انتخابات گرچه علی الاصول زمان نوشدن هاست اما حواشی کهنه نیز بسیار دارد که باید هوشمندانه از کنار آن عبور کرد. با این وجود رأی دهندگانی که در پی آفرینش امیدهای تازه اند بعضاً درگیر مباحثی تکراری و دور کننده اذهان از مسائل اساسی جامعه می شوند. با مرور تجربیات انتخابات گذشته این واقعیت را به خوبی در می یابیم که برخی نزاع های سیاسی کاذب به صورت کاملاً هدفمندانه در حاشیه انتخابات به وجود آمده است.
علت توسل به این شیوه های تکراری را نیز باید نزد فعالان عرصه انتخابات جست که بعضاً بر این باورند که با این حاشیه سازی ها به سهولت می توان بر اذهان صاحبان آرا تأثیر گذارد. در حواشی انتخابات بهار 96 یکی از مباحثی که هنرمندانه تبدیل به یک مسئله همگانی شده و حتی توانسته تا حدودی توجه جامعه به بی عدالتی های فاحش در پرداخت ها را کم رنگ کند موضوع برگزاری کنسرت هاست.
قشر پردرآمد جامعه در سراسر ایران از این مجالس هنر گران قیمت بهره مند است و تنها در مشهد مقدس اختلاف نظر بین مسئولان محلی و متولیان هنر در تهران سبب شد که وزارت ارشاد اسلامی مشهد را در این زمینه استثنا اعلام کند و آقای علی جنتی در حاشیه شورای اداری استان اردبیل در جمع خبرنگاران گفت: «ما به احترام جایگاه والای حضرت رضا (ع) عدم برگزاری کنسرت در مشهد را پذیرفتیم.» (خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا، 4/شهریور/95، کد خبر 95060102635)
اما بعد از این موضع گیری رسمی وزیر که البته از زبان نوبخت نیز به عنوان سخنگوی دولت تکرار شد ریاست محترم جمهور در سخنانش به مناسبت روز پزشک به شدت به وزیر خود تاخت و از او خواست تابع قانون باشد؛ البته شنیده شده آن چه موجب تغییر موضع آقای علی جنتی شد به گونه ای که اعلام کرد در شهر مشهد نیز باید مثل سایر مناطق کشور عمل شود تهدید آقای روحانی به عزل وی بوده است.
پرسشی که در حاشیه این مجادلات و واداشتن وزیر به تغییر موضع برای حادتر کردن یک اختلاف نظر محلی و تبدیل آن به یک مسئله ملی در اذهان شکل می گیرد آن است که آیا می توان نقش اهداف انتخاباتی را در چنین موضع گیری هایی نادیده گرفت؟ اصولاً چند درصد کارمندان و مستمری بگیران دولت از عهده تهیه بلیت کنسرت برمی آیند؟
آیا در دغدغه های قشرمتوسط جامعه جایی برای این موضوع وجود دارد؟ البته طرح این پرسش به معنی ارج نگذاشتن بر جایگاه والای هنر نیست همچنین موضع صاحب این قلم به صراحت در مورد مباحثی که امام جمعه محترم مشهد مطرح می سازد در رسانه ها منعکس شده است، اما آن چه نباید به سهولت از کنارش گذشت تصور دولتمردان به کسب توفیق از طریق بازی های انتخاباتی است. ریاست محترم جمهوری در جایگاه رفیع اجرایی خود در خیلی از موضوعات فراگیر جامعه می تواند پای بندی اش خود را به قانون نشان دهد، اما چرا نسبت به موضوعاتی که اکثریت جامعه با تأکید بر قانون از نتایجش بهره مند خواهند شد چندان دغدغه پررنگی را شاهد نیستیم؟!
موضوع کنسرت را می توان با تأکید بر فتوای حکومتی به سهولت مدیریت کرد و از راه اندازی منازعات کاذب در آستانه انتخابات جلوگیری نمود. آن چه موجب تکرار شیوه های کهنه حاشیه سازی ها می شود سهولت نمایش صف بندی ها در این گونه موارد نسبت به قانون است. چه ساده می توان در این نزاع های ساختگی دیگران را مخالف قانون و خود را پای بند به قانون جلوه گر ساخت.
