطور علنی منتشرنشده است، یک دیپلمات که بیش از یک دهه بر روی برنامه هستهای ایران تمرکز داشته است، این سند را در اختیار آسوشیتدپرس قرار داده است. یک دیپلمات دیگر نیز که این سند را در اختیار داشته، درستی آن را تأیید نموده است.
این دیپلمات که سند مذکور را در اختیار این خبرگزاری آمریکایی قرار داده است، این سند را یک توافق جانبی در کنار برجام و کاملاً مجزا از آن توصیف کرده است. وی دراینباره تأکید کرد: این سند یکی از بخشهای جداییناپذیر توافق هستهای است که مورد تأیید ایران و 1+5 قرارگرفته است.
جزئیاتی که قبلاً درباره شدیدترین محدودیتهای اعمالشده بر برنامه هستهای ایران منتشرشده بود، نشان میداد که این محدودیتها، تهدید ناشی از فعالیتهای هستهای ایران را کاهش خواهد داد.[3]
مهدی محمدی نیز درباره محرمانه بودن توافقات هستهای، بانکی و محیط زیستی در این دولت و در کانال تلگرامیاش مینویسد: موضوع توافقات محرمانه با غرب کمکم در حال تولید نگرانیهایی جدی در سطح امنیت ملی است."برنامه بلندمدت غنیسازی" تفاهم شده با 1+5 که خبرگزاری آمریکایی آسوشیتدپرس گوشههایی از آن را درز داده یک سند واقعی است که حتی به کمیسیون برجام رسماً اعلام شد "در دست تدوین است" اما هرگز کسی نفهمید واقعاً در آنچه نوشتهشده است.
"نقشه راه" یکساله تفاهم شده با "کارگروه اقدام مالی" (FATF) هم که دارای تبعات بسیار حیاتی در حوزه "اطلاعات مالی" و "تأمین مالی محور مقاومت و نیروهای مسلح" خواهد بود، همچنان محرمانه است درحالیکه میدانیم نهایی شده و در میانه راه اجراست. حتی جزئیات تعهداتی که ایران ذیل توافقنامه آب و هوایی پاریس پذیرفته هم محرمانه است و کسی نمیداند به نام تعهدات زیستمحیطی، چه نقشهای برای آینده صنعت و انرژی در ایران کشیده شده است.
نتیجهگیری منطقی از اظهارات مسؤولان ارشد مذاکرات هستهای
فارغ از اینکه توافق محرمانه با 1+5، آژانس و آمریکا به نفع مردم یا به ضرر ملت ایران است، اظهارات امروز صالحی و دو روز پیش ظریف فقط حکایت از یک واقعیت دارد، واقعیت تلخی که باید همه آن را بپذیریم.
بر اساس اظهارات آقای صالحی، دولت یازدهم به دنبال افشا و علنی کردن توافق محرمانه نیست، ولی این توافق برای 1+5 و آژانس مکشوف و قابلدسترس است، یعنی آمریکاییها، غربیها و اعضای آژانس که با درز اطلاعاتی دانشمندان و فرزندان این خاک را ترور کردند، محرم هستند از ماهیت توافق درخشان تیم هستهای اطلاع داشته باشند ولی مردم ایران حق ندارند یک خط از این توافق محرمانه را بدانند چون به مصلحت نیست مردم آگاه باشند که چه بر سر آنها آمده است یا خواهد آمد.