به گزارش گروه جهاد و مقاومت مشرق، برادر جانباز، فیروز احمدی در خاطره ای به یکی از بی نظیرترین ستون کشی ها درطول هشت سال دفاع مقدس اشاره کرده و خاطره ای را نقل کرد که چنین است: تیرماه سال 1362 بود. تیپ 10 حضرت سیدالشهدا(ع) نیروهای خود را در اردوگاهی در کوهدشت لرستان مستقرکرده بود. نیروها در این اردوگاه و کوهستان های اطراف آن مشق نظامی می کردند تا برای عملیات های آینده از آمادگی جسمانی لازم برخوردار شوند؛ در همین روزها بود که ارتش عراق به منطقه غرب پیرانشهر حمله کرد و ارتفاعات استراتژیک منطقه را به تصرف خود درآورده بود، فرماندهی سپاه پاسداران، بلافاصله از تیپ حضرت سید الشهداء(ع) خواستند به سرعت به منطقه اعزام شده و عملیاتی را برای باز پس گیری ارتفاعات منطقه انجام دهند.

 

با توجه به اینکه در بحث عملیات ما بُعد مکان را از دست داده بودیم، باید برای پیروزی در این عملیات از بعد زمان و تاکتیک بیشترین بهره را برده و نیروها را در کمترین زمان به منطقه اعزام می کردیم. بنا بر این جهت بررسی و کسب اطلاعات بیشتر منطقه و مسیرهای حرکت، حاج احمد غلامی که در آن زمان مسئولیت جانشینی تیپ را به عهده داشت به همراه یکی از فرماندهان تیپ راهی منطقه شدند.

بالاخره مسیر کوهدشت به سمت باختران و سپس عبور از شهرهای دیواندره، سقز، بوکان، میان دوآب، مهاباد ونقده را برای عبور نیروها و رسیدن به پیرانشهر انتخاب کردند. با توجه به وضعیت ناامنی که در شهرهای میان راه در کردستان بود و حضور گروهکهای ضد انقلاب که امنیت جاده ها وشهرها را مختل کرده بودند و همچنین گزارش تحرکات نیروهای رزمنده را در اختیار ارتش بعث عراق قرار می دادند، ولی این مسیر، کوتاهترین راهی بود که می توانستیم در کمترین زمان ممکن نیروهای تیپ را به منطقه عملیاتی رسانده و عملیات را آغاز کنیم.

دستور جمع آوری وسایل و تجهیزات و بارگیری کلیه واحدها وگردانهای تیپ صادر شد و در ساعت 4 صبح روز 27اردیبهشت 1362 از کوهدشت، تیپ را حرکت دادیم. ستونی عظیم متشکل از250دستگاه خودرو شامل اتوبوس، مینی بوس، کامیون، تویوتا و نیسان که حامل نیروهای گردان ها و واحدها، وسایل، ادوات وتدارکات بود، راهی پیرانشهر شد. با توجه به وضعیت نامناسب جاده ها و شهرهای میان راه، نیروهای هر گردان در اتوبوس های مشخص و طبق شماره پشت سر هم در ستون قرارگرفتند. مسئولین گروهان ها ودسته ها در اتوبوس ها مستقرشدند. هر اتوبوس مجهز به بیسیم بود که با فرماندهی گردان تماس رادیویی داشت و فرمانده گردان نیز به طور مجزا با بیسیم فرماندهی ستون در تماس بود. داخل هر اتوبوس پنج نیروی مسلح به صورت آماده باش قرار داشتند.

چند قبضه توپ ضدهوایی نیز مسلح و آماده بر روی کامیون ها در اول و آخر ستون درحرکت بودند تا در صورت لزوم بتوانند در طول مسیر از کمین های احتمالی ضد انقلاب جلوگیری کنند. ستون فقط برای انجام نماز و صرف غذا از حرکت باز می ایستاد. بالاخره درشب 29اردیبهشت 62 کلیه نیروهای تیپ حضرت سیدالشهداء(ع) در منطقه عملیاتی و در پای کار حاضر شدند. این ستون کشی در نوع خود بی نظیر بود و در بین ارتش های پیشرفته دنیا چندین هفته زمان می برد. این توفیق الهی بود که در کمترین زمان و بدون هیچ گونه تلفات وآسیبی، نیروها به منطقه عملیاتی رسیدند و عملیات والفجر 2 را با موفقیت انجام دادند و ارتفاعات استراتژیک منطقه از جمله ارتقاع 2519 را از تصرف ارتش بعث عراق خارج و دشمن را وادار به فرار کردند.