شجاعان، مشاور وزیر کشور در حاشیه دومین همایش
زیرساخت و فرصتهای شهر هوشمند در پاسخ به این سؤال که آیا دولت انتخابات
ریاست جمهوری را الکترونیکی برگزار خواهد کرد، گفت: انتخابات الکترونیک،
در بحث گسترده و حاکمیتی و در راستای اجرای دموکراسی و مردم سالاری در کشور
مطرح است اما در کل با شورای نگهبان و مجلس شورای اسلامی در تعامل هستیم
تا بتوانیم انتخابات بعدی را به صورت الکترونیک برگزار کنیم.
رئیس مرکز نوسازی، تحول اداری و فناوری اطلاعات وزارت کشورافزود: دو انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای اسلامی شهر و روستا را در پیش رو داریم و امیدواریم بتوانیم از مکانیزه اخذ رأی الکترونیکی استفاده کنیم. تأکید میکنم که بحث انتخابات الکترونیکی گسترده است و باید تمام کارهای انتخابات مکانیزه باشد و مانند احراز هویت افراد، به صورت الکترونیکی انجام شود. البته در 3 دوره قبل و بخصوص در انتخابات مجلس شورای اسلامی اخیر بخوبی بحث احراز هویت انجام شد و توانستیم به آمار و اطلاعات خوبی در این زمینه دست پیدا کنیم.
شجاعان افزود: فرآیند انتخابات الکترونیک شامل 25 مورد است که اکثر موارد بجز اخذ رأی به صورت الکترونیکی انجام میشود و امیدواریم اخذ رأی الکترونیکی را نیز در کشور توسعه دهیم تا باعث کاهش خطاهای شمارش، افزایش سرعت کار و ایجاد شفافیت شود. دولت ازاخذ رأی الکترونیک حمایت میکند و دستگاه ناظر هم اذعان دارد که در برخی موارد میتوانیم به مفاهیم مشترک برسیم بنابراین به صورت جدی پیگیر آن هستیم.
مشاور وزیر کشور درباره این سؤال که شورای نگهبان به بحث زیرساختها و ناامن بودن ایراد گرفته بود آیا موارد ذکر شده برطرف شده است، گفت: این بحثها فنی است در ضمن امنیت تعریف دارد و متولی آن نیز مشخص است و از سوی دیگر امنیت نسبی است و صد درصد نیست ولی توانستهایم تا حد قابل قبولی امنیت را اجرا کنیم و قابل اثبات نیزهست.
افزایش کیفیت زندگی مردم با شهر هوشمند
امیر شجاعان در ادامه به تعریف شهرهوشمند اشاره کرد و گفت: شهر هوشمند شبکهای یکپارچه از سنسورهای(برق، گاز، آب، نرمافزارها و... ) برای تبدیل یک شهر به شهر هوشمند با بستر IOT است که ضمن افزایش خدمات شهری به نظارت، گردآوری و مدیریت و نگهداری از زیرساختهای شهری و... نیز کمک میکند. شهرهوشمند شهری است با سیستم باز و مبتنی بر شبکه رایانهای و زیرساختهای توسعه یافته برا ی خدمترسانی به مردم.
وی افزود: چون شهرنشینی رو به افزایش است و مشکلات متعدی مانند ترافیک، تغییرات زیست محیطی، آلودگی هوا، آب و... را برای شهروندان ایجاد میکند، شهروندان خواهان افزایش کیفیت زندگی خود هستند و آن را از دولتها مطالبه میکنند. بنابراین برای بالا بردن بهرهوری و افزایش خدماترسانی سریع به مردم نیاز به راهاندازی شهرهوشمند داریم و دولتها برای این کار تلاش میکنند. شهر هوشمند در سالهای اخیر بسرعت گسترش یافته پس مورد حمایت دولتها و بخش خصوصی واقع شده است، چرا که در پی تحقق شعار شهروندی «از مردم برای مردم و با مردم» است تا مردم را مستقیم و غیرمستقیم در شهر هوشمند مشارکت داده و زمینه بهروزرسانی شهر و رشد شهروندان را فراهم کند.
شجاعان یکی از فناوریهای مهم شهر هوشمند را اینترنت اشیا عنوان کرد و گفت: شهرهوشمند و اینترنت اشیا با هم مرتبط هستند و به اینترنت اشیا انقلاب صنعتی بعدی میگویند، چرا که امکان جمعآوری اطلاعات را داراست و پیشبینی میشود تا سال 2020 نرخ رشد اینترنت اشیا به 41 درصد یعنی به 50 میلیارد دستگاه برسد. این در حالی است که در سال 2015 این میزان 10 میلیارد دستگاه بوده است. حوزه اینترنت اشیا حوزه خوبی برای سرمایهگذاری است. دولتها در آینده نه چندان دور دومین استفادهکنندگان اینترنت اشیا خواهند بود و میزان سرمایهگذاری دولتها از سال 2015 تا 2020 برابر 2/1 تریلیون دلار و بازگشت سرمایه تا 7/6 تریلیون دلار خواهد بود.
جدانشدن شهر الکترونیک از شهر هوشمند
امیرشجاعان در پاسخ به این سؤال مبنی بر اینکه رئیس جمهوری بیشتر بر استقرار شهر الکترونیک تأکید دارند و این درحالی است که هنوز شهر الکترونیک در کشور استقرار نیافته است، علت اینکه به شهر هوشمند نیز پرداخته میشود، چیست؟ گفت: شهر الکترونیک به دنبال ارائه خدمات است اما در شهر هوشمند فناوری به کمک میآید تا خدمات مطلوب تری به مردم ارائه شود. از آنجا که اتفاقاتی که در دنیا در حال رخ دادن است را باید رصد کرده و سیاستگذاری کنیم بنابراین باید از همین الان ورود کنیم. اکنون دنیا با سرعت فراوان به سمت شهر هوشمند حرکت میکند اگر به این مسأله توجه نداشته باشیم ناگهان با موجی مواجه میشویم که ما را با خود خواهد برد و نمیتوانیم آن را کنترل کنیم. درست است که در خیلی از حوزهها در شهر الکترونیک به آن حد انتظار نرسیدیم و باید توسعه دهیم ولی اگر اتفاقات دنیا را نتوانیم رصد کنیم در برنامهریزیها دچار مشکل میشویم.
شجاعان در پاسخ به این سؤال که آیا اقدامهای عملی برای هوشمندسازی شهر صورت گرفته است، گفت: اکنون در برخی از شهرها شاهد اقدامهایی در حوزه شهر هوشمند مانند حوزه برق مانند خواندن کنتورها و سیستم اطلاعرسانی هوشمند به رانندگان در بزرگراههای تهران هستیم ولی هنوز توفیق زیادی در این زمینه حاصل نشده است و باید در کلانشهرها به این موضوعها پرداخته شود.
شجاعان در پاسخ به این سؤال که برنامهریزی روی شهر هوشمند به چه میزان میتواند بر روند رو به رشد شهر الکترونیک تأثیر بگذارد میگوید: نمیتوان شهرالکترونیک و شهر هوشمند را از هم تفکیک کرد. مفاهیمی که در گام اول در دنیا مطرح شد در حوزه شهر الکترونیک (Ecity) بود ولی وقتی بحث سنسور و اینترنت اشیا (IOT ) به میان آمد بحث شهر هوشمند نیز مطرح شد تا بتوان با سیستمهای هوشمند، وسایل و ابزارها را در خانه و شهرها کنترل کرد تا خیلی وابسته به انسان نباشند.البته باید به این نکته توجه داشت که به طور طبیعی شهرالکترونیک بر شهر هوشمند مقدم است ولی اینطور هم نیست که این دو کاملاً از هم جدا باشند که حتماً ابتدا به صورت کامل شهرالکترونیک را اجرا کنیم سپس به سراغ شهر هوشمند برویم. اکنون مفهوم شهرالکترونیک گستردهتر شده و به شهر هوشمند رسیده است.
اصلی به نام فرهنگسازی
یکی از مواردی که موجب میشود شهرالکترونیک و شهرهوشمند گسترش یابد، بحث اشتراکگذاری دادههای باز از سوی دستگاهها و ارگانها است اما دستگاهها در این زمینه ضعیف عمل میکنند با اینکه سال گذشته سازمان تنظیم مقررات و ارتباطات رادیویی(رگولاتوری)به دستگاهها ابلاغ کرد که دادههای خود را به سایر دستگاهها با اعمال تعرفه به اشتراک بگذارند ولی هنوز در این زمینه مقاومت وجود دارد، شجاعان در این خصوص می گوید: کشور نیاز به استانداردها دارد که هنوز این استانداردسازیهای فنی و امنیتی در کشور اتفاق نیفتاده است به همین علت در اشتراکگذاری مشکل وجود دارد. وی می افزاید:برای حل این معضل باید در این زمینه فرهنگسازی صورت گیرد. در کشورهای موفق در شهر الکترونیک و هوشمند نیز ابتدا چنین مقاومتهایی وجود داشت ولی با فرهنگسازی، مقاومتها و حس مالکیت به دادهها شکسته شد. مطمئن هستم تبادل دادهها اتفاق خواهد افتاد و یکی از مواردی که میتواند به اشتراکگذاری اطلاعات دامن بزند بحث تقاضاست. وقتی تقاضا برای دادهها زیاد شود حتماً برای آنها تدابیری اندیشیده میشود و بعد از به اشتراک گذاشتن دادههای G2G (دولت با دولت) امیدواریم بعد از آن به بخش B2C (تجارت بخش خصوصی با مصرف کنندگان) و B2B (خصوصی با خصوصی) هم گسترش یابد و مشکل اصلی راهاندازی شهر الکترونیک و هوشمند رفع شود.