به گزارش مشرق، روزنامه آفتاب یزد در گزارشی نوشت: 2 روز پیش، رئیس کل بانک مرکزی گفت: «بیش از 5800 ال‌سی از زمان آغاز اجرای برجام در دی ماه گذشته برای تجار ایرانی در بانک‌های دنیا صادر شده است.» ولی‌الله سیف همچنین گفته بود «برخلاف گذشته بانک‌های بزرگ اروپایی امروز با ایران کار می‌کنند» این سخنان سیف در نگاه اول، مثبت و امیدوار کننده است اما یک کارشناس و فعال باسابقه اقتصادی می‌گوید که مشکلات بانکی با اروپا همچنان پابرجاست.

مسعود دانشمند در گفت‌وگو با آفتاب یزدبا اشاره به سخنان سیف مبنی بر صدور 5800 ال‌سی برای تجار ایرانی از دی ماه گذشته تاکنون تصریح کرد: اگر از زمان شروع اجرای برجام ما حتی روزهای تعطیل را هم حساب نکنیم ملاحظه خواهیم کرد با این عددی که آقای سیف اعلام کرده (5800 ال‌سی) به طور میانگین در هر روز 48 ال‌سی صادر شده که این رقم ناچیزی برای اقتصاد ایران است. در کنار این موضوع باید بررسی کنیم که کدام بانک با کدام بانک ال‌سی باز کرده است. مثلاً بانک ملی تهران با بانک ملی مسکو یا بانک ملی تهران با بانک ملی مسقط یا بانک سپه تهران با بانک سپه رم. این گونه صدور ال‌سی‌ها به معنی باز شدن دروازه برای مراودات بانکی با دنیا نیست.

دانشمند گفت: برخلاف سخنان آقای سیف، هنوز مراودات ما با بانک‌های بزرگ اروپایی شروع نشده است. البته امیدوار هستیم که این اتفاق بیفتد. در حال حاضر بانک‌های ایرانی با شعب خود در اروپا در حال کار هستند. ضمن اینکه یکی دو بانک خصوصی ما هم هستند که با چند کارگزار در اروپا مشغول به کار هستند. ما هنوز قراردادهای کارگزاری با بانک‌های بزرگ اروپایی نظیر دویچه بانک، کامرز بانک، اچ‌اس‌بی‌سی و لویدز بانک و... امضا نکرده‌ایم.

دانشمند گفت: بانک‌های اروپایی می‌گویند چون مبادلات بانکی آنها با آمریکا زیاد است و در بازار پولی آمریکا حضور دارند و همچنین آمریکایی‌ها سهامدار بانک‌های اروپایی هستند، وزارت خزانه‌داری آمریکا باید رسماً نامه بدهد که کار کردن با ایران هیچ مشکلی ندارد. وی در پاسخ به این سؤال که جان‌کری وزیر خارجه آمریکا به بانک‌های اروپایی درباره همکاری با ایران اطمینان خاطر داده است، گفت: بانک‌های اروپایی می‌گویند که سخنان جان‌کری یک سند رسمی نیست و راه حل موضوع این است که وزارت خزانه‌داری آمریکا کتباً مجوز همکاری با ایران را به بانک‌های اروپایی بدهد.

دلیل این موضع بانک‌های اروپایی جریمه‌های سنگینی است که آمریکا در چند سال گذشته به بهانه نقض تحریم ایران علیه آنها اعمال کرده است.

اظهارات این کارشناس اقتصادی- که مستند به موضع بانک‌های اروپایی است - در حالی عنوان شده که برخی مقامات وزارت خارجه با خوش‌گمانی و سهل‌اندیشی محض مدعی بودند مکاتبات ایمیلی(!) با وزارت خارجه آمریکا داشته‌اند و کری و همکارانش قول داده‌اند ایران را در زمینه مبادلات بانکی کمک کنند یا ایجاد مزاحمت نکنند(!)

اما موضوع مهم‌تر این است که با وجود هشدار طیف گسترده‌ای از کارشناسان مبنی بر سابقه بدعهدی‌های آمریکا و لزوم همزمانی انجام تعهدات طرفین، چرا وزارت خارجه توافقی را امضا کرد که طبق آن ابتدا تعهدات ایران انجام می‌شد؟ طبعاً وقتی ایران امتیازات را یکطرفه واگذار کرد، طرف آمریکایی نه تنها انگیزه‌ای برای تعهد لغو تحریم نداشت بلکه احساس کرد رفتار تحریمی مؤثر علیه ایران را باید تشدید کند؛ حال آن که اگر انجام تعهدات ما با لغو واقعی تحریم‌ها همراه بود، مشکلات بعدی پدید نمی‌آمد. متأسفانه مقامات وزارت خارجه و دولت، یک سال پیش در اوج هیجان و خوش‌گمانی قرار داشتند و برخلاف موضع دولت آمریکا (عدم توافق بهتر از توافق بد است) معتقد بودند «هیچ توافقی بدتر از عدم توافق نیست» یا «هر توافقی بهتر از عدم توافق است»!