به گزارش مشرق، فارغ از اینکه حاکم کاخ سفید، فاشیست باشد یا نه، سیاه‌پوستان در آمریکا تحت یک نظام فاشیستی زندگی می‌کنند. درباره سیاهان، حاکمیت قانون معنا ندارد. فرقی نمی‌کند که یک قربانی با اختیار خود به پلیس تسلیم شود، یا دستانش را بالا بگیرد، مسلح باشد یا غیر مسلح، دری را بازکند، حرف بزند یا نزند، فرار کند یا سر جایش بایستد، مقاومت بکند یا نکند؛ در هر صورت دستگیر خواهد شد. هیچ یک از سیاستمدارانی که تصور می‌شود فاشیست نیستند، جرئت نمی‌کنند بر نظام برده‌داری مدرن امروز، اعتراض کنند.
با تشکر از دونالد ترامپ و کمپین انتخاباتی او، اصطلاح فاشیسم دوباره جزو واژگان پرطرفدار آمریکا قرار گرفت. این کلمه به این دلیل به کار می‌رود که دموکرات‌ها را در ترس نگه می‌دارد که مبادا ترامپ پیروز شود، اما وجود فاشیسم در جامعه آمریکا، به ندرت مورد بحث قرار گرفته است.
اگر ترامپ رییس جمهور می‌شد و براستی اگر یک فاشیست بود، هیچ مشکل جدیدی را برای سیاه‌پوستان به وجود نمی‌آورد که اکنون در موردشان جاری نباشد! فاشیسم هر روز علیه آنان تمرین می‌شود. آن‌ها در معرض خطر برخورد پلیس، دستگیری و حتی مرگ به اتهام کمترین تخلف و حتی گاه بدون هیچگونه تخلفی قرار دارند.
خانم «کورین گینز»، در بالتیمور مریلند، در خانه خودش به ضرب گلوله پلیس کشته شد. پسر 5ساله‌اش هم تیر خورد و زخمی شد. وی ابتدا به خاطر اخلال در رفت و آمد و در ادامه به دلیل جدل با دوستش با برخورد پلیس مواجه شد. روزانه هزاران نفر جریمه می‌شوند یا به یکدیگر اتهام می‌زنند، ولی کمتر کسی انتظار دارد که این کارش منجر به مرگش شود.
حکم دستگیری اولین خط دفاعی پلیس است که امروزه تجسم نگهبان قرن 21 برده‌دار است. اگر سیاه‌پوستان خوش‌شانس باشند، باید جریمه بپردازند یا کمی اذیت و آزار را تحمل کنند، اما اگر خوش‌شانس نباشند، کشته خواهند شد.
پلیس بالتیمور از حداکثر نیرو استفاده کرد و شیوه معمول پلیس برای آرام کردن اوضاع در چنین شرایطی را نادیده گرفت. آن‌ها درب خانه «گینز» را شکستند و ارتباطش را با فیس‌بوک قطع کردند. طبق معمول، دوربین‌های شخصیشان (دوربین‌هایی که روی بدن پلیس نصب می‌شود) که بیشتر برای تظاهر و خودنمایی است را خاموش کردند در حالی که این زن، هیچ وسیله‌ای برای دفاع از خود یا بازگویی آنچه را که بر وی رفته است، نداشت. تنها روایت از داستان، همانی است که قاتلینش می‌گویند.
با اینکه مرگ بدترین نتیجه است، اما تنها ابزار کنترل فیزیکی و تحقیر سیاه‌پوستان نیست. اخیراً ویدئویی از دادگاهی در کنتاکی پخش شد که نشان می‌دهد یک زن سیاه ناشناس، از ظلم سیستم پلیس آمریکا رنج می‌برد. وی به دلیل اینکه پس از متهم شدن به دزدی از یک مغازه در 2014، یک بخشی از مراحل قضایی اتهام خود (Diversion program) را کامل نکرده بود، دستگیر شد. تنها منطق توجیه این دستگیری، ظلم به خودی خود است که در این دادگاه اثبات شد.
البته باید گفت که این رفتار کاملاً عادی است و همیشه رخ می‌دهد. دستگیری وی به خاطر یک خطای کوچک، عادی بود و نقض حقوق بشر در مورد وی در زندان‌های آمریکا به حساب می‌آمد. در واقع شاید بتوان این زن تحقیر شده را خوش‌شانس دانست. اخیرا فاش شد که طی ده سال گذشته 6900 نفر در طی بازداشت در زندان‌های تگزاس مرده‌اند.
تمام ابزارهایی که امید می‌رود از عموم مردم در برابر این سیستم مراقبت کنند، ناکارآمد هستند. پاول اُونیل، در حین رانندگی با یک ماشین سرقتی، توسط پلیس شیکاگو کشته شد. بار دیگر دوربین‌های پلیس، حین تیراندازی خاموش بودند. اما وقتی خیالشان راحت شد، شادی خود دور جنازه را که در آن به هم تبریک می‌گفتند، ضبط کردند. یکی گفت: «لعنتی، حالا می‌تونم برم برای یه ماه پشت میز بشینم.» این سهل‌انگاری منطقی است. دلیلی نداشت که این افسر نگران چیز دیگری باشد.
دوربین‌های بدنی و اصلاحات دیگر، جان سیاه‌پوستان را نجات نخواهند داد چرا که ابزارهایی صرفاً در خدمت روابط عمومی هستند. حکومت آمریکا مقادیر زیادی پول خرج می‌کند، قانون به تصویب می‌رساند و پلیس را توانمند می‌کند تا آنچه می‌خواهد بر سر سیاه‌پوستان بیاورد. این کار کاملاً عمدی است.
همه ویدئوهایی که در جهان موجود است، وحشی‌گری قوانین وضع شده علیه سیاهان را نشان نمی‌دهد. فرقی نمی‌کند که یک قربانی با اختیار خود به پلیس تسلیم شود، یا دستانش را بالا بگیرد، مسلح باشد یا غیر مسلح، دری را بازکند، حرف بزند یا نزند، فرار کند یا سر جایش بایستد، مقاومت بکند یا نکند در هر صورت دستگیر خواهد شد. پلیس، تهدیدی دایمی برای جان سیاهان است چرا که حکومت همین را می‌خواهد.
بدون بحث جدی در مورد روش‌هایی که از طریق آن‌ها، نژادپرستی مورد تشویق و حمایت قرار می‌گیرد، پایانی بر این روند، متصور نخواهد بود. هیچ یک از سیاستمدارانی که تصور می‌شود فاشیست نیستند، جرئت نمی‌کنند بر نظام برده‌داری مدرن امروز اعتراض کنند. هر از چندگاهی، سفیدپوستان هم توسط پلیس کشته می‌شوند، اما این کار بهای کوچکی برای برپا نگه داشتن هرم نژادپرستی به حساب می‌آید. بدون آن که اول بفهمیم نظامی که داریم چیست و آن طور که باید با آن مواجه شویم، امیدی به پایان این کشتارها نیست. سیاه‌پوستان آمریکایی همیشه زیر سایه فاشیسم زندگی کرده‌اند.
پیوند اصل گزارش در پایگاه «گلوبال ریسرچ»:
http://www.globalresearch.ca/police-state-fascism-in-america/5541266
