حسینیه مشرق- وی از اهالی حَضْر مؤت و از قبیله کنده است. حضر می قبیله ای از قحطانیه حضرموت یمن است.

زمان پیوستن به اباعبدالله
به درستی معلوم نیست. درست آن است که از کوفه حرکت و در کربلا به امام پیوسته باشد. به نظر می رسد روز سوم یا چهارم محّرم به کربلا آمده باشد.

نحوه شهادت
برخی او را شهید حمله نخستین دانسته اند؛‌ امّا درست تر آن است که جزء شهدای ظهر عاشورا ( پس از نماز ظهر ) باشد. رجزی که به وی نسبت داده اند و قول طبری در این زمینه دقیق تر است.
سن : حدود 50 سال

ویژگی ها و فضایل

وفادار و پاکباخته را اباعبدالله الحسین (ع) بود . وقتی خبر اسارت فرزندش عمرو را در ری به وی دادند و امام نیز گفت که برگردد و فرزندش را نجات دهد (رحمک الله انت فی حَلّ من بیعتی فاذهب و اعمل فی فکاک ابنک )‌جواب داد. اکلتنی اذَني السّباع حیاّ ان فارقتک و اساْل عنک الرکبان و اخذ لک مع قلّه الاعوان لایکون هذا ابداً. به شجاعت ،‌سخنوری ،‌بصیر در دین و  علاقه به اهل بیت شهره بود اورا از تابعین دانسته اند.

در زیارت ناحیه مقدسه آمده است. السلام علی بشر بن عمر الحضر می شکّر الله لَکَ قولک للحسین و قد اذن لک فی الانصراف اکلتنی اذن السّباع حیّا ان فاقتک و اسأل عنک الرکبان و اخذ لک مع قله الاعوان لایکون هذا ابدا در کتب معتبر مقاتل مانند: الاقبال،‌ انساب الاشرف، اعیان الشیعه،‌ تنقیح المقال،‌ ابصار العین،‌ منتهی الامال،‌ انصار الحسین و بحارالانوار و ... به وی اشاره شده است.

رجز
در انساب الاشراف الاقی الرحمن                         والیوم تجزین بکل احان
لاتجزعی فکلّ شیءٍ قد فان                               والصبر احضی لک عند الدّیان

اطلاعات دیگر
1- نام او را بشر بن عبدالله ،‌بشر بن عمر و بشر بن عمرو بن احدوث حضر می کندی (ابصارالعین )‌نوشته اند. در لهوف نام او محمّد بن بشیر ذکر شده (لهوف ص 153 ). در ذخیره الدّارین شهید حملة اولی و در تاریخ طبری جزء آخرین شهدای غیر بنی هاشم معرّفی شده است.